Eurosclerosis
De term "Eurosclerosis" werd gepopulariseerd door de Duitse econoom Herbert Giersch in een artikel van 1985 met dezelfde naam. Hij gebruikte het om te verwijzen naar de economische stagnatie die kan voortvloeien uit buitensporige regelgeving, rigiditeiten op de arbeidsmarkt en een te genereus welzijnsbeleid. Eurosclerose (die voortkomt uit de medische term sclerose, wat betekent het verharden van weefsel) beschrijft landen die hoge werkloosheidspercentages kennen, zelfs tijdens perioden van economische groei, vanwege inflexibele marktomstandigheden. Hoewel het oorspronkelijk werd gebruikt om te verwijzen naar de Europese Gemeenschap (EG), wordt het nu breder gebruikt als een term voor landen met vergelijkbare omstandigheden.
Belangrijkste leerpunten
- Eurosclerose verwijst naar trage economische prestaties en hoge werkloosheid, als gevolg van te rigide arbeidsmarkten en overregulering van de economie ten gunste van gevestigde speciale belangen.
- Eurosclerose was oorspronkelijk van toepassing op West-Europa in de jaren zeventig en tachtig, maar kan tegenwoordig overal naar soortgelijke situaties verwijzen.
- De opkomst van de technologiesector, beperkte deregulering en toegenomen openheid op de arbeidsmarkten naarmate Europa economischer geïntegreerd werd, hielpen allemaal bij het overwinnen van Eurosclerose.
Eurosclerose begrijpen
Eurosclerose verwees oorspronkelijk naar de langzame economische groei van de EG, vooral op de arbeidsmarkten. Ten tweede kan het verwijzen naar het trage politieke tempo van de Europese integratie. Giersch's artikel merkte op dat Eurosclerose zijn wortels had in de jaren 1970 en benadrukte hoe continentaal Europa groeide in een veel langzamer tempo dan de VS en Japan in de vroege jaren 1980. Bovendien bleef het werkloosheidspercentage stijgen, zelfs toen Europa een opmars maakte. Ondanks een algemeen groeiende economie in de late jaren 1970 tot midden jaren 1980, volgens Giersch: "De werkloosheidsgraad in de EG is continu gestegen van 5, 5% in 1978 tot 11, 5% in 1985, terwijl deze in de VS na 1982 dramatisch daalde tot ongeveer 7% .”
Giersch schreef dit toe aan structurele rigiditeiten in Europa; bedrijfstakken die bescherming hadden gekregen, zoals tarieven of overheidssteun, hadden deze niet als een kortetermijnmaatregel gebruikt om hen te helpen hun concurrentievermogen te verbeteren, in plaats daarvan erop te vertrouwen, en de arbeidsmarkten waren zeer rigide, voornamelijk toegeschreven aan sterke vakbonden, zodat het niveau en de structuur van de lonen hebben geleid tot een onvermogen van de arbeidsmarkt om bedrijven te zuiveren en ook te stimuleren om arbeidsbesparende technologie te gebruiken. Hij contrasteerde dit met de VS en Japan, die voldoende neerwaartse flexibiliteit in reële (inflatie-gecorrigeerde) lonen hadden getoond om hun arbeidsmarkten te ondersteunen. Griesch gaf de schuld ook toe aan het grote aandeel van de overheid in de Europese economieën, met het argument dat hoge belastingen en hoge overheidsuitgaven (inclusief sociale uitkeringen) een belemmering vormden om te werken en risico's te nemen, en buitensporige regelgeving, die resulteerde in toetredingsdrempels voor zowel nieuwe werknemers en nieuwe bedrijven. Giersch beschreef de situatie in Europa als een 'soort syndicalisme en gildesocialisme' dat 'haaks stond op de vereisten van een evolutionair proces dat zowel vernietiging als creatie met zich meebrengt'.
Om Eurosclerose te bestrijden, drong Giersch erop aan dat de EG zich afkeerde van de politieke en speciale belangenorganisaties die geen belang hadden bij verandering en in de richting van economische openheid voor concurrentie en ondernemerschap. Samen met belastingverlagingen zou dit volgens hem het radicale voorstel zijn van een nieuw burgerrecht "om voor de rechtbank al die wetgevende organen en overheidsinstanties aan te klagen die wettelijke en regelgevende toetredingsdrempels hebben opgelegd, en al die particuliere organisaties die hun toevlucht nemen beperkende praktijken. " Hij uitte ook diep optimisme over de groei van de technologiesector en de informatie-economie om de Europese economie nieuw leven in te blazen, deels omdat deze licht gereguleerd is en buiten het directe bereik van vakbonden valt. Maar zelfs hier waarschuwde hij voor zijn vermoedens dat speciale belangengroepen uiteindelijk de technologische revolutie zouden inhalen, wat mogelijk een Orwelliaanse toekomst zou brengen.
Het einde van Eurosclerose
Samen met de opmars van de technologiesector droeg een meer solide duw in de richting van de Europese integratie in de jaren 1990 en 2000 (onder andere door meer mobiliteit op de Europese arbeidsmarkt) en verbeterde flexibiliteit in regelgeving bij aan het einde van het tijdperk van Eurosclerose in Europa. De term Eurosclerose wordt nu breder gebruikt om een economie te beschrijven die stagneert, vooral wanneer dat verband houdt met de hierboven geschetste factoren van bescherming, rigiditeit van de arbeidsmarkt, regulering en een groot overheidsaandeel in de economie.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.