Standaardmodel
Het standaardmodel wordt door financiële instellingen geconstrueerd om de waarschijnlijkheid van een wanbetaling door een onderneming of een soevereine entiteit te bepalen. Deze statistische modellen maken vaak gebruik van regressieanalyse met bepaalde marktvariabelen die relevant zijn voor de financiële situatie van een bedrijf om de aard en omvang van het kredietrisico te identificeren. Intern voert een geldschieter standaardmodellen uit op blootstelling aan leningen aan zijn klanten om risicogrenzen, prijsstelling, looptijd en andere voorwaarden te bepalen. Kredietbureaus berekenen de kans op wanbetaling met de modellen om ratings toe te kennen.
UITBREIDING Standaardmodel
Voordat een bank of andere kredietinstelling een aanzienlijk krediet aan een klant verstrekt, zal het een standaardmodel opstellen om alle relevante nummers te laten werken om de potentiële verliesblootstelling te berekenen. De relaties tussen afhankelijke en onafhankelijke variabelen zullen worden vastgesteld, en met de invoer van verschillende reeksen aannames in het model, zal een uitvoer van standaardkansen (onder gevoeligheidsanalyse) worden geproduceerd. Een standaardmodel is dus essentieel voor een standaardlening, maar het is ook van cruciaal belang voor het kwantificeren van het risico voor geavanceerdere producten zoals credit default swaps (CDS). Voor een CDS zouden de koper en verkoper hun eigen standaardmodellen op een onderliggend krediet uitvoeren om de voorwaarden van de transactie te bepalen.
Het brood en boterbedrijf van kredietbureaus zoals Moody's en Standard & Poor's ontwikkelt geavanceerde standaardmodellen. Het doel van deze modellen is om ratings aan te wijzen die in de meeste gevallen standaard zijn voor de uitgifte van obligaties (of andere kredietgebonden producten) op de openbare markten. De entiteiten waarvoor een standaardmodel is opgesteld, kunnen bedrijven, gemeenten, landen, overheidsinstanties en special purpose vehicles zijn. In alle gevallen schat het model de kans op wanbetaling in verschillende scenario's. Andere typen standaardmodellen worden echter gebruikt om de blootstelling van de crediteur bij wanbetaling en bij verlies gegeven wanbetaling te voorspellen. Theoretisch wordt een juiste prijsstelling van krediet mogelijk gemaakt met standaardmodellen, ongeacht of deze intern worden gegenereerd of gecreëerd door een kredietagentschap.
CDO-standaardmodellen voorafgaand aan de financiële crisis ... Oeps
De kredietinstellingen kregen de schuld dat ze gedeeltelijk verantwoordelijk waren voor de financiële crisis van 2008 omdat ze triple-A ratings gaven voor honderden miljarden dollars aan collateralized debt verplichtingen (CDO) vol subprime-leningen. Hun modellen voorspelden extreem lage kansen op wanbetaling. Met het goedkeuringsstempel van hoge creditratings werden CDO's door Wall Street op de markten uitgestoten. Wat er met die CDO's is gebeurd, is bekend. Men kan alleen maar hopen dat kredietbureaus de nodige aanpassingen hebben aangebracht aan hun standaardmodellen om toekomstig ongeluk te voorkomen.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.