produktiviteit
Productiviteit, in economie, meet output per eenheid input, zoals arbeid, kapitaal of andere middelen - en wordt typisch berekend voor de economie als geheel, als een verhouding van bruto binnenlands product (BBP) tot gewerkte uren. De arbeidsproductiviteit kan verder worden uitgesplitst naar sector om trends in arbeidsgroei, loonniveaus en technologische verbetering te onderzoeken. Bedrijfswinsten en aandeelhoudersrendementen zijn direct gekoppeld aan productiviteitsgroei.
Op bedrijfsniveau, waar productiviteit een maat is voor de efficiëntie van het productieproces van een bedrijf, wordt het berekend door het aantal geproduceerde eenheden te meten ten opzichte van de arbeidsuren van werknemers of door de netto-omzet van een bedrijf ten opzichte van de arbeidsuren van werknemers te meten.
01:15produktiviteit
Productiviteit begrijpen
Productiviteit is de belangrijkste bron van economische groei en concurrentievermogen. Het vermogen van een land om zijn levensstandaard te verbeteren, hangt bijna volledig af van zijn vermogen om zijn productie per werknemer te verhogen, dat wil zeggen meer goederen en diensten produceren voor een bepaald aantal uren werk. Economen gebruiken productiviteitsgroei om de productiecapaciteit van economieën te modelleren en hun bezettingsgraad te bepalen. Dit wordt op zijn beurt gebruikt om bedrijfscycli te voorspellen en toekomstige niveaus van bbp-groei te voorspellen. Bovendien worden productiecapaciteit en gebruik gebruikt om de vraag en de inflatoire druk te beoordelen.
Arbeidsproductiviteit
De meest gerapporteerde productiviteitsmaat is de arbeidsproductiviteit die is gepubliceerd door het Bureau of Labor Statistics. Dit is gebaseerd op de verhouding tussen het BBP en het totale aantal gewerkte uren in de economie. De groei van de arbeidsproductiviteit komt voort uit een toename van de hoeveelheid kapitaal die voor elke werknemer beschikbaar is (kapitaalverdieping), de opleiding en ervaring van het personeel (samenstelling van de arbeid) en technologische verbeteringen (productiviteitsgroei met meerdere factoren).
De productiviteit is echter niet noodzakelijkerwijs een indicator voor de gezondheid van een economie op een bepaald tijdstip. In de recessie van 2009 in de Verenigde Staten bijvoorbeeld, daalden zowel de output als de gewerkte uren terwijl de productiviteit groeide - omdat de gewerkte uren sneller daalden dan de output. Omdat productiviteitswinst zowel in recessies als in uitbreidingen kan optreden - zoals eind jaren negentig - moet bij het analyseren van productiviteitsgegevens rekening worden gehouden met de economische context.
De Solow-rest
Er zijn veel factoren die de productiviteit van een land beïnvloeden, zoals investeringen in installaties en apparatuur, innovatie, verbeteringen in supply chain logistiek, onderwijs, ondernemingen en concurrentie. Het Solow-residu, dat meestal de totale factorproductiviteit wordt genoemd, meet het deel van de productiegroei van een economie dat niet kan worden toegeschreven aan de accumulatie van kapitaal en arbeid. Het wordt geïnterpreteerd als de bijdrage aan economische groei door management-, technologische, strategische en financiële innovaties. Ook bekend als multi-factorproductiviteit (MFP), vergelijkt deze meting van economische prestaties het aantal geproduceerde goederen en diensten met het aantal gecombineerde inputs die worden gebruikt om die goederen en diensten te produceren. Inputs kunnen arbeid, kapitaal, energie, materialen en gekochte diensten omvatten.
Productiviteit en investeringen
Wanneer de productiviteit niet aanzienlijk groeit, beperkt dit de potentiële winst in lonen, bedrijfswinsten en levensstandaarden. Investeringen in een economie zijn gelijk aan het niveau van besparingen omdat investeringen moeten worden gefinancierd met sparen. Lage spaarquote kan leiden tot lagere investeringspercentages en lagere groeicijfers voor arbeidsproductiviteit en reële lonen. Daarom wordt gevreesd dat de lage spaarquote in de VS de productiviteitsgroei in de toekomst zou kunnen schaden.
Sinds de wereldwijde financiële crisis is de groei van de arbeidsproductiviteit in elke geavanceerde economie ingestort. Het is een van de belangrijkste redenen waarom de groei van het BBP sindsdien zo traag is geweest. In de VS daalde de arbeidsproductiviteitsgroei tussen 2007 en 2017 tot een jaarlijks percentage van 1, 1%, vergeleken met gemiddeld 2, 5% in bijna elk economisch herstel sinds 1948. Dit wordt toegeschreven aan de afnemende kwaliteit van arbeid, waardoor het rendement afnam technologische innovatie en de wereldwijde overhang van schulden, wat heeft geleid tot verhoogde belastingheffing, wat op zijn beurt de vraag en kapitaaluitgaven heeft onderdrukt.
Een grote vraag is welke rol kwantitatieve versoepeling en een nulrentebeleid (ZIRP) hebben gespeeld bij het stimuleren van consumptie ten koste van sparen en beleggen. Bedrijven hebben geld uitgegeven aan investeringen op korte termijn en aandeleninkoop in plaats van te investeren in kapitaal op lange termijn. Een oplossing, naast beter onderwijs, opleiding en onderzoek, is het bevorderen van kapitaalinvesteringen. En de beste manier om dat te doen, zeggen economen, is om de vennootschapsbelasting te hervormen, wat de investeringen in de industrie zou moeten verhogen. Dit is natuurlijk het doel van het belastinghervormingsplan van president Trump.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.