Lange positie versus korte positie: wat is het verschil?

Wanneer het over aandelen gaat, verwijzen analisten en marktmakers vaak naar een belegger met longposities of shortposities. In plaats van een verwijzing naar lengte, zijn longposities en shortposities een verwijzing naar haves en nots, wat betekent dat aandelen die een belegger bezit en aandelen die een belegger moet bezitten.

Hier verdelen we de verschillen en leggen we uit hoe ze werken wanneer toegepast op praktische handel.

Lange positie

Als een belegger longposities heeft, betekent dit dat de belegger die aandelen heeft gekocht en bezit. Als de belegger daarentegen shortposities heeft, betekent dit dat de belegger die aandelen aan iemand verschuldigd is, maar deze nog niet bezit.

Bijvoorbeeld, een belegger die 100 aandelen van Tesla (TSLA) aandelen in zijn portefeuille bezit, zou lange 100 aandelen zijn. Deze belegger heeft de kosten van het bezit van de aandelen volledig betaald.

Korte positie

Als we het voorbeeld voortzetten, zou een belegger die 100 aandelen TSLA heeft verkocht zonder die aandelen nog te bezitten, short 100 aandelen zijn. De korte belegger is bij afwikkeling 100 aandelen verschuldigd en moet de verplichting nakomen door de aandelen op de markt te kopen om te leveren.

Vaak leent de korte belegger de aandelen van een beursvennootschap in een margerekening om de levering te doen. Dan, in de hoop dat de aandelenkoers zal dalen, koopt de belegger de aandelen tegen een lagere prijs om de dealer terug te betalen die ze heeft geleend. Als de prijs niet daalt en blijft stijgen, kan de shortverkoper worden onderworpen aan een margin call van zijn makelaar.

Een margestorting doet zich voor wanneer de accountwaarde van een belegger onder de vereiste minimumwaarde van de makelaar daalt. De oproep is aan de belegger om extra geld of effecten te storten, zodat de margerekening op de minimale onderhoudsmarge wordt gebracht.

Belangrijkste verschillen

Wanneer een belegger optiecontracten op een rekening gebruikt, hebben long- en shortposities een iets andere betekenis. Het kopen of houden van een call- of put-optie is een longpositie omdat de belegger het recht heeft om het effect tegen een bepaalde prijs aan de schrijvende belegger te kopen of verkopen. Het verkopen of schrijven van een call of putoptie is precies het tegenovergestelde en is een shortpositie omdat de schrijver verplicht is om de aandelen te verkopen aan of te kopen van de longpositiehouder of koper van de optie.

Een individu koopt bijvoorbeeld (gaat lang) één Tesla (TSLA) -oproepoptie van een gespreksschrijver voor $ 28, 70 (de schrijver is kort voor het gesprek). De uitoefenprijs van de optie is $ 275 en TSLA wordt momenteel verhandeld voor $ 303, 70 op de markt. De schrijver mag de premie van $ 28, 70 behouden, maar is verplicht om TSLA te verkopen tegen $ 275 als de koper besluit het contract op enig moment uit te oefenen voordat het afloopt. De call-koper die lang is, heeft het recht om de aandelen te kopen tegen $ 275 na afloop van de schrijver als de marktwaarde van TSLA groter is dan $ 275 + $ 28, 70 = $ 303, 70.

Een lange en korte positie verklaren

Speciale overwegingen

Long- en shortposities worden door beleggers gebruikt om verschillende resultaten te bereiken, en vaak worden zowel long- als shortposities tegelijkertijd door een belegger ingesteld om hefboomwerking of inkomsten uit een effect te genereren.

[Belangrijk: een eenvoudige lange aandelenpositie is bullish en anticipeert op groei, terwijl een korte aandelenpositie bearish is.]

Long call-optieposities zijn bullish, omdat de belegger verwacht dat de aandelenkoers zal stijgen en oproepen met een lagere uitoefenprijs koopt. Een belegger kan zijn long stock-positie afdekken door een long put-optiepositie te creëren, waardoor hij het recht heeft zijn stock tegen een gegarandeerde prijs te verkopen. Short call-optieposities bieden een vergelijkbare strategie als short selling zonder dat u de aandelen hoeft te lenen. Deze positie stelt de belegger in staat om de optiepremie als inkomen te innen met de mogelijkheid om zijn lange aandelenpositie te leveren tegen een gegarandeerde, meestal hogere, prijs. Omgekeerd geeft een short-putpositie de belegger de mogelijkheid om het aandeel tegen een bepaalde prijs te kopen en hij verzamelt de premie terwijl hij wacht.

Dit zijn slechts enkele voorbeelden van hoe het combineren van long- en shortposities met verschillende effecten hefboomwerking en hedge tegen verliezen in een portefeuille kan creëren. Het is belangrijk om te onthouden dat shortposities hogere risico's met zich meebrengen en, vanwege de aard van bepaalde posities, beperkt kunnen zijn in IRA's en andere geldrekeningen. Marginrekeningen zijn over het algemeen nodig voor de meeste shortposities en uw beursvennootschap moet het erover eens zijn dat meer risicovolle posities geschikt zijn voor u.

Belangrijkste leerpunten

• Bij aandelen betekent een longpositie dat een belegger aandelen heeft gekocht en bezit.
• Aan de andere kant van dezelfde vergelijking is een belegger met een shortpositie aandelen verschuldigd aan een andere persoon, maar heeft deze nog niet echt gekocht.
• Met opties is het kopen of houden van een call- of put-optie een longpositie; de belegger heeft het recht om tegen een bepaalde prijs aan de schrijvende belegger te kopen of verkopen.
• Omgekeerd is het verkopen of schrijven van een call- of put-optie een shortpositie; de schrijver moet verkopen aan of kopen bij de positiehouder of koper van de optie.