Groene economie
Groene economie is een economische methode die de harmonieuze interactie tussen mens en natuur ondersteunt en probeert tegelijkertijd aan de behoeften van beide te voldoen. Groene economische theorieën omvatten een breed scala aan ideeën die allemaal te maken hebben met de onderling verbonden relatie tussen mens en milieu. Groene economen stellen dat de basis voor alle economische beslissingen op een of andere manier verbonden moet zijn met het ecosysteem, en dat natuurlijk kapitaal en ecologische diensten economische waarde hebben.
Belangrijkste leerpunten
- Groene economie verwijst naar een economische discipline die zich richt op het bedenken van een aanpak die harmonieuze economische interacties tussen mens en natuur bevordert.
- Het heeft een breed canvas dat middelen van interactie met de natuur incorporeert in methodologie voor goederenproductie tot sociale rechtvaardigheid.
- Het is nauw verwant met ecologische economie, maar verschilt ervan omdat het een holistische benadering is die politieke belangenbehartiging voor duurzame oplossingen omvat.
Inzicht in groene economie
De term groene economie is een brede term (het is een term die is gecoöpteerd door groepen variërend van groene anarchisten tot feministen), maar het omvat elke theorie die de economie beschouwt als een onderdeel van de omgeving waarin deze is gebaseerd. Het Milieuprogramma van de Verenigde Naties (UNEP) definieert een groene economie als "een koolstofarme, hulpbronnenefficiënte en sociaal inclusieve".
Als zodanig hanteren groene economen over het algemeen een brede en holistische benadering van het begrijpen en modelleren van economieën, waarbij ze evenveel aandacht besteden aan de natuurlijke hulpbronnen die de economie voeden als aan de manier waarop de economie zelf functioneert.
In grote lijnen houden aanhangers van deze tak van economie zich bezig met de gezondheid van de natuurlijke omgeving en geloven dat er maatregelen moeten worden genomen om de natuur te beschermen en het positieve samenleven van mens en natuur aan te moedigen. De manier waarop deze economen voor het milieu pleiten, is door een argument te voeren dat het milieu een centrale rol speelt in de economie, en dat de gezondheid van een goede economie in wezen wordt bepaald door de gezondheid van het milieu waar het een essentieel onderdeel van is.
Hoewel het idee van een rechtvaardige economie die wordt aangedreven door hernieuwbare energiebronnen aantrekkelijk is, heeft groene economie een groot aantal critici. Ze beweren dat de pogingen van groene economie om economische groei los te koppelen van milieuvernietiging niet erg succesvol zijn geweest. De meeste economische groei heeft plaatsgevonden door niet-hernieuwbare technologieën en energiebronnen.
Het spenen van de wereld, met name ontwikkelingslanden, vergt inspanning en is geen geheel succesvolle onderneming geweest. De nadruk op groene banen als een oplossing voor sociale rechtvaardigheid is volgens sommigen ook misleidend. De grondstof voor groene energie is in verschillende gevallen afkomstig van zeldzame aardemineralen die in onherbergzame omstandigheden worden gewonnen door werknemers die goedkoop worden betaald.
Een voorbeeld hiervan is de elektrische autofabrikant Tesla, wiens autobatterijen worden gemaakt met grondstoffen die worden gewonnen uit Congo, een regio verwoest door een burgeroorlog. Een andere kritiek op groene economie is dat deze gericht is op een technologische benadering van oplossingen en dat de markt daarom wordt gedomineerd door bedrijven die toegang hebben tot de technologie.
Groene economie en ecologische economie
Groene economie is in veel opzichten nauw verwant met ecologische economie, omdat natuurlijke bronnen worden gezien als meetbare economische waarde en hoe ze zich richten op duurzaamheid en rechtvaardigheid. Maar als het gaat om de toepassing van deze ideeën, zijn voorstanders van groene economie meer politiek gericht. Groene economen pleiten voor een volledig kostenberekeningssysteem waarbij de entiteiten (overheid, industrie, particulieren, enz.) Die natuurlijke activa schade toebrengen of verwaarlozen, aansprakelijk worden gesteld voor de schade die zij aanrichten.
Er zijn een paar verschillende definities van een groene economie. In 2012 verklaarde de Internationale Kamer van Koophandel (ICC) in hun Handboek voor de groene economie dat een groene economie er een is "waarin economische groei en verantwoordelijkheid voor het milieu samenwerken op een wederzijds versterkende manier en tegelijkertijd vooruitgang en sociale ontwikkeling ondersteunen." Een manier waarop groene economie zijn weg naar de mainstream heeft gevonden, was via etiketten voor de consument die een product of de mate van duurzaamheid van een bedrijf aangeven.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.