Hoe en waarom Google Glass is mislukt

Temidden van de bliksemuitrol van modieuze, utilitaire handelswaar, denken we dat sommige producten in een oogwenk uit de ether komen. Dit is geen bedrog - het is een soort magie. Experimenteren is een vereiste voor elke succesvolle productimplementatie. Toch is evolutie vaak buiten bereik of verborgen achter de schermen.

Sinds 2010 heeft Google (GOOG) X, een tamelijk geheimzinnig initiatief dat is gestart door Sebastian Thrun, getracht het leven en de goederen met een factor 10 te verbeteren in plaats van tien procent, door middel van inspanningen die moonshots worden genoemd. Project Glass is op grond van deze ambities samengesteld. Gezien als een voertuig voor toekomstige technologie, merkt de MIT Technology Review op dat "Glas al mijlen verwijderd is van waar het in 2011 was." In feite heeft de uitvinding, die slechts een schot in het donker was, een eigen leven achter de rug .

De droom

Google Glass komt niet om de wereld te redden, help het gewoon. Het centrale geschil onder de leden van Google X is eigenlijk of Glass de hele tijd als een 'modieus apparaat' moet worden gebruikt of 'alleen voor specifieke utilitaire functies'. Geïnspireerd door John F. Kennedy's begrip dat grotere uitdagingen meer passie creëren, specifiek met betrekking tot de ruimtewedstrijd, heeft de ontwikkeling van Google er uiteindelijk naar gestreefd feedback in zijn systeem te integreren.

Om dit te doen, stelde mede-oprichter van Google Sergey Brin, die ook toezicht houdt op Google X, voor Glass te worden behandeld als een afgewerkt product, ondanks dat iedereen in het laboratorium wist dat het "een prototype was, met grote knikken die moesten worden uitgewerkt." Brin wilde laat Glass vrij voor het publiek en laat consumenten feedback geven die X vervolgens kan gebruiken om het ontwerp te verbeteren.

Het Glass-prototype werd hierdoor vroeg vrijgegeven, met de bedoeling om meer vooruitziend te zijn dan uitdrukkelijk handig. Tim Brown, CEO en president van IDEO, vindt de inspanning niet tevergeefs en zei: "Er is in de geschiedenis van de nieuwe technologie nooit een voorbeeld geweest waarin de eerste versie buiten de poort de juiste versie was."

Uiteindelijk, hoewel consumenten draagbare technologie willen, moet de functionaliteit smakelijk zijn. Zoals Slate opmerkt, is het probleem van 'glas' dat de technologie van vandaag gewoon niet alles biedt wat de gemiddelde mens echt wil, laat staan ​​nodig heeft in zijn dagelijks leven. 'Glas is een interessant idee: het is leuk om naar te kijken, maar door.

De realiteit

Google adverteerde oorspronkelijk met Glass in termen van ervaringsvergroting. De demo-reel van 2012 bevatte parachutespringen, fietsen en muurvergroting. Uiteindelijk toonden de video's gebruikersvriendelijke informatie die onmiddellijk tijdens dagelijkse activiteiten op het scherm verscheen. De ambities van Google waren verheven: de technologie vereiste een lange batterijduur, verbeterde mogelijkheden voor beeldherkenning en veel gegevens.

In plaats van de realiteit te vergroten, heeft Glass deze gewoon aangevuld. Dankzij de batterijlevensduur van twee tot drie uur konden gebruikers berichten bekijken, foto's bekijken en op internet zoeken. Glas concurreerde met andere apparaten met superieure camera's, grotere capaciteit en snellere processors.

Met de twijfelachtige waarde van Glass kwamen veel vragen. Zouden gebruikers comfortabel elke dag een camera om hun gezicht dragen? Zoals de MIT Technology Review opmerkt, "kon niemand begrijpen waarom je dat ding op je gezicht zou willen hebben, in de manier van normale sociale interactie." Anderen waren minder op hun gemak aan de andere kant van de Glass. Sommige bars en restaurants versperren dragers; meerdere hebben het apparaat gewoon helemaal verbannen. De schandalige waardering en griezelige gevaren van het apparaat leidden zelfs tot het creëren van een geheel nieuw pejoratief.

Bovendien verkocht het apparaat voor $ 1500 en deed het geen enkele actie bijzonder goed, daarom waren degenen die Glass konden betalen tevreden met de nieuwste smartphones. Door Glass hoog te prijzen en de toegang tot een specifieke community van Glass Explorers te beperken, legde Google eenvoudig de nadruk op 'tussen de haves en have-nots'. Mensen geven veel geld uit aan luxe artikelen, maar vinden waarde met identiteit. Google Glass lijkt op de afdeling te ontbreken. Oppervlakkig, maar cruciaal, is het apparaat niet cool.

Google probeerde vervolgens het product te associëren met modeontwerpers. Glas werd gekenmerkt tijdens de Fashion Week en in relevante advertenties. Met andere woorden, het bedrijf probeerde koelte te kopen. De koelte die gepaard gaat met een uitvinding veronderstelt echter het element van geloof - het merk is betrouwbaar. De Harvard Business Review stelt het beste: “Cool is geen vergelijking. Het is mysterieus, onuitsprekelijk. Een kunst, geen wetenschap. ”Kunst is niet eenvoudig in technologie.

Het komt neer op

Google raakte verstrikt in de storm van zijn eigen maken toen het Glass op de markt bracht. Het bedrijf wilde profiteren van de hype, hoop en het potentieel van het product in plaats van de realiteit te verkopen. In plaats van het product te promoten als "een prototypetechnologie van de toekomst" zoals oorspronkelijk bedoeld, "gaf de promotie en de hoge prijs van Glass het gewoon de allure van een super premium product."

Glas is niet bedoeld voor massaconsumptie - niet op dit moment. Google loopt zowel achter als voor hen. Desalniettemin is Project Glass een maanfoto die het waard is genomen te worden, als Google de landing kan volhouden.