Wat is de huidige rentecurve en waarom is het belangrijk?

De rentecurve is een grafische lijn die de relatie weergeeft tussen de korte en lange rente, met name in overheidseffecten. Het onderzoeken van de rentecurve dient een aantal doelen voor marktanalisten, maar het primaire belang is als voorspeller van recessies.
De rentecurve toont de opbrengsten tot de vervaldatum en de looptijden voor de Amerikaanse schatkistpapier, bankbiljetten en obligaties, en toont dus de verschillende opbrengsten van de kortetermijnschatkist - schatkistpapier - tot de langetermijnschatkist - de 30-jarige schatkistobligatie . De resulterende lijn is meestal asymptotisch - dat wil zeggen, deze buigt in eerste instantie omhoog maar wordt dan vlakker naarmate de lijn zich verder uitstrekt. De korte rente wordt bepaald door de federale fondsenrente die de Federal Reserve vaststelt, maar de lange rente wordt grotendeels bepaald door de markt. Kijkend naar punten die verder op de rentecurve liggen, onthult de huidige marktconsensus over de waarschijnlijke toekomstige richting van zowel rentetarieven als de economie.

De gebruikelijke stijgende rentecurve-lijn geeft aan dat beleggers en analisten in de toekomst economische groei en inflatie - en dus stijgende rentetarieven - verwachten. Het is ook normaal voor Treasurys die veel langer nodig hebben om te rijpen om een ​​hogere rente te dragen, omdat er een groter risico is verbonden aan het aanhouden van een beleggingsactief gedurende een lange periode. De hogere rentevoet die normaal gesproken wordt beheerd door staatsobligaties weerspiegelt een zogenaamde risicopremie.

Als er wordt afgeweken van de normale situatie waarin de langetermijnrente hoger is dan de kortere rente, als de korte rente oploopt tot een punt dat ze hoger zijn dan de langetermijnrente, wordt de rentecurve downsloping of omgekeerd. Marktanalisten beschouwen een omgekeerde rentecurve als een zeer sterke indicatie van een komende recessie en mogelijke deflatie. In de tweede helft van de 19e eeuw en in het begin van de 20e eeuw, vóór de oprichting van de Federal Reserve Bank, was het normaal dat de rentecurve werd omgekeerd, omdat er frequente deflatieperioden waren en vrijwel geen langere perioden van inflatie.

Over het algemeen wordt een stijgende rentecurve genomen die de waarschijnlijkheid aangeeft dat de Federal Reserve de rente zal verhogen in een poging de inflatie te beteugelen. Een downsloping, omgekeerde rentecurve wordt gewoonlijk geïnterpreteerd als dat de Federal Reserve waarschijnlijk aanzienlijke renteverlagingen zal doorvoeren om de economie te stimuleren en deflatie te voorkomen. Een vlakke rentecurve, noch upsloping noch downsloping, geeft aan dat de marktconsensus is dat de Federal Reserve de rentetarieven enigszins kan verlagen om de economie te stimuleren, maar tenzij er verdere aanwijzingen zijn voor mogelijke deflatie, zal deze de tarieven niet agressief verlagen.

Economen, marktanalisten en beleggers in obligaties of andere vastrentende beleggingen houden de rentecurve nauwlettend in de gaten, omdat aanzienlijke rentewijzigingen, die van invloed zijn op financieringskosten en dus uitgavenbeslissingen van bedrijven in alle marktsectoren, een belangrijke factor zijn bij het aansturen van de markt en de economie als een hele.