Waarom goud altijd waarde heeft gehad

Anders dan er mooi uit te zien en als een vroegere valuta te fungeren, is goud schijnbaar oninteressant, met geen intrinsieke waarde anders dan de waarde die mensen eraan hebben gehecht. Dus als het niet uit noodzaak is, waarom heeft goud dan altijd waarde gehad? De reden ligt in onze psychologie en in de nogal saaie eigenschappen van goud.

Waarom goud altijd waarde heeft gehad

Onze voorouders werden geconfronteerd met het bedenken van een valuta of middelgrote ruil, die gemakkelijker te implementeren was dan een ruilsysteem. Een munt is zo'n ruilmiddel. Van alle metalen op het periodiek systeem der elementen is goud de logische keuze. Andere elementen dan metalen kunnen worden uitgesloten, omdat een gasvormige of vloeibare valuta niet erg praktisch is - persoonlijke portabiliteit is een grote hindernis.

Dit laat metalen zoals ijzer, koper, lood, zilver, goud, palladium, platina en aluminium achter.

IJzer, lood en koper zijn in de loop van de tijd gevoelig voor corrosie, dus het zou geen goede waardeopslag zijn, wat vereist is voor munten. Het onderhouden van de metalen om corrosie te voorkomen is arbeidsintensief. Aluminium voelt erg licht en onstoffelijk aan, niet ideaal voor onze voorouders die op zoek zijn naar een muntmetaal dat gevoelens van veiligheid en waarde oproept.

Metalen zoals platina of palladium, "edelmetalen" zijn redelijke keuzes omdat ze meestal niet reageren op andere elementen (weinig corrosie), maar te zeldzaam zijn om voldoende munten te maken om te circuleren. Een metaal moet enigszins zeldzaam zijn, zodat niet iedereen munten produceert, maar voldoende beschikbaar is om een ​​redelijk aantal munten te maken om handel mogelijk te maken.

Dit laat goud en zilver achter. Goud corrodeert niet en kan over een vlam worden gesmolten, waardoor het gemakkelijk is om mee te werken en als munt te stempelen. Ten slotte heeft goud een unieke en mooie kleur, in tegenstelling tot andere elementen. De atomen in goud zijn zwaarder en de elektronen bewegen sneller, waardoor absorptie van wat licht ontstaat; een proces waarvoor Einsteins relativiteitstheorie nodig was.

Goud, psychologie en maatschappij

Als de moderne papiergeldeconomie zou instorten, heeft goud misschien niet meteen nut als paniek begint en mensen vechten voor hun behoeften.

Toch zijn mensen groepswezens en geven ze de voorkeur aan gezelschap (op verschillende niveaus) boven volledige onafhankelijkheid. Het is gemakkelijker om in groepen te werken dan alleen van het land te leven. Deze menselijke eigenschappen dwingen ons terug naar een ruilsysteem en manieren te vinden om samen te werken, wat weer leidt tot het vinden van een manier om goederen en diensten gemakkelijk en efficiënt uit te wisselen. Goud is de logische keuze. Als zich een ramp voordoet, is goud het metaal waar we op terugkomen als papiergeld, en het systeem dat het ondersteunt, niet meer bestaat. Het is een van de weinige stoffen op aarde met de kwaliteiten voor het werk.

Zelfs als een goud geen intrinsieke waarde heeft voor de persoon die het vasthoudt (hij of zij kan het niet eten of drinken), als er een overeenkomst wordt gemaakt die metaal omzet in munten die kunnen worden gebruikt voor gemakkelijke uitwisseling van goederen, neemt die munt op een waarde. Omdat anderen geloven dat het waarde heeft, doe je dat, en omdat ze denken dat je het waardeert, waarderen ze het ook.

Het komt neer op

Vanuit een elementair perspectief is goud de meest logische keuze voor een ruilmiddel voor goederen en diensten. Het is overvloedig genoeg om munten te maken, maar zeldzaam genoeg dat niet iedereen ze kan maken. Het corrodeert niet, biedt een duurzame waardeopslag en mensen worden fysiek aangetrokken door de kleur en het gevoel.

Samenlevingen, en nu economieën, hebben waarde aan goud gehecht, waardoor het zijn waarde bestendigt. Het is het metaal waarop we terugvallen wanneer andere vormen van valuta niet werken, wat betekent dat het altijd enige waarde heeft als verzekering tegen moeilijke tijden.