Verhaallening
Een regreslening is een soort lening die een kredietgever kan helpen zijn investering terug te verdienen als een kredietnemer de verplichting niet betaalt en de waarde van de onderliggende waarde niet voldoende is om deze te dekken. Een regreslening laat de geldschieter achter andere activa van die schuldenaar aan die niet werden gebruikt als onderpand voor leningen.
Hoe een regreslening werkt
Regres-leningen geven geldschieters een grotere macht omdat ze minder grenzen hebben aan wat geldschieters kunnen doen voor de terugbetaling van leningen. Stel bijvoorbeeld dat een huiseigenaar een regreslening aangaat voor $ 500.000 om een huis te kopen en vervolgens in afscherming gaat nadat de lokale woningmarkt daalt. Als de waarde van de woning nu is gedaald tot $ 400.000 en deze is gekocht met een regreslening, kan de leninginstelling zich richten op de andere activa van de kredietnemer om de uitstaande $ 100.000 goed te maken.
Veel traditionele hypotheken zijn daarentegen non-recourse leningen, waarbij alleen het huis zelf als onderpand wordt gebruikt. Als de huiseigenaar in gebreke blijft, mag de geldschieter de woning in beslag nemen, maar geen andere activa van de kredietnemer.
Een recourse lening is misschien gemakkelijker voor leners om te verkrijgen, maar het brengt ook meer van hun activa in gevaar in geval van wanbetaling.
De voorwaarden van een regreslening stellen de kredietgever in staat om een schadevergoeding na te streven door bijvoorbeeld geld te nemen van het spaargeld van de kredietnemer, cheques of andere financiële rekeningen. Ze verlenen de geldgever ook het recht om bepaalde inkomstenbronnen van de kredietnemer aan te boren. Dat kan inhouden dat ze hun loon versieren. Versiering is een juridische procedure waarbij een geldschieter - of een andere partij die geld verschuldigd is - een gerechtelijk bevel verkrijgt waarbij de werkgever van de persoon verplicht is een deel van zijn inkomsten in te houden om de schuld te betalen. Die inkomsten kunnen lonen, commissies, bonussen en zelfs inkomsten uit een pensioen- of pensioenprogramma omvatten.
Bepaalde soorten financiering kunnen worden geclassificeerd als regresleningen. Hard geldleningen voor onroerendgoedaankopen zouden bijvoorbeeld worden beschouwd als regresleningen. De voorwaarden van een hard geldlening geven geldschieters de mogelijkheid om het onroerend goed in bezit te nemen in geval van wanbetaling en het vervolgens zelf door te verkopen. Kredietverstrekkers kunnen er zelfs mee instemmen om deze financiering te verstrekken in de hoop het onroerend goed in eigendom te nemen, omdat ze geloven dat ze het voor meer winst kunnen verkopen.
Voors en tegens van een regreslening
Een regreslening, zoals een lening met hard geld, kan voor de kredietnemer duurder zijn dan traditionele financiering door banken tegen de gangbare rente.
Kredietverstrekkers die hard geldleningen aanbieden, kunnen echter kredietnemers goedkeuren die andere instellingen zouden weigeren. Om die reden kunnen leners met een beperkte of slechte kredietgeschiedenis zich wenden tot dit type lening.
De clementie met betrekking tot goedkeuringen komt natuurlijk met een voorbehoud voor leners: de geldschieter kan achter zijn andere activa aan gaan in geval van wanbetaling. Houd er echter rekening mee dat er beperkingen kunnen zijn aan de soorten activa die de geldschieter aan de lening kan koppelen - een goede reden om een contract zorgvuldig te lezen.
Vanuit het oogpunt van de kredietverstrekker vermindert een regreslening het waargenomen risico van minder kredietwaardige kredietnemers. Het potentieel voor de kredietgever om beslag te leggen op onroerend goed buiten het initiële onderpand kan een aantal zorgen wegnemen dat de kredietnemer de schuld niet zal nakomen.