Helpen deflatieschokken de economie?

Wanneer een economie een deflatoire schok doormaakt, kunnen de gevolgen zowel positief als negatief zijn voor consumenten en bedrijven. Er is een groot verschil tussen de termen desinflatie en deflatie, die we eerst zullen bespreken voordat we ingaan op de oorzaken en gevolgen van deflatoire schokken, en hoe deze schokken de economie, consumenten en bedrijven kunnen beïnvloeden.

ZIE: Alles over inflatie
Desinflatie treedt meestal op tijdens een recessieperiode en manifesteert zich door de snelheid waarmee de prijzen stijgen te vertragen; dit gebeurt als gevolg van een daling van de consumentenomzet. Als de inflatie naar een lager niveau daalt dan voorheen, is dat verschil technisch gezien desinflatie.

Deflatie daarentegen kan worden beschouwd als het tegenovergestelde van inflatie, of als negatieve inflatie, en het treedt op wanneer het aanbod van goederen of diensten sneller stijgt dan het aanbod van geld.

Deflatie en de oorzaken ervan Deflatie manifesteert zich als een gelijktijdige langdurige contractie of achteruitgang in:

• Het algemene prijsniveau voor goederen en diensten die deel uitmaken van de consumentenmand (consumentenprijsindex)
• Beschikbaarheid van bedrijfs- en consumentenkrediet (krediet / kredietpraktijken)
• Vraag van de consument veroorzaakt door een daling van de geldhoeveelheid
• Overheidsuitgaven
• Uitgaven voor bedrijfsinvesteringen
• Investeringsactiva

De voorloper of voorwaarde van deflatie kan een recessieperiode zijn (die kan verslechteren tot een economische depressie), waarin sprake is van een buitensporige kredietverlenging of een enorme veronderstelling van schuld.

Deflatie kan worden veroorzaakt door een combinatie van de volgende factoren:

• Een daling van de geldhoeveelheid
• Een toename van het aanbod van goederen of diensten, die de situatie verergeren en de prijzen verder verlagen
• Een afname van de vraag naar goederen
• Een toename van de vraag naar geld

Ofwel een toename van de vraag naar, of een afname van het aanbod van geld zal ertoe leiden dat mensen meer geld willen, wat zal resulteren in een hogere rente (geldprijs). De verhoogde rentetarieven zullen leiden tot een verminderde vraag, omdat consumenten en bedrijven minder geld lenen om aankopen te doen.

Als deflatie wordt verergerd, kan dit een economie in een deflatoire spiraal brengen. Dit gebeurt wanneer prijsdalingen leiden tot lagere productieniveaus, wat op zijn beurt leidt tot lagere lonen, wat leidt tot een lagere vraag door bedrijven en consumenten, wat leidt tot verdere prijsdalingen. Twee sectoren van de economie die van oudsher goed geïsoleerd zijn gebleven van de economische neergang zijn onderwijs en gezondheidszorg, aangezien hun kosten en prijzen zelfs kunnen stijgen terwijl het algemene prijsniveau voor de meeste goederen en diensten daalt.

Geldhoeveelheid en deflatie Laten we de factoren en componenten van deflatie onderzoeken, de werking van elk en hoe deze de economie beïnvloeden. We beginnen met geldhoeveelheid en kredietverlening en kredietbeschikbaarheid.

De geldhoeveelheid wordt gedefinieerd als de totale hoeveelheid geld die op een bepaald moment in een economie beschikbaar is; het omvat valuta en de verschillende soorten deposito's aangeboden door banken en andere bewaarinstellingen. Hoewel geld niet langer een intrinsieke waarde heeft, heeft het wel vier zeer waardevolle functies die het functioneren van een economie en een samenleving vergemakkelijken: het dient als een ruilmiddel, rekeneenheid, waardeopslag en standaard voor uitgestelde betaling.

Soorten kredieten
Krediet, en de uitbreiding van krediet, is het vermogen van een schuldenaar om toegang te krijgen tot contant geld om doelen van financiële of niet-financiële aard te bereiken. Krediet komt in twee verschillende vormen en elke vorm werkt en beïnvloedt de schuldenaar anders.

De twee soorten krediet zijn zelf-liquiderend en het niet-zelf-liquiderend krediet. Zelfliquiderend krediet is meestal een lening die nodig is voor de productie van (kapitaal) goederen of het leveren van diensten, en het is voor een vrij korte tot tussentijdse periode. Vanwege zijn aard genereert het gebruik van dergelijke kredieten het financiële rendement en de kasstroom die de terugbetaling van de lening mogelijk maakt en waarde toevoegt aan een economie. Het niet-zelfliquiderende type krediet is een lening die wordt gebruikt voor de aankoop van consumptiegoederen (consumptie); het is niet gebonden aan de productie van goederen of diensten, het is afhankelijk van andere bronnen van inkomsten of contanten die moeten worden terugbetaald en het heeft de neiging om gedurende een lange periode in het systeem te blijven omdat het geen inkomsten of contanten genereert om zichzelf te liquideren . Dit type kredietverlening en kredietverlenging is vaak contraproductief en voegt aanzienlijke kosten (inclusief alternatieve kosten) toe in plaats van waarde voor een economie, omdat dit de productie vaak belast.

Kredietverlening is gebaseerd op een tweeledig principe: de bereidheid van de kredietgever om krediet te verstrekken en geld te verstrekken aan consumenten en bedrijven, en het vermogen van de kredietnemer om de lening met rente terug te betalen tegen een gegeven rentevoet op basis van kredietscores en ratings (prijs van geld). Beide principes berusten op het vertrouwen van de kredietverstrekkers en de consument in elkaar, en een positieve en opwaartse productietrend waardoor de debiteuren hun leningverplichtingen kunnen terugbetalen. Wanneer die opwaartse groei de productietrend vertraagt ​​of stopt, neemt ook het vertrouwen af, wat van invloed is op de wens om te lenen en de mogelijkheid om leningen terug te betalen.

Dergelijke omstandigheden verleggen de focus van alle deelnemers aan een economie van groei naar behoud en overleving. Dit vertaalt zich in het feit dat crediteuren conservatiever en zorgvuldiger worden in hun kredietpraktijken en -toepassingen, wat leidt tot een daling van de consumenten- en zakelijke uitgaven; dit beïnvloedt vervolgens de productie omdat de vraag naar goederen en diensten is gedaald. De daling van de bedrijfs- en consumentenuitgaven oefent een neerwaartse druk uit op de prijzen van goederen en diensten en leidt tot deflatie.

De impact van deflatie op een economie
Wat gebeurt er echt tijdens deflatoire schokken? Mensen verhogen hun spaargeld en geven minder uit, vooral als ze bang zijn hun baan of andere inkomstenbronnen te verliezen. De aandelenmarkt ervaart turbulente schommelingen en duidt op een dalende trend, terwijl er tegelijkertijd een afname is van bedrijfsaankopen, fusies en vijandige overnames. Overheden herzien of voeren steeds strengere reguleringswetgeving uit en voeren structurele veranderingen van de overheid door. Als gevolg van dit gedrag zullen beleggingsstrategieën overschakelen naar minder risicovolle en conservatievere beleggingsvehikels. Bovendien zullen investeringsstrategieën de voorkeur geven aan materiële investeringen (onroerend goed, goud / edelmetalen, verzamelobjecten) of kortetermijninvesteringen die ertoe neigen hun waarden te handhaven en de consument stabielere koopkracht te bieden.

Macro-economisch perspectief
Vanuit een macro-economisch perspectief wordt deflatie veroorzaakt door een verschuiving in de curven van de vraag (investeringen en sparen) en aanbod (liquiditeitsvoorkeur en geldaanbodevenwicht) voor eindproducten en diensten en een daling van de totale vraag (bruto binnenlands product), die monetair beleid kan gevolgen hebben en veranderen.

Wanneer het volume geld en krediettransacties afneemt, in verhouding tot het beschikbare volume goederen en diensten, dan stijgt de relatieve waarde van elke geldeenheid, waardoor de prijzen van goederen dalen. In werkelijkheid is het de waarde van geld zelf die fluctueert en niet de waarde van de goederen die wordt weerspiegeld in hun prijzen. De prijseffecten van deflatie treden meestal op en snijden over de hele linie in zowel goederen als beleggingsactiva.

Micro-economisch perspectief
Vanuit een micro-economisch perspectief treft deflatie twee belangrijke groepen: consumenten en bedrijven.

Gevolgen voor de consument
Dit zijn enkele manieren waarop consumenten deflatie kunnen voorbereiden:

• Niet-zelfliquiderende schulden zoals persoonlijke leningen, creditcardleningen etc. afbetalen of afbetalen
• Verhoog de hoeveelheid besparingen uit elk salaris
• Behoud van pensioenbijdragen ondanks schommelingen op de aandelenmarkt
• Ga op zoek naar koopjes en onderhandel naar duurzame goederen die moeten worden gekocht of vervangen
• Als er een gevoel van onzekerheid heerst over het voortzetten van banen en stabiliteit of inkomsten genererende activa, ga dan op zoek naar alternatieve bronnen van inkomsten
• Ga terug naar school of werk vaardigheden bij om persoonlijke verkoopbaarheid te verbeteren

Gevolgen voor het bedrijfsleven
Hier volgen enkele manieren waarop een bedrijf zich kan voorbereiden op deflatie:

• Ontwikkel een actieplan dat alternatieven biedt voor alle bedrijfsaspecten, sectoren of kosten die worden beïnvloed door deflatie
• Maak een zorgvuldige planning van de productie van goederen en diensten en voorraadvermindering
• Investeringsplanning moet gericht zijn op goederen of diensten met een hogere waarde en moet voorkomen dat goederen met hogere kosten / lagere waarde worden verkocht
• Verhoog investeringen die de productiviteit verhogen en de kosten verlagen
• Evalueer alle kosten en contractuele overeenkomsten met klanten en leveranciers opnieuw en neem indien nodig passende maatregelen

De bottom-line deflatie kan gunstig zijn als producenten of leveranciers meer goederen kunnen produceren tegen lagere kosten, wat leidt tot lagere prijzen voor consumenten. Dit kan te wijten zijn aan kostenbesparende technieken of efficiëntere productie door verbeterde technologie. Deflatie kan ook als gunstig worden ervaren omdat het de koopkracht van de valuta, die meer goederen en diensten koopt, kan vergroten.

Deflatie kan echter ook schadelijk zijn voor een economie, omdat het bedrijven dwingt om de prijzen te verlagen om consumenten aan te trekken en de gevraagde hoeveelheid te stimuleren, wat verdere schadelijke effecten heeft. Deflatie heeft ook een schadelijk effect op leners omdat ze leningen in dollars moeten terugbetalen die meer goederen en diensten (hogere koopkracht) kopen dan de dollars die ze hebben geleend. Consumenten of bedrijven die nieuwe leningen kopen, zullen de reële of voor inflatie gecorrigeerde kredietkosten verhogen, wat precies het tegenovergestelde effect is van wat het monetaire beleid probeert te bereiken om de dalende vraag te bestrijden. Deflatie dwingt de centrale bank van een land om zijn monetaire eenheid te revalueren en haar economisch en regelgevingsbeleid bij te stellen om deflatoire schokken te behandelen.