Hoe de Forex "Fix" kan worden opgetuigd

De kolossale omvang van de wereldwijde valutamarkt ("forex") verkleint die van elke andere, met een geschatte dagelijkse omzet van $ 5, 35 biljoen, volgens de driejaarlijkse enquête van de Bank for International Settlements van 2013. Speculatieve handel domineert commerciële transacties in de forex markt, omdat de constante fluctuatie (om een ​​oxymoron te gebruiken) van valutakoersen het een ideale locatie maakt voor institutionele spelers met diepe zakken - zoals grote banken en hedgefondsen - om winst te genereren door speculatieve valutahandel. Hoewel de omvang van de forexmarkt de mogelijkheid moet uitsluiten dat iemand valutakoersen optilt of kunstmatig vaststelt, suggereert een groeiend schandaal anders. (Zie ook "Forexhandel: een beginnershandleiding.")

De oorzaak van het probleem: de valuta 'Fix'

De 'fix' in de slotvaluta verwijst naar benchmark-wisselkoersen die dagelijks om 16.00 uur in Londen worden vastgesteld. Bekend als de WM / Reuters-referentietarieven, worden ze bepaald op basis van werkelijke koop- en verkooptransacties die worden uitgevoerd door forex-handelaren op de interbancaire markt gedurende een periode van 60 seconden (30 seconden aan weerszijden van 16.00 uur). De referentietarieven voor 21 belangrijke valuta's zijn gebaseerd op het gemiddelde niveau van alle transacties die in deze periode van één minuut doorlopen.

Het belang van de WM / Reuters-referentietarieven ligt in het feit dat ze worden gebruikt om triljoenen dollars te waarderen in beleggingen van pensioenfondsen en geldbeheerders wereldwijd, waaronder meer dan $ 3, 6 biljoen indexfondsen. Collusie tussen forex-handelaren om deze tarieven op kunstmatige niveaus vast te stellen, betekent dat de winst die ze met hun acties behalen, uiteindelijk rechtstreeks uit de zakken van beleggers komt.

IM-collusie en "het dichtsnaaien"

De huidige aantijgingen tegen de bij het schandaal betrokken handelaren zijn gericht op twee hoofdgebieden:

• Collusie door het delen van bedrijfseigen informatie over lopende orders van klanten vóór de fix van 16.00 uur. Dit delen van informatie werd naar verluidt gedaan via instant-message groepen - met pakkende namen zoals "The Cartel", "The Mafia" en "The Bandits 'Club" - die alleen toegankelijk waren voor enkele senior traders bij banken die de meeste actief in de forex markt.
• "Dichtbij komen", wat verwijst naar agressief kopen of verkopen van valuta's in het 60-seconden "fix" -venster, met behulp van klantorders die door handelaren zijn opgeslagen in de periode voorafgaand aan 16.00 uur

Deze praktijken zijn analoog aan front running en high closing op aandelenmarkten, die zware boetes aantrekken als een marktdeelnemer op heterdaad betrapt wordt. Dit is niet het geval in de grotendeels niet-gereguleerde forexmarkt, met name de spot forex-markt van $ 2 biljoen per dag. Het kopen en verkopen van valuta voor onmiddellijke levering wordt niet beschouwd als een beleggingsproduct en is daarom niet onderworpen aan de regels en voorschriften die gelden voor de meeste financiële producten.

Een voorbeeld

Laten we zeggen dat een handelaar in het Londense filiaal van een grote bank om 15.45 uur een order van een Amerikaanse multinational ontvangt om bij de fix van 16.00 uur 1 miljard euro te verkopen in ruil voor dollars. De wisselkoers om 15.45 uur is EUR 1 = USD 1.4000.

Aangezien een order van die omvang de markt goed zou kunnen bewegen en neerwaartse druk op de euro zou kunnen uitoefenen, kan de handelaar deze transactie 'voorop lopen' en de informatie in zijn eigen voordeel gebruiken. Hij vestigt daarom een ​​aanzienlijke handelspositie van 250 miljoen euro, die hij verkoopt tegen een wisselkoers van EUR 1 = USD 1.3995.

Aangezien de handelaar nu een short-positie in euro's en long-dollars heeft, is het in zijn belang om ervoor te zorgen dat de euro lager beweegt, zodat hij zijn short-positie tegen een goedkopere prijs kan sluiten en het verschil kan opvangen. Hij verspreidt daarom het woord onder andere handelaren dat hij een grote klantorder heeft om euro's te verkopen, met als gevolg dat hij zal proberen de euro lager te forceren.

Om 30 seconden tot 16.00 uur ontketenen de handelaar en zijn / haar tegenhangers bij andere banken - die vermoedelijk ook hun klantorders voor 'verkopen euro' hebben opgeslagen - een golf van verkopen in de euro, waardoor de benchmarkrente wordt vastgesteld op EUR 1 = 1, 3975. De handelaar sluit zijn / haar handelspositie door euro terug te kopen tegen 1, 3975, wat een koele $ 500.000 oplevert. Niet slecht voor een paar minuten werk!

De Amerikaanse multinational die de eerste bestelling had geplaatst, verliest het door een lagere prijs voor zijn euro te krijgen dan het zou zijn geweest als er geen collusie was geweest. Laten we ter wille van het argument zeggen dat de "oplossing" - indien redelijk en niet kunstmatig vastgesteld - op een niveau van EUR 1 = USD 1.3990 zou zijn geweest. Aangezien elke beweging van één “pip” zich vertaalt naar $ 100.000 voor een order van deze omvang, kostte die 15-pip ongunstige beweging in de euro (dat wil zeggen 1, 3975 in plaats van 1, 3990) het Amerikaanse bedrijf $ 1, 5 miljoen.

De risico's waard

Hoe vreemd het ook mag lijken, de 'front running' die in dit voorbeeld wordt getoond, is niet illegaal op forexmarkten. De reden voor deze toelaatbaarheid is gebaseerd op de omvang van de forexmarkten, namelijk dat deze zo groot is dat het voor een handelaar of groep handelaars bijna onmogelijk is om valutakoersen in een gewenste richting te bewegen. Maar wat de autoriteiten afkeuren, is samenspanning en duidelijke prijsmanipulatie.

Als de handelaar zijn toevlucht niet neemt tot collusie, loopt hij wel een aantal risico's bij het initiëren van zijn 250 miljoen short euro-positie, met name de kans dat de euro in de resterende 15 minuten vóór de 16.00 uur fixatie zal stijgen, of op een aanzienlijk hogere niveau. De eerste zou kunnen optreden als er een materiële ontwikkeling is die de euro hoger duwt (bijvoorbeeld een rapport dat een dramatische verbetering van de Griekse economie of een beter dan verwachte groei in Europa toont); dit laatste zou zich voordoen als handelaren klantorders hebben om euro's te kopen die collectief veel groter zijn dan de klantorder van de handelaar om euro's te verkopen.

Deze risico's worden in grote mate beperkt door handelaren informatie voorafgaand aan de fix te delen en samen te werken op een vooraf bepaalde manier om wisselkoersen in één richting of op een specifiek niveau te drijven, in plaats van dat de normale krachten van vraag en aanbod deze bepalen tarieven.

In slaap bij de schakelaar

Het forex-schandaal, dat slechts een paar jaar na de enorme Libor-fixerende schande komt, heeft geleid tot verhoogde bezorgdheid dat regelgevende autoriteiten opnieuw in slaap zijn gevallen bij de schakelaar.

Het Libor-fixerende schandaal werd opgegraven nadat sommige journalisten ongebruikelijke overeenkomsten in de tarieven van banken tijdens de financiële crisis van 2008 ontdekten. Het forex benchmark-tariefprobleem kwam voor het eerst in de schijnwerpers in juni 2013, nadat Bloomberg News verdachte prijsstijgingen rond de 16.00 uur fix meldde. Journalisten van Bloomberg analyseerden gegevens over een periode van twee jaar en ontdekten dat op de laatste handelsdag van de maand een plotselinge toename (van minstens 0, 2%) plaatsvond vóór 16.00 uur zo vaak als 31% van de tijd, gevolgd door een snelle omkering . Hoewel dit fenomeen werd waargenomen voor 14 valutaparen, deed de afwijking zich ongeveer de helft van de tijd voor bij de meest voorkomende valutaparen zoals de euro-dollar. Houd er rekening mee dat de wisselkoersen aan het einde van de maand van extra belang zijn omdat ze de basis vormen voor het bepalen van de netto-inventariswaarden aan het einde van de maand voor fondsen en andere financiële activa.

De ironie van het forex-schandaal is dat ambtenaren van de Bank of England al in 2006 op de hoogte waren van bezorgdheid over wisselkoersmanipulatie. Jaren later, in 2012, vertelden ambtenaren van de Bank of England naar verluidt dat het delen van informatie over lopende orders van klanten niet ongepast was omdat het zou de marktvolatiliteit helpen verminderen.

Groeiende gevolgen

Ten minste een dozijn toezichthouders - waaronder de Britse Financial Conduct Authority, de Europese Unie, het Amerikaanse ministerie van Justitie en de Zwitserse mededingingscommissie - onderzoeken deze aantijgingen van collusie van forexhandelaren en koersmanipulatie. Meer dan 20 handelaren, van wie sommigen in dienst waren van de grootste banken die betrokken zijn bij forex zoals Deutsche Bank (NYSE: DB), Citigroup (NYSE: C) en Barclays, zijn geschorst of ontslagen als gevolg van interne onderzoeken.

Met de Bank of England naar een tweede koersmanipulatieschandaal gesleept, wordt de kwestie gezien als een strenge test van het leiderschap van de Bank of England-gouverneur Mark Carney. Carney nam het roer over in de BOE in juli 2013, nadat hij wereldwijd erkenning had gekregen voor zijn behendige besturing van de Canadese economie als gouverneur van de Bank of Canada van 2008 tot medio 2013.

Het komt neer op

Het tariefmanipulatieschandaal onderstreept het feit dat ondanks zijn omvang en belang, de forexmarkt de minst gereguleerde en meest ondoorzichtige van alle financiële markten blijft. Net als het Libor-schandaal, stelt het ook de wijsheid in twijfel om toe te staan ​​dat tarieven die de waarde van triljoenen dollars aan activa en investeringen beïnvloeden, worden vastgesteld door een gezellige coterie van enkele individuen. Potentiële oplossingen zoals het voorstel van Duitsland om forex trading te verplaatsen naar gereguleerde beurzen, hebben hun eigen uitdagingen. Hoewel tot nu toe geen van de handelaren of hun werkgevers is beschuldigd van wangedrag in het forex-schandaal, kunnen zware straffen voor de ergste overtreders in petto zijn. Hoewel de balansen van de grootste forexspelers op de interbancaire markt deze boetes gemakkelijk kunnen absorberen, kan de schade die deze schandalen aan het vertrouwen van beleggers in eerlijke en transparante markten toebrengen langer duren.