Open-markttransacties versus kwantitatieve versoepeling: wat is het verschil?

De Amerikaanse federale reserve is opgericht door de Federal Reserve Act in 1913. Sinds haar oprichting is zij verantwoordelijk voor een driedelig mandaat dat bestaat uit: maximalisering van de werkgelegenheid, stabilisatie van de prijzen en monitoring van de rentetarieven. Alle drie de verantwoordelijkheden van de Fed kunnen individueel en holistisch worden geanalyseerd. Het volgen van prijsbewegingen is van cruciaal belang om de Amerikaanse economie te begrijpen. Sinds 2012 streeft de Fed naar een inflatie van 2% die zij gebruikt als leidraad voor prijsbewegingen. De Fed volgt de werkgelegenheidscapaciteit van de arbeidsmarkt en analyseert de werkloosheid samen met de loongroei in samenhang met de inflatie. De Fed heeft ook de mogelijkheid om de rentetarieven op krediet in de economie effectief te beïnvloeden, wat een direct effect kan hebben op zakelijke en persoonlijke uitgaven.

Met verantwoordelijkheid en autoriteit om acties te ondernemen voor de optimalisatie van deze drie belangrijke gebieden, kan de Fed verschillende tactieken inzetten. Hier zullen we de bevoegdheid van het Federal Open Market Committee bespreken om monitory beleidsacties en strategieën te gebruiken die het gebruikt door te kijken naar zowel open-markttransacties als kwantitatieve versoepeling.

Open markt operaties

Het Federal Open Market Committee heeft drie hoofdinstrumenten die het gebruikt om actie te ondernemen om zijn driedelige mandaat te bereiken. Die acties omvatten: open-markttransacties (OMO), het tarief van de federale fondsen bepalen en reserveverplichtingen voor banken specificeren.

Open-markttransacties zijn een hulpmiddel waarmee de Fed effecten op de open markt kan kopen en verkopen, die de open-marktprijs en het rendement van bepaalde effecten beïnvloeden. Meestal zal de Fed Treasury-effecten gebruiken voor open-markttransacties, maar het kan ook andere soorten effecten gebruiken. Na de financiële crisis van 2008 gebruikte de Fed door hypotheek gedekte effecten als onderdeel van haar open-markttransacties.

Over het algemeen verhoogt het kopen van schuldbewijzen op de open markt hun prijs en verlaagt het rendement. Verkoop van schuldbewijzen verlaagt de prijs en verhoogt het rendement. De Fed gebruikt vaak open-markteffecten in combinatie met haar houding ten opzichte van rentetarieven. Dus als het probeert de tarieven te verhogen, zou het effecten moeten verkopen en vice versa. Over het algemeen gebruikt de Fed alleen schuldbewijzen in open-markttransacties met een focus op Treasuries.

Naast open-markteffecten heeft het kopen en verkopen van effecten ook invloed op de balans van de Fed. OMO bestaat uit de Fed die zijn balans uitbreidt of krimpt door effecten te kopen of verkopen op de open markt.

Kwantitatieve versoepeling

Tactisch gezien kan de Fed proberen een holistisch monetair beleid te voeren dat verschillende van zijn instrumenten gebruikt om een ​​doelstelling te bereiken. Kwantitatieve versoepeling is een strategie die historisch gezien door de Fed is gebruikt.

De uitdrukking kwantitatieve versoepeling (QE) werd voor het eerst geïntroduceerd in de jaren negentig als een manier om de expansieve monetaire beleidsreactie van de Bank of Japan (BOJ) te beschrijven op het uiteenspatten van de onroerendgoedzeepbel van dat land en de daaropvolgende deflatoire druk. Sindsdien hebben een aantal andere grote centrale banken, waaronder de Amerikaanse Federal Reserve, de Bank of England (BoE) en de Europese Centrale Bank (ECB), hun toevlucht genomen tot hun eigen vormen van QE. Hoewel er enkele verschillen zijn tussen de respectieve QE-programma's van deze centrale banken, zullen we kijken hoe de Federal Reserve de implementatie van QE effectief is geweest.

QE werd gebruikt na de financiële crisis van 2008 om de gezondheid van de economie te helpen verbeteren nadat wijdverspreide subprime-defaults grote verliezen veroorzaakten, resulterend in brede economische schade. Over het algemeen verwijst beleidsversoepeling naar het nemen van acties om de leenrente te verlagen om de groei in de economie te stimuleren. Houd er rekening mee dat kwantitatieve versoepeling het tegenovergestelde is van kwantitatieve verkrapping, waarbij wordt geprobeerd de leenrente te verhogen om een ​​oververhitte economie te beheren.

Van september 2007 tot en met december 2018 heeft de Federal Reserve kwantitatieve versoepelingsmaatregelen genomen, waarbij het federale fondsentarief is verlaagd van 5, 25% tot 0% tot 0, 25%, waar het zeven jaar bleef. Naast het verlagen van het tarief van de federale fondsen en het op 0% tot 0, 25% te houden, gebruikte de Fed ook open-markttransacties.

In dit geval van kwantitatieve versoepeling gebruikte de Fed zowel de manipulatie van de federale fondsen als de open-markttransacties om de tarieven voor alle looptijden te verlagen. De renteverlaging van de federale fondsen was gericht op kortetermijnleningen, maar door het gebruik van open-markttransacties kon de Fed ook de tussentijdse en langere rentetarieven verlagen. Zoals gezegd, duwt het kopen van schulden op de open markt de prijzen omhoog en de tarieven omlaag.

De Fed implementeerde grootschalige activa-aankopen in meerdere rondes van 2008 tot 2013:

• November 2008 tot maart 2010: kocht $ 175 miljard aan agentschapsschuld, $ 1, 25 biljoen aan door hypotheek gedekte effecten en $ 300 miljard aan langerlopende schatkisteffecten.
• November 2010 tot juni 2011: kocht $ 600 miljard aan langerlopende schatkisteffecten.
• September 2011 tot en met 2012: Looptijdverlengingsprogramma — kocht $ 667 miljard aan Treasury-effecten met resterende looptijden van zes jaar tot 30 jaar; verkocht $ 634 miljard aan Treasury-effecten met een resterende looptijd van drie jaar of minder; afgelost $ 33 miljard aan Schatkisteffecten.
• September 2012 tot en met 2013: kocht $ 790 miljard aan schatkisteffecten en $ 823 miljard aan door hypotheek gedekte effecten.

Na vier jaar van het houden van de nieuwe activa op de balans, waren de QE-doelstellingen van de Fed naar verluidt behaald en waren ze opmerkelijk succesvol. Als zodanig begon de Fed in 2017 met het normalisatieproces met een einde aan herinvesteringen van de hoofdsom. In de jaren na 2017 is de Fed van plan open-markttransacties in een enigszins verkrappende modus te gebruiken met gefaseerde plannen voor het verkopen van balansactiva op de open markt.

Belangrijkste leerpunten

• Open-markttransacties zijn een hulpmiddel dat de Fed kan gebruiken om koersveranderingen op de schuldmarkt voor bepaalde effecten en looptijden te beïnvloeden.
• Kwantitatieve versoepeling is een holistische strategie die de leenrente wil verlagen of verlagen om de groei in een economie te stimuleren.
• Open-markttransacties kunnen een belangrijk hulpmiddel zijn om de doelen en doelstellingen van kwantitatieve versoepeling te bereiken.

OMO-doelen begrijpen

Hoewel het kopen en verkopen van effecten via OMO verschillende doelen kan hebben, is een van de belangrijkste doelen het manipuleren van rentetarieven voor verschillende looptijden. Over het algemeen zal het kopen van grote hoeveelheden schuldbewijzen de prijs op de open markt verhogen en de tarieven naar beneden drukken. Als alternatief zal de verkoop van grote hoeveelheden schuldbewijzen op de open markt de prijs verlagen en de tarieven verhogen.