Hoe werken valutaswaps?

Een valutaswap, ook wel een valutaswap genoemd, is een transactie buiten de balans waarbij twee partijen hoofdsom en rente in verschillende valuta's uitwisselen. De partijen die betrokken zijn bij valutaswaps zijn over het algemeen financiële instellingen die hetzij zelfstandig optreden, hetzij als agent voor een niet-financiële onderneming. Het doel van een valutaswap is om de blootstelling aan wisselkoersrisico's af te dekken of de kosten van het lenen van een vreemde valuta te verlagen.

Een valutaswap is vergelijkbaar met een renteswap, behalve dat er in een valutaswap vaak een hoofdruil is, terwijl de hoofdsom in een renteswap niet van eigenaar wisselt.

Bij valutaswap ruilen de tegenpartijen op de transactiedatum notionele bedragen in de twee valuta's. De ene partij ontvangt bijvoorbeeld $ 10 miljoen Britse pond (GBP), terwijl de andere $ 14 miljoen US dollar (USD) ontvangt. Dit impliceert een GBP / USD wisselkoers van 1, 4. Aan het einde van de overeenkomst zullen ze opnieuw ruilen met dezelfde wisselkoers, waardoor de deal wordt gesloten.

Aangezien swaps lang kunnen duren, afhankelijk van de individuele overeenkomst, kan de wisselkoers op de markt (niet op de swap) in de loop van de tijd dramatisch veranderen. Dit is een van de redenen waarom instellingen deze valutaswaps gebruiken. Ze weten precies hoeveel geld ze zullen ontvangen en moeten in de toekomst terugbetalen.

Tijdens de looptijd van de overeenkomst betaalt elke partij periodiek rente, in dezelfde valuta als de ontvangen hoofdsom, aan de andere partij. Er zijn een aantal manieren waarop rente kan worden betaald. Het kan worden betaald tegen een vaste rente, variabele rente, of de ene partij betaalt een variabele, terwijl de andere een vaste prijs betaalt, of ze kunnen beide variabele of vaste tarieven betalen.

Op de vervaldag wisselen de partijen de initiële hoofdsommen om, waarbij de oorspronkelijke omwisseling tegen dezelfde wisselkoers wordt teruggedraaid.

Voorbeelden van valutaswaps

Bedrijf A wil schuld van $ 100 miljoen USD met variabele rente omzetten in een GBP lening met een vaste rente. Op handelsdatum ruilt bedrijf A $ 100 miljoen USD met bedrijf B in ruil voor 74 miljoen pond. Dit is een wisselkoers van 0, 74 USD / GBP (gelijk aan 1, 35 GBP / USD).

Tijdens de looptijd van de transactie betaalt bedrijf A een vast tarief in GBP aan bedrijf B in ruil voor USD 6 maanden LIBOR.

De USD-rente wordt berekend op $ 100 miljoen USD, terwijl de GBP-rentebetalingen worden berekend op basis van het bedrag van 74 miljoen pond.

Op de vervaldag worden de notionele dollarbedragen weer omgewisseld. Bedrijf A ontvangt hun oorspronkelijke $ 100 miljoen USD en bedrijf B ontvangt 74 miljoen pond.

Bedrijf A en B kunnen om een ​​aantal redenen een dergelijke deal aangaan. Een mogelijke reden is dat het bedrijf met Amerikaanse contanten Britse ponden nodig heeft om een ​​nieuwe operatie in Groot-Brittannië te financieren, en het Britse bedrijf heeft fondsen nodig voor een operatie in de VS. De twee bedrijven zoeken elkaar en komen tot een overeenkomst waarbij ze allebei het geld krijgen dat ze willen zonder naar een bank te gaan om een ​​lening te krijgen, wat hun schuldenlast zou vergroten. Zoals gezegd, hoeven valutaswaps niet op de balans van een bedrijf te verschijnen, zoals bij een lening wel.

Als de wisselkoers is ingesloten, weten beide partijen wat ze zullen ontvangen en wat ze aan het einde van de overeenkomst zullen terugbetalen. Hoewel beide partijen hiermee instemmen, kan men beter af zijn. Neem in het bovenstaande scenario aan dat de USD kort na de overeenkomst begint te dalen tot een koers van 0, 65 USD / GBP. In dit geval zou bedrijf B $ 100 miljoen USD hebben kunnen ontvangen voor slechts $ 65 miljoen GBP als ze iets langer hadden gewacht met het maken van een overeenkomst, maar in plaats daarvan hadden ze $ 74 miljoen GBP.

Hoewel de notionele bedragen vastzitten en niet onderhevig zijn aan wisselkoersrisico's, zijn de partijen nog steeds onderhevig aan alternatieve kosten / winsten, omdat steeds veranderende wisselkoersen (of rentetarieven, in het geval van een variabele koers) kunnen betekenen dat één partij betalen of meer dan nodig is op basis van de huidige markttarieven.