Acceptatie van de bank 101

Wanneer een handelaar financiering nodig heeft om producten te kopen, vertrouwen leveranciers vaak op de reputatie van het bedrijf wanneer ze beslissen of ze krediet verlenen. Dit is relatief eenvoudig te doen wanneer de leverancier al jaren met dezelfde kopers werkt, of als ze een sterke reputatie in de branche hebben.

Wanneer het bedrijf voor de helft van de wereld is verwijderd, kan kredietverlening echter een riskantere propositie zijn. Een manier om dit probleem op te lossen is het gebruik van de acceptatie van een bankier (BA).

Hoe het werkt

Acceptaties van de bank zijn tijdschema's die een bedrijf bij de bank kan bestellen als het extra beveiliging tegen het tegenpartijrisico wil. De financiële instelling belooft de exporterende onderneming op een specifieke datum een ​​specifiek bedrag te betalen, waarna zij haar geld terugverdient door de rekening van de importeur te debiteren.

De acceptatie van een bankier werkt net als een post-gedateerde cheque, wat gewoon een bevel is voor een bank om een ​​specifieke partij op een later tijdstip te betalen. Als het vandaag 1 januari is en een cheque wordt geschreven met de datum "1 februari", kan de begunstigde de cheque niet voor een hele maand verzilveren of storten. Dit kan worden gezien als een vervaldatum voor een claim op het vermogen van een ander.

Kritieke Onderscheidingen

Misschien is het meest kritische onderscheid tussen de acceptatie van een bankier en een post-date cheque een echte secundaire markt voor bankacceptaties; post-date cheques hebben zo'n markt niet. Om deze reden worden bankacceptaties beschouwd als investeringen, terwijl cheques dat niet zijn. De houder kan ervoor kiezen om de BA te verkopen voor een gereduceerde prijs op een secundaire markt, waardoor beleggers een relatief veilige belegging op korte termijn krijgen.

BA's worden vaak gebruikt in de internationale handel vanwege voordelen voor beide partijen. Exporteurs voelen zich vaak veiliger om te vertrouwen op betaling van een gerenommeerde bank dan een bedrijf waarmee het weinig of geen geschiedenis heeft. Zodra de bank een tijdsschema verifieert of 'accepteert', wordt het een primaire verplichting van die instelling.

De importeur kan zich tot de acceptatie van een bankier wenden wanneer hij moeite heeft met het verkrijgen van andere vormen van financiering of wanneer een BA de goedkoopste optie is. Het voordeel van lenen is dat de importeur de goederen ontvangt en de mogelijkheid heeft deze door te verkopen voordat hij de bank betaalt.

De acceptatie van een bankier is vergelijkbaar met een post-gedateerde cheque die betaling op een gespecificeerde latere datum mogelijk maakt.

Hoe de acceptatie van een bankier te verkrijgen

Bankacceptaties kunnen worden aangemaakt als kredietbrieven, documentaire ontwerpen en andere financiële transacties. Als u een acceptatie probeert te krijgen, benader dan een bank waarmee u een goede werkrelatie heeft. U moet kunnen aantonen of onderpand kunnen bieden tegen uw vermogen om de bank op een toekomstige datum terug te betalen. Veel, maar niet alle banken bieden acceptaties. De acceptatie van een bankier lijkt op een lening op korte termijn met een vaste rente. U doorloopt een kredietcontrole en mogelijk aanvullende acceptatieprocessen. U betaalt ook een percentage van de totale acceptatie om het te kopen.

Als u de acceptatie van een bankier voor een investering op korte termijn wilt kopen, is er een relatief liquide secundaire markt voor bankacceptaties van gedeeltelijk verouderde bankiers. Ze worden normaal verkocht tegen prijzen in de buurt van of onder de London Interbank Offer Rate, of LIBOR.

Discontering van de acceptatie

Om bankacceptaties als een investering te begrijpen, is het belangrijk om te begrijpen hoe bedrijven ze gebruiken in de wereldhandel. Hier is een vrij typisch voorbeeld. Een Amerikaans bedrijf, Clear Signal Electronics, besluit 100 televisies te kopen van Dresner Trading, een Duitse exporteur. Na het sluiten van een handelsovereenkomst benadert Clear Signal zijn bank voor een kredietbrief. Deze kredietbrief maakt de bank de tussenpersoon die verantwoordelijk is voor het voltooien van de transactie.

Zodra Dresner de goederen verzendt, stuurt het de juiste documenten - meestal via zijn eigen financiële instelling - naar de betalende bank in de Verenigde Staten. De exporteur heeft nu een aantal keuzes. Het kan de acceptatie tot het einde van de looptijd behouden, of het kan het verkopen aan een derde, misschien aan de bank die verantwoordelijk is voor de betaling. In dit geval ontvangt Dresner een bedrag dat lager is dan de nominale waarde van het concept, maar het hoeft niet op de fondsen te wachten.

Wanneer een bank de acceptatie tegen een lagere prijs terugkoopt, wordt gezegd dat deze de acceptatie "discontoneert". Als de bank van Clear Signal dit doet, heeft het in wezen dezelfde keuzes die Dresner had. Het kan de diepgang vasthouden tot het afloopt, wat lijkt op het verstrekken van een lening aan de importeur. Vaker echter vult het zijn fondsen aan door de acceptatie opnieuw te disconteren - met andere woorden, het te verkopen voor een gereduceerde prijs op de secundaire markt. Het kan de BA's zelf op de markt brengen, vooral als het een grotere bank is, of een effectenmakelaar inschakelen om de taak uit te voeren.

Aanvaarding als een investering

Aangezien acceptatie een kortlopende, overeen te komen overeenkomst is, gedraagt ​​het zich net als andere geldmarktinstrumenten. Net als bij een schatkist, koopt de belegger de bankcheque tegen een gereduceerde prijs en krijgt de volledige nominale waarde op de vervaldag. Het verschil tussen de korting en de nominale waarde bepaalt het rendement. In de meeste gevallen ligt de vervaldatum binnen 30 tot 180 dagen.

De bankacceptaties worden niet verhandeld op een beurs, maar via grote banken en effectenhandelaren. Als zodanig bieden de meeste dealers geen bied- en laatprijzen, maar onderhandelen ze eerder over de prijs met de potentiële belegger, vaak een fondsbeheerder.

De prijs van deze concepten hangt grotendeels af van de reputatie en de omvang van de betalende bank. Degenen met een sterke kredietwaardigheid kunnen meestal hun acceptaties verkopen voor een lager rendement, omdat er naar hun mening weinig kans is om niet aan hun verplichtingen te voldoen. Instellingen die een groot volume aan BA's verkopen, genieten in dit opzicht ook een voordeel.

Hoewel banken hun acceptaties vaak verkopen via dealers in New York en andere grote financiële centra, kunnen ze hun filiaalnetwerk gebruiken om de verkoop aan te vullen. Het personeel van de bank zal vaak contact opnemen met lokale beleggers, die over het algemeen geïnteresseerd zijn in kleinere transacties, niet die van $ 1 miljoen of meer die veel fondsbeheerders nastreven. Lokale beleggers accepteren vaak een kleinere opbrengst en omdat de bank dealers omzeilt, kunnen de verkoopkosten veel minder zijn.

Risico's en beloningen

De acceptatie van een bankier is een geldmarktinstrument en, zoals de meeste geldmarkten, is het relatief veilig en liquide, vooral wanneer de betalende bank een sterke kredietwaardigheid heeft. De bank draagt ​​de primaire verantwoordelijkheid voor de betaling. Vanwege het enorme risico voor zijn reputatie zijn de meeste banken die acceptaties aanbieden bekende, hoog gewaardeerde instellingen, als het geen acceptatie kan financieren.

Zelfs als de bank niet over voldoende contanten beschikt om de betaling te doen, krijgt de belegger extra bescherming van andere bij de transactie betrokken partijen. De importeur is in de tweede plaats aansprakelijk voor de aanvaarding en de exporteur heeft een voorwaardelijke verplichting. In feite dragen alle beleggers die het instrument op de open markt hebben gekocht of verkocht enige verplichting voor het ontwerp.

Een acceptatie biedt de mogelijkheid voor een bescheiden winst, met opbrengsten over het algemeen ergens boven die van T-facturen. Liquiditeit is over het algemeen geen probleem, omdat de meeste acceptatie-looptijden van bankiers tussen één en zes maanden liggen. En omdat ze niet hoeven te worden bewaard tot ze volwassen zijn, hebben houders de flexibiliteit om ze door te verkopen als ze dat willen.

Bankacceptaties worden uitgegeven met een korting op hun nominale waarde en worden altijd onder de nominale waarde verhandeld, net als bij een T-rekening. De houder van een acceptatie van $ 100.000 wil misschien niet wachten tot de vervaldatum om die fondsen te ontvangen, zodat de houder de acceptatie voor bijvoorbeeld $ 990.000 aan een andere partij kan verkopen. Hoewel er enig marktrisico kan zijn voor degenen die op de secundaire markt actief zijn, maakt de hoge liquiditeit en korte looptijd van deze instrumenten dit onwaarschijnlijk.

Het komt neer op

De acceptatie van een bankier kan een goede investering zijn voor diegenen die een evenwicht zoeken tussen beleggingen met een hoger risico in hun portefeuille, of voor diegenen die zich richten op het behoud van activa. Op het risico / beloningsspectrum bevindt een BA zich helemaal onderaan, net voor de rekening van de schatkist.

Omdat de acceptatieprijs van de bankier wordt onderhandeld tussen koper en verkoper, maken beleggers die hun onderzoek doen de beste kans op een concurrerend tarief. Dit is met name het geval gezien de vluchtige aard van BA-prijzen. In de loop van een enkele dag kunnen de opbrengsten aanzienlijk stijgen of dalen. Daarom is het belangrijk om de opbrengsten op te zoeken op een gerenommeerde website voordat u een aankoop doet. In het licht van de primaire verplichting van de bank voor acceptatie, moeten alle koersen de reputatie en kredietwaardigheid weerspiegelen.