Waarom BBA LIBOR werd vervangen door ICE LIBOR

De London Interbank Aangeboden Rate, algemeen bekend onder de afkorting LIBOR, is 's werelds belangrijkste benchmarkrente die op grote schaal wordt gebruikt als een referentietarief voor financiële instrumenten en leningproducten van in totaal honderden triljoenen dollars over de hele wereld. De LIBOR, een rentetarief voor meerdere doeleinden, vormt de basis voor het lenen van ongedekte kortetermijnfondsen tussen grote banken op de interbancaire markt, evenals voor het berekenen van de rentevoet over de hele wereld op verschillende soorten leningen. Tot 31 januari 2014 werd de LIBOR voorafgegaan door BBA, bekend als BBA LIBOR, zoals deze werd beheerd door de British Banker's Association (BBA). Op 1 februari 2014 heeft de Intercontinental Exchange Benchmark Administration Limited echter de administratie van de LIBOR overgenomen en gewijzigd in de ICE LIBOR.

Origins

De oorsprong van de LIBOR gaat terug tot de late jaren 1960, toen Minos Zombanakis, een Griekse bankier een gesyndiceerde lening van 80 miljoen dollar organiseerde voor de Shah van Iran van de onlangs geopende vestiging van Manufacturing Hanover in Londen (nu onderdeel van JPMorgan Chase). De lening was gekoppeld aan het gemiddelde van de gerapporteerde financieringskosten door enkele referentiebanken. Het systeem evolueerde uiteindelijk en werd in 1986 overgenomen door de British Banker's Association (BBA), die het proces met betrekking tot governance en gegevensverzameling formaliseerde. (Gerelateerde literatuur, zie: Een inleiding tot LIBOR) n

Manipulatie

De vraag over de geloofwaardigheid van LIBOR dook voor het eerst op tijdens de financiële crisis van 2007, toen de veel gevolgde koers zich abrupt en uit de pas ging, gezien andere markttarieven en prijzen. In de daaropvolgende jaren hebben financiële toezichthouders en sommige overheidsinstanties de vermeende manipulatie van de LIBOR onderzocht. Deze onderzoeksprocessen hebben veel zwakke punten van de LIBOR blootgelegd en zijn geloofwaardigheid als standaard betwist. De belangrijkste opmerkingen waren:

• Het gebruik van transactiegegevens voor LIBOR-inzendingen daalde.
• De inzendingen die de koers samenstellen, waren "onderhevig aan manipulatie" door banken, aangezien dergelijke manipulatie hen zou kunnen helpen om een ​​betere kredietwaardigheid te projecteren of hun handelsposities te verbeteren.
• Het administratieve systeem van de LIBOR had mazen in de wet die de bijdragende banken mogelijkheden boden om de tarieven te manoeuvreren die bij hen past. Het bestuurssysteem ontbrak aan voldoende transparantie en verantwoordingsplicht resulterend in herhaalde pogingen tot manipulatie.

Hoewel het duidelijk was dat er ernstig wangedrag plaatsvond met betrekking tot LIBOR-inzendingen, werd niets wezenlijks onthuld tot 2012, toen duidelijk werd dat banken hun invloed op de LIBOR misbruikten. Bij meer dan een dozijn banken zijn onderzoeken gestart naar de vermeende rigging van de LIBOR. De lijst omvatte met name Barclays Bank plc (LON: BARC), UBS (NYSE: UBS), Royal Bank of Scotland (LON: RBS), HSBC (ADR, NYSE: HSBC), Bank of America (NYSE: BAC), Citigroup ( NYSE: C), JPMorgan Chase (NYSE: JPM), The Bank of Tokyo-Mitsubishi UFJ (BTMU), Credit Suisse, Lloyds (LON: LLOY), WestLB en Deutsche Bank (XETRA: DBK).

In juni 2012 werd Barclays Bank door de Financial Services Authority (FSA) beboet voor £ 59, 5 miljoen wegens tekortkomingen met betrekking tot de LIBOR en EURIBOR in overeenstemming met de Financial Services and Markets Act 2000, meestal tussen 2005 en 2009. Aangezien Barclays instemde met een vroege afrekening, de boete van £ 85 miljoen bedroeg £ 59, 5 miljoen na een korting van 30 procent. Barclays kreeg van de Amerikaanse autoriteiten ook een boete van $ 360 miljoen wegens manipulatie en valse melding van de EURIBOR en LIBOR in de periode 2005-2009 (zie voor gerelateerde informatie: Wat is ICE LIBOR en waarvoor wordt het gebruikt?)

Wheatley's aanbeveling

In juni 2012, kort nadat de bevindingen van Barclays waren aangekondigd (wat slechts een van de vele onderzoeken was), gaf de Britse kanselier van de minister Martin Wheatley (toen algemeen directeur van de Financial Services Authority en Chief Executive aangesteld van de Financial Conduct Authority) opdracht om een onafhankelijk onderzoek instellen naar de verschillende aspecten van de LIBOR.

De belangrijkste aanbeveling van de Wheatley Review van LIBOR (eindrapport) was om de LIBOR over te dragen aan een nieuwe beheerder. Volgens de Wheatley Review: “De BBA moet de verantwoordelijkheid voor LIBOR overdragen aan een nieuwe beheerder, die verantwoordelijk zal zijn voor het samenstellen en verspreiden van de koers, en voor het bieden van geloofwaardig intern bestuur en toezicht. Dit moet worden bereikt via een aanbestedingsproces dat wordt uitgevoerd door een onafhankelijk comité, bijeengeroepen door de regelgevende instanties. "

In navolging van de Wheatley Review-aanbeveling, heeft de Hogg Tendering Advisory Committee een nieuwe beheerder van LIBOR gekozen via een rigoureus concurrerend aanbestedingsproces. De Hogg Tendering Advisory Committee heeft de Intercontinental Exchange Benchmark Administration (IBA) medio 2013 aanbevolen als de nieuwe beheerder. Intercontinental Exchange Group (NYSE: ICE), een prominente naam in de financiële wereld, heeft een uitgebreid netwerk van gereguleerde beurzen en clearinghouses voor commodity- en financiële markten. De IBA, British Bankers Association (BBA) en andere brancheorganisaties hebben samengewerkt om een ​​soepele overgang van BBA LIBOR naar ICE LIBOR te waarborgen. En op 1 februari 2014 werd ICE Benchmark Association de officiële beheerder van de LIBOR, wat meer transparantie en een robuust toezicht- en bestuurskader bracht.

Het komt neer op

Of het nu door BBA of ICE wordt beheerd, de LIBOR blijft een belangrijke rol spelen op de kredietmarkt. De wijziging in de beheerder heeft het proces van het verzamelen van inzendingen of de manier waarop het tarief wordt berekend, niet gewijzigd. De ICE Benchmark Administration heeft bijgedragen aan het herstel van de geloofwaardigheid en integriteit van de LIBOR, de benchmark voor contracten met een waarde van $ 300 - $ 800 biljoen (op basis van openbaar beschikbare schattingen), catering voor woningkredieten, rentederivaten, creditcards en meer.