Echte voortgangsindicator (GPI)
Een echte voortgangsindicator (GPI) is een maatstaf die wordt gebruikt om de economische groei van een land te meten. Het wordt vaak beschouwd als een alternatief voor de bekendere economische indicator van het bruto binnenlands product (bbp). De GPI-indicator houdt rekening met alles wat het BBP gebruikt, maar voegt andere cijfers toe die de kosten vertegenwoordigen van de negatieve effecten die verband houden met economische activiteit (zoals de kosten van criminaliteit, kosten van aantasting van de ozonlaag en onder andere van uitputting van hulpbronnen).
De GPI geeft de positieve en negatieve resultaten van economische groei weer om te onderzoeken of dit mensen in het algemeen ten goede is gekomen.
Hoe de echte voortgangsindicator werkt
Echte voortgangsindicator is een poging om te meten of de milieueffecten en sociale kosten van economische productie en consumptie in een land negatieve of positieve factoren zijn voor de algehele gezondheid en het welzijn.
De GPI-metriek is ontwikkeld op basis van de theorieën van groene economie (die de economische markt als een stuk binnen een ecosysteem beschouwt). Voorstanders van de GPI zien het als een betere maatstaf voor de duurzaamheid van een economie in vergelijking met de BBP-maatstaf. Sinds 1995 is de GPI-indicator gestaag gegroeid en wordt deze gebruikt in Canada en de Verenigde Staten. Beide landen rapporteren echter nog steeds hun economische informatie in het BBP om in overeenstemming te blijven met de meer algemene praktijk.
Belangrijkste leerpunten
- De echte voortgangsindicator (GPI) is een nationale maat voor economische groei en welvaart.
- GPI is een alternatieve maatstaf voor het BBP, maar die rekening houdt met externe effecten zoals vervuiling.
- Als zodanig wordt GPI beschouwd als een betere maatstaf voor groei vanuit het perspectief van groene of sociale economie.
GPI versus BBP
Het BBP neemt tweemaal toe wanneer vervuiling wordt gecreëerd - eenmaal bij het ontstaan (als een bijwerking van een waardevol proces) en opnieuw wanneer de vervuiling wordt opgeruimd. GPI rekent daarentegen de initiële vervuiling als een verlies in plaats van een winst, meestal gelijk aan het bedrag dat het later zal opruimen plus de kosten van een negatieve impact die de vervuiling in de tussentijd zal hebben. Het kwantificeren van kosten en baten van deze ecologische en sociale externe factoren is inderdaad een moeilijke taak.
Door rekening te houden met de kosten die de samenleving als geheel draagt om vervuiling en armoede te herstellen of te beheersen, brengt GPI de BBP-uitgaven in evenwicht met externe kosten. GPI-voorstanders beweren dat het de economische vooruitgang betrouwbaarder kan meten, omdat het onderscheid maakt tussen de algehele "verschuiving in de 'waarderingsbasis' van een product, waarbij de ecologische effecten aan de vergelijking worden toegevoegd."
De relatie tussen BBP en GPI bootst de relatie na tussen de brutowinst en de nettowinst van een bedrijf. De nettowinst is de brutowinst minus de gemaakte kosten, terwijl de GPI het BBP is (waarde van alle geproduceerde goederen en diensten) minus de ecologische en sociale kosten. Dienovereenkomstig zal de GPI nul zijn als de financiële kosten van armoede en vervuiling gelijk zijn aan de financiële winst bij de productie van goederen en diensten, terwijl alle andere factoren constant zijn.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.