Federale Werkloosheidsbelastingwet (FUTA)
De federale werkloosheidsbelastingwet (FUTA) is de oorspronkelijke wetgeving die de overheid toestaat om bedrijven met werknemers te belasten om inkomsten te innen die vervolgens worden toegewezen aan nationale werkloosheidsinstanties en worden betaald aan werkloze werknemers die in aanmerking komen voor werkloosheidsverzekering. De federale werkloosheidsbelasting vereist dat werkgevers IRS-formulier 940 jaarlijks indienen samen met het betalen van deze belasting.
Inzicht in de Federale Werkloosheidsbelastingwet (FUTA)
De Federale Werkloosheidsbelastingwet (FUTA) is een federale bepaling die de toewijzing regelt van de kosten voor het beheer van de werkloosheidsverzekering en jobserviceprogramma's in elke staat. Zoals voorgeschreven door de wet, zijn werkgevers verplicht federale en / of staatsbelastingen te betalen die worden gebruikt om de werkloosheidsrekening van de overheid te financieren. Het geld op de rekening wordt gebruikt voor werkloosheidsuitkering aan werknemers die hun baan hebben verloren. Hoewel de FUTA-loonbelasting is gebaseerd op het loon van de werknemers, wordt deze alleen aan werkgevers opgelegd, niet aan hun werknemers. Met andere woorden, het wordt niet afgetrokken van het loon van de werknemer. Op deze manier verschilt FUTA-belasting van sociale zekerheidsbelasting die op zowel werkgever als werknemer wordt toegepast.
Een bedrijf is federale werkloosheidsbelasting verschuldigd als het tijdens elk kalenderkwartaal van het huidige of voorgaande jaar ten minste $ 1.000 loon heeft betaald. (Een kalenderkwartaal is januari tot en met maart, april tot en met juni, juli tot en met september of oktober tot en met december). Het bedrag van de FUTA-belastingverplichting van een werkgever bepaalt wanneer de belasting moet worden betaald en IRS-formulier 940 dat wordt gebruikt voor het melden van de belasting is verschuldigd in het eerste kwartaal van het jaar. Vanaf 2018 was het FUTA-belastingtarief 6% van de eerste $ 7.000 die jaarlijks aan elke werknemer werd betaald. Dit betekent dat als een bedrijf 10 werknemers had, die elk een loon van ten minste $ 7.000 voor het jaar verdienden, de jaarlijkse FUTA-belasting van het bedrijf 0, 06 x ($ 7.000 x 10) = $ 4.200 zou zijn. Zodra het year-to-date (YTD) loon van een werknemer $ 7.000 overschrijdt, stopt een werkgever met het betalen van FUTA voor die werknemer. Daarom is het maximale bedrag dat een werkgever in deze belasting betaalt $ 420 per werknemer.
Veel staten heffen een extra werkloosheidsheffing van werkgevers. Werkgevers kunnen een belastingvermindering van maximaal 5, 4% van het belastbaar inkomen nemen als ze staatsbelasting betalen. Dit bedrag wordt in mindering gebracht op het verschuldigde bedrag aan werknemersbelasting. Een werkgever die in aanmerking komt voor het hoogste krediet heeft een netto belastingtarief van 0, 6% (berekend als 6% minus 5, 4%). Het minimumbedrag dat een werkgever aan FUTA-belasting kan betalen, is dus $ 42 per werknemer. Bedrijven die zijn vrijgesteld van de federale werkloosheidsbelasting komen echter niet in aanmerking voor het FUTA-krediet.
Lonen die een werkgever betaalt aan zijn of haar echtgenoot, kind jonger dan 21 jaar of ouder tellen niet mee als FUTA-loon. Bovendien zijn betalingen zoals extralegale voordelen, collectieve levensverzekeringsuitkeringen en werkgeversbijdragen aan pensioenrekeningen voor werknemers niet opgenomen in de belastingberekening voor federale werkloosheidsbelasting.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.