beta

Wat is bèta?

Een bèta-coëfficiënt is een maat voor de volatiliteit of het systematische risico van een individuele voorraad in vergelijking met het niet-systematische risico van de gehele markt. In statistische termen vertegenwoordigt bèta de helling van de lijn door een regressie van gegevenspunten van het rendement van een individueel aandeel ten opzichte van die van de markt.

04:00

Beta begrijpen

Bètaformule en berekening

Beta wordt gebruikt in het Capital Asset Pricing Model (CAPM), dat het verwachte rendement van een actief berekent met behulp van bèta en verwachte marktrendementen.

Beta-coëfficiënt (β) = Covariantie (Re, Rm) Variantie (Rm) waarbij: Re = het rendement op een individuele voorraad RM = het rendement op de totale marktVariantie = hoe veranderingen in het rendement van een aandeel verband hielden met veranderingen in het rendement van de marktVariantie = hoe ver de datapunten van de markt gespreid van hun gemiddelde waarde \ begin {uitgelijnd} & \ text {Beta-coëfficiënt} (\ beta) = \ frac {\ text {Covariance} (R_e, R_m)} {\ text {Variance} (R_m) } \\ & \ textbf {where:} \\ & R_e = \ text {het rendement op een afzonderlijke voorraad} \\ & R_m = \ text {het rendement op de totale markt} \\ & \ text {Covariance} = \ text { hoe veranderingen in het rendement van een aandeel zijn} \\ & \ text {gerelateerd aan veranderingen in het rendement van de markt} \\ & \ text {Variance} = \ text {hoe ver de datapunten van de markt zich verspreiden} \\ & \ text {uit van hun gemiddelde waarde} \\ \ end {uitgelijnd} Beta-coëfficiënt (β) = Variantie (Rm) Covariantie (Re, Rm) waarbij: Re = het rendement op een individuele stockRm = het rendement op de totale marketCovariance = hoe veranderingen in de rendementen van een aandeel verband hielden met veranderingen in de rendementenVaria van de markt nce = hoe ver de datapunten van de markt zich uitstrekken tot hun gemiddelde waarde

Wat Beta beschrijft

Beta beschrijft de activiteit van het rendement van een effect dat reageert op schommelingen in de markt. De bèta van een effect wordt berekend door het product van de covariantie van het rendement van het effect en het rendement van de markt te delen door de variantie van het rendement van de markt over een bepaalde periode.

De bètaberekening wordt gebruikt om beleggers te helpen begrijpen of een aandeel in dezelfde richting beweegt als de rest van de markt en hoe volatiel of riskant het is vergeleken met de markt. Om bèta enig inzicht te geven, moet de 'markt' die als benchmark wordt gebruikt, gerelateerd zijn aan het aandeel. Bijvoorbeeld, het berekenen van de bèta van een obligatie-ETF met behulp van de S&P 500 als benchmark is niet nuttig omdat obligaties en aandelen te verschillend zijn.

De benchmark of het marktrendement dat in de berekening wordt gebruikt, moet gerelateerd zijn aan het aandeel, omdat een belegger probeert in te schatten hoeveel risico een aandeel aan een portefeuille toevoegt. Een aandeel dat heel weinig van de markt afwijkt, voegt niet veel risico toe aan een portefeuille, maar verhoogt ook niet het theoretische potentieel voor een hoger rendement.

Belangrijkste leerpunten

• De bèta- of bèta-coëfficiënt van een aandeel is een maat voor het niveau van systematisch en niet-systematisch risico van een aandeel of portefeuille op basis van eerdere prestaties.
• De bèta van een individueel aandeel vertelt een belegger alleen theoretisch hoeveel risico het aandeel zal toevoegen (of mogelijk zal aftrekken) van een gediversifieerde portefeuille.
• Wil bèta zinvol zijn, dan moeten het aandeel en de benchmark die in de berekening worden gebruikt, gerelateerd zijn.
• Het gebruik van bèta om aandelen te kiezen is een van de tools om de volatiliteit te verminderen en een meer gediversifieerde portefeuille te creëren.

R-Squared gebruiken voor Beta

Om ervoor te zorgen dat aandelen worden vergeleken met de juiste benchmark, moet deze een hoge R-kwadraatwaarde hebben ten opzichte van de benchmark. R-kwadraat is een statistische maat die het percentage historische koersbewegingen van een effect toont dat kan worden verklaard door bewegingen in een benchmarkindex.

Een gouduitwisselingsfonds (ETF), zoals de SPDR Gold Shares (GLD), is bijvoorbeeld gebonden aan de prestaties van goud. Bijgevolg zou een gouden ETF een lage bèta en R-kwadraat hebben in vergelijking met bijvoorbeeld de S&P 500. Wanneer bèta wordt gebruikt om de mate van systematisch risico te bepalen, zou een beveiliging met een hoge R-kwadraatwaarde ten opzichte van de benchmark de nauwkeurigheid van de bètameting vergroten.

Beleggersgebruik van bèta

Een manier voor een belegger om na te denken over risico is om het in twee categorieën te splitsen. De eerste categorie wordt systematisch risico genoemd, wat het risico is dat de hele markt daalt. De financiële crisis in 2008 is een voorbeeld van een gebeurtenis met systematisch risico waarbij geen enkele diversificatie zou kunnen voorkomen dat beleggers waarde verliezen in hun aandelenportefeuilles. systematisch risico staat ook bekend als niet-diversifieerbaar risico.

Niet-systematische of diversifieerbare risico's zijn verbonden aan een individuele voorraad. De verrassende aankondiging dat Lumber Liquidators (LL) in 2015 hardhouten vloeren met gevaarlijke niveaus formaldehyde had verkocht, is een voorbeeld van een niet-systematisch risico dat specifiek was voor dat bedrijf. Niet-systematisch risico kan gedeeltelijk worden beperkt door diversificatie.

Beta-waarden ontcijferen

Als een aandeel een bèta van 1, 0 heeft, geeft dit aan dat zijn prijsactiviteit sterk gecorreleerd is met de markt. Een aandeel met een bèta van 1, 0 heeft systematisch risico, maar de bètaberekening kan geen onsystematisch risico detecteren. Het toevoegen van een aandeel aan een portefeuille met een bèta van 1, 0 levert geen risico op voor de portefeuille, maar verhoogt ook niet de kans dat de portefeuille een teveel rendement zal opleveren.

Een bètawaarde van minder dan 1, 0 betekent dat het effect in theorie minder volatiel is dan de markt, wat betekent dat de portefeuille minder risicovol is met het aandeel inbegrepen dan zonder. Hulpprogramma's hebben bijvoorbeeld vaak lage bèta's omdat ze de neiging hebben langzamer te bewegen dan marktgemiddelden.

Een bèta die groter is dan 1, 0 geeft aan dat de prijs van het effect in theorie volatieler is dan de markt. Als de bèta van een aandeel bijvoorbeeld 1, 2 is, wordt aangenomen dat deze 20% volatieler is dan de markt. Technologieaandelen en small-caps hebben doorgaans hogere bèta's dan de marktbenchmark. Dit geeft aan dat het toevoegen van het aandeel aan een portefeuille het risico van de portefeuille verhoogt, maar ook het verwachte rendement verhoogt.

Sommige aandelen hebben zelfs negatieve bèta's. Een bèta van -1, 0 betekent dat het aandeel omgekeerd evenredig is met de marktbenchmark, alsof het een tegengesteld beeld is van de trends van de benchmark. Putopties of inverse ETF's zijn ontworpen om negatieve bèta's te hebben, maar er zijn een paar industriële groepen, zoals goudmijnwerkers, waar een negatieve bèta ook gebruikelijk is.

Bèta in theorie versus praktijk

De bèta-coëfficiënt gaat ervan uit dat aandelenrendementen normaal worden verdeeld vanuit een statistisch perspectief. Financiële markten zijn echter gevoelig voor grote verrassingen, dus in werkelijkheid worden rendementen niet altijd normaal verdeeld. Daarom is wat bèta kan voorspellen voor de beweging van een aandeel niet altijd waar.

Een aandeel met een zeer lage bèta zou kleinere prijsschommelingen kunnen hebben en toch in een langdurige downtrend verkeren. In dit geval verlaagt het toevoegen van een trending aandeel met een lage bèta alleen het risico in een portefeuille als u risico definieert als strikt volatiliteit, in plaats van het potentieel voor verliezen. Praktisch gezien zal een lage bèta-aandeel in een dalende trend waarschijnlijk niet de prestaties van een portefeuille verbeteren.

Evenzo zal een hoog bèta-aandeel dat in een meestal opwaartse richting volatiel is, het risico van een portefeuille vergroten, maar ook winst toevoegen. Beleggers die bèta gebruiken om een ​​aandeel te evalueren, moeten dit ook vanuit andere perspectieven evalueren, zoals fundamentele of technische factoren, voordat ze ervan uitgaan dat het risico aan een portefeuille toevoegt of eruit verwijdert.

Beperkingen van Beta

Hoewel bèta nuttige informatie biedt voor voorraadevaluatie, heeft het enkele tekortkomingen. Bèta is nuttig bij het bepalen van het kortetermijnrisico van een effect en voor het analyseren van de volatiliteit om met CAPM tot vermogenskosten te komen. Aangezien de bètastatistiek echter wordt berekend met behulp van historische gegevenspunten, wordt het minder zinvol voor beleggers die de toekomstige bewegingen van een aandeel willen voorspellen.

Omdat bèta afhankelijk is van historische gegevens, houdt het bovendien geen rekening met nieuwe informatie over de markt, aandelen of portfolio waarvoor het wordt gebruikt. Bèta is ook minder nuttig voor langetermijnbeleggingen omdat de volatiliteit van een aandeel van jaar tot jaar aanzienlijk kan veranderen, afhankelijk van de groeifase van het bedrijf en andere factoren.

Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.

Gerelateerde termen

Positieve correlatie begrijpen Positieve correlatie is een relatie tussen twee variabelen waarin beide variabelen gelijktijdig bewegen. meer R-kwadraat R-kwadraat is een statistische maat die het deel van de variantie voor een afhankelijke variabele weergeeft, dat wordt verklaard door een onafhankelijke variabele. meer Wat zijn risicomaatregelen? Risicomaatregelen geven beleggers een idee van de volatiliteit van een fonds ten opzichte van zijn referentie-index. Ontdek hier meer over risicomaatregelen. meer Hoe het consumptiekapitaal activaprijzenmodel werkt Het consumptiekapitaalactiveprijzenmodel is een uitbreiding van het kapitaalactiveprijzenmodel dat zich richt op een consumptiebèta in plaats van een marktbèta. meer Nul-bètaportfolio Een nul-bètaportefeuille is geconstrueerd zonder systematisch risico, of een bèta van nul, met prestaties die niet zijn gecorreleerd met schommelingen in de bredere markt. meer Alpha Alpha (α), gebruikt in de financiering als een maat voor de prestaties, is het overtollige rendement van een investering ten opzichte van het rendement van een benchmarkindex. meer partnerlinks