Kiezer optie
Een chooser-optie is een optiecontract waarmee de houder kan beslissen of het een call of put is vóór de vervaldatum. Kiezeropties hebben meestal dezelfde uitoefenprijs en vervaldatum, ongeacht welke beslissing de houder neemt. Omdat de optie zou kunnen profiteren van opwaartse of neerwaartse beweging, bieden chooser-opties beleggers veel flexibiliteit en kunnen ze dus meer kosten dan vergelijkbare vanille-opties.
Belangrijkste leerpunten
- Een chooser-optie laat de koper beslissen of de optie wordt uitgeoefend als een call of put.
- Vanwege de grotere flexibiliteit is een kiezeroptie duurder dan een vergelijkbare vanilleoptie.
- Kiezeropties zijn typisch in Europese stijl en hebben één uitoefenprijs en één vervaldatum, ongeacht of de optie als een call of put wordt uitgeoefend.
De optie Kiezer begrijpen
Kiezeropties zijn een soort exotische optie. Deze opties worden over het algemeen verhandeld op alternatieve beurzen zonder de ondersteuning van regelgevende regimes die vanilleopties gemeen hebben. Als zodanig kunnen ze een hoger risico op in gebreke blijven van de tegenpartij hebben.
Kiezeropties bieden de houder de flexibiliteit om te kiezen tussen een put of een oproep. Deze opties zijn doorgaans opgebouwd als een Europese optie met een enkele vervaldatum en uitoefenprijs. De houder heeft het recht om de optie alleen op de vervaldatum uit te oefenen.
Een chooser-optie kan een zeer aantrekkelijk instrument zijn wanneer een onderliggende waarde een toename van de volatiliteit ziet, of wanneer een handelaar niet zeker weet of de onderliggende waarde zal stijgen of dalen. Een belegger kan bijvoorbeeld een optie kiezen bij een biotechbedrijf in afwachting van de goedkeuring (of niet-goedkeuring) van zijn geneesmiddel door de Food and Drug Administration.
Dat gezegd hebbende, zijn de opties van de kiezer meestal duurder dan de Europese vanille-opties, en hoge impliciete volatiliteit zal de betaalde premie voor de optie van de kiezer verhogen. Daarom moet een handelaar de kosten van de optie afwegen tegen hun potentiële uitbetaling, net als bij elke optie.
Uitbetalingen voor chooser-opties volgen dezelfde basismethode die wordt gebruikt bij het analyseren van een vanille-call of put-optie. Het verschil is dat de belegger de optie heeft om de gespecificeerde uitbetaling te kiezen die hij wenst bij het verstrijken op basis van of de call- of putpositie winstgevender is.
Als een onderliggende waarde boven de uitoefenprijs wordt verhandeld bij het verstrijken, wordt de calloptie uitgeoefend. Als de houder ervoor kiest om de optie als calloptie uit te oefenen, is de uitbetaling: onderliggende prijs - uitoefenprijs - premie. In dit scenario profiteert de houder van het kopen van het effect tegen een lagere prijs dan waarvoor het op de markt verkoopt.
Als een effect onder de uitoefenprijs wordt verhandeld bij afloop, wordt de putoptie uitgeoefend. Als de houder ervoor kiest om zijn optie als putoptie uit te oefenen, is de uitbetaling: uitoefenprijs - onderliggende prijs - premie. In dit scenario profiteert de houder van het verkopen van het onderliggende effect tegen een hogere prijs dan waar het op de open markt voor handelt.
Voorbeeld van een Kiezeroptie op een aandeel
Stel dat een handelaar een optiepositie wil hebben voor de update van de winst van Bank of America Corporation (BAC). Ze denken dat het aandeel een grote beweging zal hebben, maar ze weten niet zeker in welke richting.
De inkomstenvrijgave is over één maand, dus de handelaar besluit een optie te kiezen die ongeveer drie weken na de inkomstenvrijgave vervalt. Ze zijn van mening dat dit voldoende tijd moet bieden voor de voorraad om een belangrijke stap te zetten als het er een gaat maken, en om de winstvrijgave volledig te verwerken. Daarom verloopt de optie die ze kiezen over zeven tot acht weken.
De kiezeroptie stelt hen in staat om de optie uit te oefenen als een call als de prijs van BAC stijgt, of als een put als de prijs daalt.
Op het moment van de aankoop van de chooser-optie wordt BAC verhandeld tegen $ 28. De handelaar kiest een at-the-money uitoefenprijs van $ 28 en betaalt een premie van $ 2 of $ 200 voor één contract ($ 2 x 100 aandelen).
De koper kan de optie niet gebruiken voordat deze verloopt, omdat het een Europese optie is. Na het verstrijken zal de handelaar bepalen of hij de optie als call of put zal uitoefenen.
Stel dat de prijs van BAC op het moment van verval $ 31 is. Dit is hoger dan de uitoefenprijs van $ 28, daarom zal de handelaar de optie als een call uitoefenen. Hun winst is $ 1 ($ 31 - $ 28 - $ 2) of $ 100.
Als BAC handelt tussen $ 28 en $ 29, 99, zal de handelaar er nog steeds voor kiezen om de optie als een call uit te oefenen, maar ze zullen nog steeds geld verliezen omdat de winst niet genoeg is om hun $ 2 kosten te compenseren. $ 30 is het break-evenpunt op de oproep.
Als de prijs van BAC lager is dan $ 28, zal de handelaar de optie als put gebruiken. In dit geval is $ 26 het break-evenpunt ($ 28 - $ 2). Als de onderliggende waarde tussen $ 28 en $ 26, 01 ligt, verliest de handelaar geld omdat de prijs niet voldoende is gedaald om de kosten van de optie te compenseren.
Als de prijs van BAC onder $ 26 daalt, zeg tot $ 24, zal de handelaar geld verdienen aan de put. Hun winst is $ 2 ($ 28 - $ 24 - $ 2) of $ 200.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.