Het effect van Fed Fund-renteverhogingen op uw obligatieportefeuille

Jarenlang, in de nasleep van de financiële crisis van 2008, hield de Federal Reserve de rente op een dieptepunt. Vervolgens kondigde het in 2015 een beleid aan om de federale fondsenrente - de benchmark voor de prime en andere consumentenrentetarieven - geleidelijk te verhogen naarmate de Amerikaanse economie sterker werd. En zo is het; in feite heeft het de s alleen al in 2018 drie keer met een kwart procentpunt verhoogd (vanaf oktober).

Een stijging van de rente op gevoede fondsen, zoals deze kortweg bekend staat, zou in het algemeen ertoe leiden dat de obligatiekoersen lager dalen. Maar de mate waarin een renteverhoging van invloed is op een obligatieportefeuille, is afhankelijk van de duur van de portefeuille en waar de portefeuille zich langs de rentecurve bevindt.

Omgekeerde relatie

Obligaties en rentetarieven hebben een omgekeerde relatie: naarmate de rentetarieven stijgen, dalen de obligatiekoersen over het algemeen; als de rente daalt, stijgen de obligatiekoersen. Met obligatiekoersen bedoelen we eerder uitgegeven obligaties die al op de secundaire markt worden verhandeld. Nieuwe obligaties worden uitgegeven met couponrente (de vermelde, vaste rente die ze betalen) in overeenstemming met de huidige geldende rentetarieven.

De reden hiervoor is eenvoudige economie. Stel dat een belegger een obligatie bezit die een jaarlijkse couponrente van 5% betaalt. Als de rentetarieven tot 6% stijgen, weerspiegelen nieuwe uitgegeven obligaties deze hogere tarieven. Beleggers willen natuurlijk obligaties met een hogere rente. Dit vermindert de wenselijkheid voor obligaties met lagere rente, inclusief de obligatie die slechts 5% rente betaalt. Daarom daalt de prijs voor die obligaties samen met de lagere vraag.

Aan de andere kant gaan we ervan uit dat de rentetarieven dalen tot 4%. Die obligatie die 5% betaalt, is nu aantrekkelijker, toch? Er is een verhoogde vraag naar obligaties met hogere coupons die meer betalen. De prijzen van de heersende obligaties stijgen dus.

Opbrengstcurve

Een andere belangrijke overweging voor een obligatieportefeuille is de rentecurve. De rentecurve verwijst naar een grafiek die op een bepaald tijdstip rentetarieven voor obligaties met een gelijke kredietkwaliteit met verschillende looptijden weergeeft. De meest voorkomende rentecurve is gebaseerd op Amerikaanse staatsobligaties, omdat de Amerikaanse overheid nooit in gebreke is gebleven en de kredietkwaliteit consistent is over de verschillende looptijden.

Renteverhogingen hebben verschillende gevolgen voor verschillende looptijden van obligaties. De algemene regel is hoe langer de looptijd van de obligatie, hoe groter de prijsdaling als reactie op een renteverhoging. Obligaties met een kortere looptijd worden niet zo sterk beïnvloed door renteverhogingen. De looptijd van de obligaties die een belegger in een portefeuille houdt, bepaalt dus in welke mate deze wordt beïnvloed door een renteverhoging.

Duur van de portefeuille

De duur van de obligatieportefeuille is een ander belangrijk element om te overwegen. Duur verwijst naar hoe lang het duurt voordat de prijs van een obligatie wordt betaald door de interne kasstromen. Uitgaande van constante couponrentes, geldt dat hoe langer de looptijd van een obligatie, hoe langer de looptijd. Obligaties met langere looptijden brengen meer risico met zich mee. Hun prijzen zijn ook volatieler, omdat ze gevoeliger zijn voor rentewijzigingen.

De duration is een nuttige statistiek voor het meten van het risico van een obligatieportefeuille. Het biedt de effectieve gemiddelde looptijd van de portefeuille. Het geeft verder een schatting van de gevoeligheid van de portefeuille voor rentewijzigingen. De totale duur van een portefeuille kan worden gebruikt om de portefeuille te helpen immuniseren tegen renterisico.

Het komt neer op

Obligatiebeleggers zijn constant op zoek naar het beste rendement op hun beleggingen - rendementen die nadelig kunnen worden beïnvloed door veranderingen in de fed funds rate, die de rentetarieven beïnvloedt.

Meer geavanceerde beleggers willen misschien derivaten gebruiken om dit renterisico te compenseren. Anders is de eenvoudigste manier om een ​​obligatieportefeuille te helpen immuniseren tegen risico, de duur van de portefeuille aan te passen aan de tijdshorizon van de belegger door bijvoorbeeld een obligatieladder te bouwen. Wanneer een obligatieportefeuille wordt geïmmuniseerd, behaalt de belegger hetzelfde rendement, ongeacht wat er met de rente gebeurt.