Waarom gebruiken accountants debet (DR) en krediet (CR)?

Er zijn een paar theorieën over de oorsprong van de afkortingen die worden gebruikt voor debet (DR) en credit (CR) in de boekhouding. Om deze theorieën beter te begrijpen, is het belangrijk om te kijken hoe het gebruik van debet en credits is en hoe de techniek van dubbele boekhouding is ontstaan.

Een Franciscaanse monnik genaamd Luca Pacioli ontwikkelde de techniek van dubbele boekhouding. Hij staat nu bekend als de 'vader van de boekhouding' omdat de door hem bedachte aanpak de basis werd van de moderne boekhouding. Hij waarschuwde dat u een werkdag niet moet beëindigen voordat uw afschrijvingen gelijk zijn aan uw credits. (Dit vermindert de mogelijkheid van principiële fouten.)

Een nadere blik op dubbele boekhouding

Laten we de basisprincipes van Pacioli's boekhoudmethode of dubbele boekhouding bekijken. Op een balans of in een grootboek, activa gelijk passiva plus eigen vermogen. Een toename van de waarde van activa is een debitering van de rekening en een daling is een creditering. Aan de andere kant is een toename van passiva of eigen vermogen een creditering van de rekening, genoteerd als "CR", en een daling is een debet, genoteerd als "DR". Met behulp van de dubbele invoermethode voeren boekhouders elke afschrijving en creditering op twee plaatsen op de balans van een bedrijf in.

Bedrijf XYZ stuurt bijvoorbeeld een factuur uit aan klant A. De accountant van het bedrijf registreert het factuurbedrag als een debet in het debiteurengedeelte van de balans en registreert datzelfde bedrag opnieuw als een tegoed in het omzetgedeelte. Wanneer klant A de factuur aan bedrijf XYZ betaalt, registreert de accountant het bedrag als een tegoed in het gedeelte met debiteuren en een debet in het gedeelte met ontvangsten. Het gebruik van deze methode wordt ook wel 'balancing the books' genoemd.

Een nadere kijk op Debet (DR) en Credit (CR)

Latijnse wortels, de term debet komt van het woord debitum, wat betekent 'wat verschuldigd is', en krediet komt van creditum, gedefinieerd als 'iets dat aan een ander of een lening wordt toevertrouwd'.

Wanneer u activa verhoogt, is de wijziging in de rekening een debet, omdat er iets moet worden betaald voor die verhoging (de prijs van het actief). Omgekeerd is een toename van verplichtingen een krediet omdat het een bedrag aangeeft dat iemand anders aan u heeft geleend en dat u hebt gebruikt om iets te kopen (de oorzaak van de overeenkomstige afschrijving op de activarekening).

De termen debet en credit betekenen werkelijke boekhoudfuncties, die beide leiden tot stijgingen en dalingen in rekeningen, afhankelijk van het type rekening. Daarom zou het eenvoudigweg niet werken om "verhogen" en "verlagen" te gebruiken om wijzigingen in accounts aan te duiden.

Als het gaat om de DR- en CR-afkortingen voor debet en credit, bestaan ​​er enkele theorieën. Eén theorie beweert dat de DR en CR afkomstig zijn uit het Latijnse verleden deelwoorden van debitum en creditum, die respectievelijk debere en credere zijn. Een andere theorie is dat DR staat voor "debet record" en CR voor "credit record". Ten slotte geloven sommigen dat de DR-notatie een afkorting is voor 'debiteur' en CR een afkorting voor 'crediteur'.