Chicago School of Economics
Chicago School is een economische denkrichting, opgericht in de jaren 1930 door Frank Hyneman Knight, die de deugden van vrijemarktprincipes promootte voor een betere samenleving.
Belangrijkste leerpunten
- Chicago School is een economische denkrichting, opgericht in de jaren 1930 door Frank Hyneman Knight, die de deugden van vrijemarktprincipes promootte voor een betere samenleving.
- De Chicago School bevat monetaristische opvattingen over de economie en stelt dat de geldhoeveelheid in evenwicht moet blijven met de vraag naar geld.
- De meest prominente alumnus van de Chicago School was Nobelprijswinnaar Milton Friedman, wiens theorieën drastisch verschilden van de Keynesiaanse economie.
Inzicht in de Chicago School of Economics
Chicago School is een neoklassieke economische denkrichting die in de jaren dertig aan de Universiteit van Chicago is ontstaan. De belangrijkste principes van de Chicago School zijn dat vrije markten het beste middelen toewijzen in een economie en dat minimale, of zelfs geen, overheidsinterventie het beste is voor economische welvaart. De Chicago School bevat monetaristische opvattingen over de economie en stelt dat de geldhoeveelheid in evenwicht moet blijven met de vraag naar geld. Chicago School-theorie wordt ook toegepast op andere disciplines, waaronder financiën en rechten.
De meest prominente alumnus van de Chicago School was Nobelprijswinnaar Milton Friedman, wiens theorieën drastisch verschilden van de Keynesiaanse economie, de destijds gangbare economische gedachte. De daar ontwikkelde theorieën waren gebaseerd op intense wiskundige modellen om ongelijksoortige hypothesen te testen.
Een van de belangrijkste veronderstellingen van de Chicago School is het concept van rationele verwachtingen. De kwantitatieve geldtheorie van Friedman stelt dat het algemene prijsniveau in de economie wordt bepaald door de hoeveelheid geld die in omloop is. Door het beheer van algemene prijsniveaus, kan economische groei beter worden beheerst in een wereld waarin individuen en groepen rationeel beslissingen nemen over economische allocatie.
Ook gunstig voor een economie, volgens de Chicago School, is de vermindering of afschaffing van regelgeving voor bedrijven. George Stigler, een andere Nobelprijswinnaar, ontwikkelde theorieën over de impact van overheidsregulering op bedrijven. Chicago School is in de kern libertarisch en laissez-faire en verwerpt Keynesiaanse noties van regeringen die de totale economische vraag beheren om de groei te bevorderen.
Belangrijke bijdragen
De Chicago School staat ook bekend om zijn bijdragen aan de financieringstheorie. Eugene Fama won in 2013 de Nobelprijs voor de economische wetenschappen voor zijn werk op basis van zijn bekende efficiënte markthypothese (EMH). Bij de toekenning van de prijzen zei de Koninklijke Zweedse Academie van Wetenschappen: "In de jaren zestig heeft Eugene Fama aangetoond dat koersbewegingen op de korte termijn onmogelijk te voorspellen zijn en dat nieuwe informatie de prijzen vrijwel onmiddellijk beïnvloedt, wat betekent dat de markt efficiënt is De impact van de resultaten van Eugene Fama reikte verder dan het onderzoeksveld. Zijn resultaten hadden bijvoorbeeld invloed op de ontwikkeling van indexfondsen. "
Kritieken op Chicago School of Economics
De Chicago School genoot prestige en loyale aanhangers vóór de financiële crisis en de grote recessie. Voormalig Fed-voorzitter Alan Greenspan werd beschouwd als een voorstander van de Chicago School - een monetarist in zijn gedachten over de geldhoeveelheid en een volgeling van het libertarisme in Ayn Rand-stijl. In dezelfde geest kan de efficiënte markthypothese de opvattingen van de voormalige Fed-voorzitter Ben Bernanke gekleurd hebben toen hij op 28 maart 2007 voor het Amerikaanse Congres verscheen en verklaarde dat "de gevolgen voor de bredere economie en financiële markten van de problemen op de subprime-markt" lijkt waarschijnlijk te worden ingeperkt. "
Als markten zich efficiënt gedragen, zegt de Chicago School-theorie, dan zijn er waarschijnlijk geen grote onevenwichtigheden, laat staan een crisis zoals die zich in de laatste paar jaar van dat decennium heeft voorgedaan. Tijdens de crisis van de financiële crisis waren er vragen over waarom voorzitter Bernanke en anderen in topposities de banksector niet voldoende reguleerden. Andere academici zetten de Chicago School aan. Paul Krugman, zelf een Nobelprijswinnaar, had kritiek op de basisprincipes van de Chicago School. Een andere opmerkelijke econoom, Brad DeLong van de Universiteit van Californië, Berkeley, zei dat de Chicago School een "intellectuele ineenstorting" had geleden.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.