Verhandelbaar depositobewijs (NCD)
Een verhandelbaar depositocertificaat (NCD) is een depositocertificaat met een minimale nominale waarde van $ 100.000. Ze worden gegarandeerd door de bank en kunnen meestal worden verkocht op een zeer liquide secundaire markt, maar ze kunnen niet worden verzilverd vóór de vervaldatum. Vanwege hun grote coupures worden NCD's meestal gekocht door grote institutionele beleggers, die ze vaak gebruiken als een manier om te beleggen in effecten met een laag risico en een lage rente.
Een Yankee-cd zou een voorbeeld zijn van een NCD.
01:13Overeen te komen certificaat van storting
UITBREIDING Verhandelbaar depositobewijs (NCD)
Een verhandelbaar depositocertificaat (NCD) is van korte duur, met looptijden variërend van twee weken tot een jaar. De rente wordt betaald op de vervaldag of het instrument wordt gekocht met een korting ten opzichte van de nominale waarde.
Geschiedenis van NCD's
NCD's werden in 1961 geïntroduceerd door First National City Bank of New York, nu Citibank. Het instrument stelde banken in staat om fondsen te werven die kunnen worden gebruikt voor leningen. NCD's zijn ontworpen om een depositotekort te verminderen dat banken in het afgelopen decennium had getroffen. Veel bankdeposito's brachten hun contanten over van betaalrekeningen die geen rente betaalden, naar andere beleggingen zoals schatkistpapier, handelspapier en bankaccepten.
De eerste nationale stadsbank van New York leende $ 10 miljoen aan staatseffecten aan een New York-makelaar, die ermee instemde transacties in depositocertificaten te accepteren. Dit creëerde een secundaire markt waarin de NCD's konden handelen. Tegen 1966 hadden beleggers $ 15 miljard aan uitstaande NCD's in handen. Dat bedrag groeide tot meer dan $ 30 miljard in 1970 en $ 90 miljard in 1975.
De markt
Deelnemers aan de markt bestaan voornamelijk uit vermogende particulieren en instellingen. Instellingen zijn bedrijven, verzekeringsmaatschappijen, pensioenfondsen en beleggingsfondsen. Het trekt mensen aan die een rendement op contant geld zoeken in een risicovolle en liquide belegging.
Veiligheid
Een kenmerk van de NCD is het lage risico. NCD's zijn verzekerd door de Federal Deposit Insurance Corp. (FDIC) voor maximaal $ 250.000 per deposant per bank. Dit werd verhoogd van $ 100.000 in 2010 met de goedkeuring van de Dodd-Frank Wall Street Reform and Consumer Protection Act. Daarom trekt het product diegenen aan die zouden beleggen in andere beleggingen met een laag risico, zoals US Treasury-effecten.
Opvraagbare NCD's
De meeste NCD's zijn niet opvraagbaar, wat betekent dat de bank het instrument niet vóór de vervaldatum kan inwisselen. Als een bank echter de NCD kan bellen, doet ze dit als de rente daalt. Daarom zullen beleggers moeite hebben om een andere NCD te vinden die een vergelijkbare rente betaalt. Het initiële tarief voor de NCD-houder zal hoger zijn om de belegger voor dit risico te compenseren.