401 (a) versus 401 (k): Wat is het verschil?
Traditioneel vertrouwden Amerikaanse werknemers op wat de driebenige ontlasting van hun pensioeninkomen werd genoemd (pensioenregeling op de werkplek, sociale zekerheidsbetalingen en persoonlijke pensioensparen). Maar werkgevers hebben pensioenregelingen grotendeels verlaten en vervangen door op de werkplek gesponsorde pensioenspaarregelingen zoals 401 (k) s en 401 (a) s, om twee voorbeelden te noemen.
Beide spaarplannen zijn pensioenregelingen op de werkplek, opgenomen in hoofdstuk 401 van de Internal Revenue Code. Het zijn in wezen belastingcodes. Het verschil tussen een 401 (a) -plan en een 401 (k) -plan ligt eerst in het type werkgever dat ze aanbiedt en vervolgens in bepaalde details en bepalingen.
401 (a) Plan
Een 401 (a) -plan is een pensioenplan voor het kopen van geld dat normaal wordt aangeboden door overheidsinstellingen, onderwijsinstellingen en non-profitorganisaties in plaats van door bedrijven. Deze plannen zijn meestal op maat ontworpen en kunnen worden aangeboden aan belangrijke werknemers als een extra stimulans om bij de organisatie te blijven. De bedragen van de werknemersbijdrage worden normaal vastgesteld door de werkgever. De werkgever heeft een mandaat om ook aan het plan bij te dragen. Bijdragen kunnen vóór of na belastingen zijn.
De sponsorwerkgever stelt de premie- en vestigingsschema's vast en deze kunnen zodanig worden opgezet dat werknemers worden aangemoedigd bij de organisatie te blijven. Als werknemers vertrekken, kunnen ze vaak geld opnemen door het om te draaien in een gekwalificeerd pensioenspaarplan of door een lijfrente te kopen. Deelname is vaak verplicht, evenals werkgeversbijdragen. Investeringsopties worden gemakkelijk beperkt door de werkgever en door de overheid gesponsorde 401 (a) plannen bieden vaak alleen de veiligste investeringsopties. Onderwijswerkgevers krijgen soms een gerelateerd plan aangeboden, een 403 (b) -plan.
401 (k) Plan
Een 401 (k) -plan wordt meestal aangeboden door werkgevers in de particuliere sector. Het stelt een werknemer in staat dollars voor belastingen van zijn of haar salaris te investeren in pensioenspaarfondsen. Het bedrag van de bijdrage wordt bepaald door de werknemer en hoewel sommige werkgevers een passend programma aanbieden, is dit geen vereiste en velen niet.
De werkgever die het 401 (k) -plan aanbiedt, selecteert welke investeringsopties beschikbaar zijn voor de deelnemers, hoewel ze, als functie van hun fiduciaire plicht, voorzichtig moeten zijn om deelnemers een breder scala aan opties te bieden dan sponsors van 401 (a) -plannen vaak Doen. Werkgevers bieden doorgaans ongeveer 15-30 investeringsopties, hoewel dat aantal de laatste jaren is afgenomen, omdat onderzoek heeft aangetoond dat te veel opties deelnemers in verwarring brengen. Activa in een 401 (k) -plan worden opgebouwd op basis van uitgestelde belastingen, hoewel ze tegen normale tarieven worden belast wanneer ze worden ingetrokken.
Belangrijkste leerpunten
- 401 (a) plannen worden doorgaans aangeboden door openbare werkgevers en instellingen zonder winstoogmerk. 401 (k) plannen worden meestal aangeboden door werkgevers in de particuliere sector.
- Hoewel deelname aan een 401 (k) -plan niet verplicht is, is dit bij een 401 (a) -plan vaak het geval.
- Terwijl een 401 (k) -plan de werknemer toelaat om te beslissen hoeveel hij wil bijdragen, worden de bijdragebedragen en niveaus van een 401 (a) -plan vastgesteld door de werkgever.
- Een 401 (k) -plan biedt de werknemer een reeks beleggingsproducten, terwijl een 401 (a) -plan de werkgever meer controle geeft over beleggingsopties, die mogelijk beperkter zijn in termen van risico.