Top-down versus bottom-up: wat is het verschil?

Top-down en bottom-up benaderingen zijn methoden die worden gebruikt om effecten te analyseren en te kiezen. De termen komen echter ook voor in veel andere gebieden van zaken, financiën, beleggen en economie. Hoewel de twee schema's veel voorkomende termen zijn, raken veel beleggers in de war of begrijpen ze de verschillende benaderingen helemaal niet.

Over het algemeen kan elk vrij eenvoudig zijn. De top-down benadering gaat van het algemene naar het specifieke, en de bottom-up benadering begint bij het specifieke en gaat naar het algemene.

Alomvattend kunnen deze methoden mogelijke benaderingen zijn voor een breed scala van inspanningen, zoals budgettering, doelen stellen en voorspellen. In de financiële wereld kunnen analisten of hele regimes echter de taak krijgen zich op elkaar te concentreren, dus het is belangrijk om de nuances van beide te begrijpen.

Ondersteboven

Top-down analyse verwijst in het algemeen naar het gebruik van uitgebreide factoren als basis voor besluitvorming. De top-down benadering zal proberen het grote geheel en alle componenten te identificeren. Deze componenten zijn meestal de drijvende kracht voor het einddoel.

Over het algemeen wordt top-down vaak geassocieerd met het woord macro of macro-economie. Macro-economie zelf is een economisch gebied dat kijkt naar de grootste factoren die de economie als geheel beïnvloeden. Deze factoren omvatten vaak zaken als het federale fondsentarief, werkloosheidspercentages, globaal en landspecifiek bruto binnenlands product en inflatiecijfers.

Een analist die op zoek is naar een top-down perspectief, wil kijken hoe systematische factoren een uitkomst beïnvloeden. In bedrijfsfinanciën kan dit betekenen dat u begrijpt hoe grote beeldtrends de hele sector beïnvloeden. Bij budgettering, doelen stellen en voorspellen kan hetzelfde concept ook van toepassing zijn op het begrijpen en beheren van de macrofactoren.

Top-down beleggen

In de beleggingswereld richten top-downbeleggers of beleggingsstrategieën zich op de macro-economische omgeving en cyclus. Dit soort beleggers wil meestal een afweging maken tussen discretionair beleggen door consumenten en nietjes, afhankelijk van de huidige economie. Historisch gezien is het bekend dat discretionaire aandelen economische cycli volgen, waarbij consumenten meer discretionaire goederen en diensten kopen in uitbreidingen en minder in krimp.

Nietjes voor consumenten bieden over het algemeen levensvatbare investeringskansen tijdens alle soorten economische cycli, aangezien ze goederen en diensten omvatten waar vraag naar blijft ongeacht de beweging van de economie. Wanneer een economie groeit, kan discretionair overgewicht worden gebruikt om rendement te genereren. Als alternatief, wanneer een economie krimpt of in een recessie verkeert, zullen top-downbeleggers meestal overwogen zijn in havens en nietjes.

Beleggingsbeheerders en beleggingsbeheerders kunnen een hele beleggingsstrategie richten op top-down management dat beleggingskansen identificeert puur op basis van top-down macro-economische variabelen. Deze fondsen kunnen een globale of binnenlandse focus hebben, wat ook de complexiteit van de scope vergroot. Meestal worden deze fondsen macrofondsen genoemd. Over het algemeen nemen ze portfoliobeslissingen door te kijken naar de economie op mondiaal en vervolgens op landniveau. Ze verfijnen het beeld verder voor een bepaalde sector en vervolgens voor de individuele bedrijven binnen die sector.

Top-down beleggingsstrategieën richten zich meestal op het benutten van kansen die marktcycli volgen, terwijl bottom-up benaderingen van fundamenteler aard zijn.

Onderkant boven

De bottom-up analyse heeft een geheel andere benadering. In het algemeen zal de bottom-upbenadering haar analyse concentreren op specifieke kenmerken en micro-kenmerken van een individuele voorraad. Bij bottom-up beleggen ligt de nadruk op de basisprincipes van business tot business of van sector tot sector. Deze analyse heeft tot doel winstgevende kansen te identificeren door de eigenaardigheden van de kenmerken van een bedrijf en zijn waarderingen in vergelijking met de markt.

Bottom-up beleggen begint zijn onderzoek op bedrijfsniveau maar stopt daar niet. Deze analyses wegen de bedrijfsfundamenten zwaar, maar kijken ook naar de sector en ook naar micro-economische factoren. Als zodanig kan bottom-up beleggen in een hele branche enigszins breed zijn of laser-gericht op het identificeren van belangrijke kenmerken.

Bottom-upbeleggers

Meestal zijn bottom-up-investeerders buy-and-hold-investeerders die een diep inzicht hebben in de fundamenten van een bedrijf. Fondsbeheerders kunnen ook een bottom-up-methode gebruiken. Een portefeuilleteam kan bijvoorbeeld worden belast met een bottom-up beleggingsbenadering binnen een specifieke sector zoals technologie. Ze zijn verplicht om de beste investeringen te vinden met behulp van een fundamentele benadering die de bedrijven identificeert met de beste fundamentele ratio's of toonaangevende kenmerken. Ze zouden dan die aandelen onderzoeken met betrekking tot macro- en wereldwijde invloeden.

Metriekgerichte smart-beta-indexfondsen zijn een ander voorbeeld van bottom-up beleggen. Fondsen zoals de AAM S&P 500 High Dividend Value ETF (SPDV) en de Schwab Fundamental US Large Company Index ETF (FNDX) richten zich op specifieke fundamentele bottom-up attributen waarvan wordt verwacht dat ze belangrijke prestatiefactoren zullen zijn.

Speciale overwegingen

Over het algemeen kunnen top-down en bottom-up heel duidelijk verschillen, maar worden ze vaak gebruikt in alle soorten financiële benaderingen, zoals cheques en saldi. Hoewel een top-down beleggingsfonds zich bijvoorbeeld in eerste instantie kan richten op beleggen volgens macrotrends, zal het nog steeds naar de fundamenten van zijn beleggingen kijken voordat het een beleggingsbeslissing neemt. Omgekeerd, terwijl een bottom-up benadering zich richt op de fundamenten van beleggingen, willen beleggers nog steeds systematische effecten op individuele bedrijven overwegen alvorens een beslissing te nemen.

Belangrijkste leerpunten

• Top-down omvat meestal een enorm universum van macrovariabelen, terwijl bottom-up nauwer is gericht.
• Top-down beleggingsstrategieën richten zich meestal op het benutten van kansen die marktcycli volgen, terwijl bottom-up benaderingen van fundamenteler aard zijn.
• Hoewel top-down en bottom-up heel verschillend kunnen zijn, worden ze vaak allemaal gebruikt in alle soorten financiële benaderingen, zoals checks and balances.