Automatische stabilisator
Automatische stabilisatoren zijn een soort fiscaal beleid dat is ontworpen om schommelingen in de economische activiteit van een land te compenseren via hun normale werking zonder aanvullende, tijdige toestemming van de overheid of beleidsmakers. De bekendste automatische stabilisatoren zijn geleidelijk hogere bedrijfs- en personenbelastingen en overdrachtssystemen zoals werkloosheidsverzekering en welzijn. Automatische stabilisatoren worden zo genoemd omdat ze de economische cycli stabiliseren en automatisch worden geactiveerd zonder extra overheidsmaatregelen.
Belangrijkste leerpunten
- Automatische stabilisatoren zijn doorlopend overheidsbeleid dat automatisch belastingtarieven aanpast en betalingen overdraagt op een manier die is bedoeld om inkomens, consumptie en bedrijfsuitgaven gedurende de conjunctuurcyclus te stabiliseren.
- Automatische stabilisatoren zijn een soort fiscaal beleid, dat de Keynesiaanse economie prefereert als een middel om economische malaise en recessies te bestrijden.
- In het geval van acute of langdurige economische neergang, ondersteunen overheden vaak automatische stabilisatoren met eenmalig of tijdelijk stimuleringsbeleid om te proberen de economie op gang te helpen.
Wat zijn automatische stabilisatoren?
Automatische stabilisatoren begrijpen
Automatische stabilisatoren zijn primair ontworpen om negatieve economische schokken of recessies tegen te gaan, hoewel ze ook kunnen zijn bedoeld om "af te koelen" en de economische groei te vergroten of om inflatie te bestrijden. Door hun normale werking wordt met dit beleid meer geld uit de economie gehaald als belastingen tijdens perioden van snelle groei en hogere inkomens, en / of wordt meer geld terug in de economie gestort in de vorm van overheidsuitgaven of belastingteruggaven wanneer de economische activiteit vertraagt of de inkomsten dalen . Dit heeft als doel de economie te dempen tegen veranderingen in de conjunctuurcyclus.
Automatische stabilisatoren kunnen het gebruik van een progressieve belastingstructuur omvatten, waarbij het aandeel van het inkomen dat in belastingen wordt opgenomen hoger is wanneer de inkomsten hoog zijn en daalt wanneer het inkomen daalt als gevolg van recessie, banenverlies of falende investeringen. Als een individuele belastingbetaler bijvoorbeeld hogere lonen verdient, kunnen zijn extra inkomsten worden onderworpen aan hogere belastingtarieven op basis van de huidige gelaagde structuur. Als het loon daalt, blijft het individu in de lagere belastingniveaus zoals bepaald door zijn verdiende inkomen.
Evenzo nemen de overdrachtsbetalingen voor werkloosheidsverzekeringen af wanneer de economie zich in een expansieve fase bevindt, omdat er minder werklozen claims indienen en stijgen wanneer de economie in een recessie verkeert en de werkloosheid hoog is. Wanneer een persoon werkloos wordt op een manier waardoor hij in aanmerking komt voor een werkloosheidsverzekering, hoeft hij alleen maar een dossier in te dienen om de uitkering te claimen. Het bedrag van de aangeboden voordelen wordt beheerst door verschillende nationale en nationale voorschriften en normen, waarvoor geen tussenkomst van grotere overheidsinstanties nodig is, behalve de verwerking van aanvragen.
Automatische stabilisatoren en fiscaal beleid
Wanneer een economie in een recessie verkeert, kunnen automatische stabilisatoren per definitie leiden tot hogere begrotingstekorten. Dit is een aspect van het fiscale beleid, een instrument van de Keynesiaanse economie gebruikt overheidsuitgaven en belastingen om de totale vraag in de economie te ondersteunen door economische neergang. Door minder geld van particuliere bedrijven en huishoudens aan belasting te onttrekken en ze meer te geven in de vorm van betalingen en belastingteruggaven, wordt het fiscale beleid verondersteld hen aan te moedigen om hun consumptie- en investeringsuitgaven te verhogen of althans niet te verlagen om te helpen voorkomen dat een economische achteruitgang zich verdiept.
Automatische stabilisatoren kunnen ook worden gebruikt in combinatie met andere vormen van fiscaal beleid waarvoor specifieke wettelijke toestemming vereist is, zoals eenmalige belastingverlagingen of -terugbetalingen, overheidsinvesteringen of directe overheidssubsidies aan bedrijven of huishoudens. Enkele recente voorbeelden hiervan in de VS zijn de eenmalige belastingkortingen uit 2008 onder de Economic Stimulus Act en de $ 831 miljard aan federale directe subsidies, belastingvoordelen en infrastructuuruitgaven onder de American Reinvestment and Recovery Act 2009. Automatische stabilisatoren zijn bedoeld als een eerste verdedigingslinie, omdat ze vrijwel onmiddellijk reageren op veranderingen in inkomen en werkloosheid, om milde negatieve economische trends om te buigen. Regeringen wenden zich echter vaak tot deze andere soorten grotere budgettaire beleidsprogramma's om zwaardere of langdurige recessies aan te pakken, of om zich te richten op specifieke regio's, industrieën of politiek bevoorrechte groepen in de samenleving voor extra economische hulp.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.