Hoe beïnvloeden fiscaal en monetair beleid de totale vraag?

Aggregate demand (AD) is een macro-economisch concept dat de totale vraag naar goederen en diensten in een economie weergeeft. Deze waarde wordt vaak gebruikt als een maat voor economisch welzijn of groei. Zowel fiscaal beleid als monetair beleid kunnen de totale vraag beïnvloeden, omdat ze de factoren kunnen beïnvloeden die worden gebruikt om deze te berekenen: consumentenbestedingen aan goederen en diensten, investeringsuitgaven aan zakelijke kapitaalgoederen, overheidsuitgaven aan publieke goederen en diensten, export en import.

Fiscaal beleid beïnvloedt de totale vraag door veranderingen in overheidsuitgaven en belastingen. Die factoren beïnvloeden de werkgelegenheid en het gezinsinkomen, die vervolgens de consumentenuitgaven en investeringen beïnvloeden.

Monetair beleid heeft invloed op de geldhoeveelheid in een economie, die de rentetarieven en de inflatie beïnvloedt. Het heeft ook invloed op de bedrijfsuitbreiding, de netto-uitvoer, de werkgelegenheid, de kosten van schulden en de relatieve kosten van consumptie versus besparingen, die allemaal direct of indirect invloed hebben op de totale vraag.

De formule voor verzamelde vraag

Om te begrijpen hoe monetair en beleid de totale vraag beïnvloeden, is het belangrijk om te weten hoe AD wordt berekend, met dezelfde formule voor het meten van het bruto binnenlands product (BBP) van een economie:

AD = C + I + G + (X − M) waar: C = Consumentenuitgaven voor goederen en dienstenI = Investeringsuitgaven voor zakelijke kapitaalgoederenG = Overheidsuitgaven voor publieke goederen en dienstenX = ExportsM = Importeren \ begin {uitgelijnd} & AD = C + I + G + (X - M) \\ & \ textbf {where:} \\ & C = \ text {Consumentenuitgaven voor goederen en diensten} \\ & I = \ text {Investeringsuitgaven voor zakelijke kapitaalgoederen} \\ & G = \ text {Overheidsuitgaven aan publieke goederen en diensten} \\ & X = \ text {Exports} \\ & M = \ text {Imports} \\ \ end {align} AD = C + I + G + (X − M) waar: C = Consumentenuitgaven voor goederen en dienstenI = Investeringsuitgaven voor zakelijke kapitaalgoederenG = Overheidsuitgaven voor publieke goederen en dienstenX = ExportsM = Imports

Fiscaal beleid en AD afbreken

Fiscaal beleid bepaalt de overheidsuitgaven en belastingtarieven. Expansief fiscaal beleid, meestal vastgesteld in reactie op recessies of werkgelegenheidsschokken, verhoogt de overheidsuitgaven op gebieden zoals infrastructuur, onderwijs en werkloosheidsuitkeringen.

Volgens de Keynesiaanse economie kunnen deze programma's een negatieve verschuiving in de totale vraag voorkomen door de werkgelegenheid te stabiliseren onder overheidspersoneel en mensen die betrokken zijn bij gestimuleerde industrieën. De theorie is dat uitgebreide werkloosheidsuitkeringen helpen om de consumptie en investeringen van personen die werkloos worden tijdens een recessie te stabiliseren.

Evenzo zegt de theorie dat een tegenstrijdig fiscaal beleid kan worden gebruikt om de overheidsuitgaven en de overheidsschuld te verminderen of om groei uit de hand te houden die wordt aangedreven door snelle inflatie en zeepbellen van activa.

Wat de formule voor de totale vraag betreft, heeft het begrotingsbeleid rechtstreeks invloed op het element van de overheidsuitgaven en indirect op de consumptie- en investeringselementen.

Opsplitsen van monetair beleid en AD

Het monetaire beleid wordt vastgesteld door centrale banken door de geldhoeveelheid in een economie te manipuleren. De geldhoeveelheid beïnvloedt rentetarieven en inflatie, die beide belangrijke determinanten zijn van werkgelegenheid, kosten van schulden en consumptieniveaus.

Expansief monetair beleid houdt in dat een centrale bank ofwel staatsobligaties koopt, de rentetarieven op leningen aan banken verlaagt of de reserveverplichting verlaagt. Al deze acties verhogen de geldhoeveelheid en leiden tot lagere rentetarieven.

Dit creëert prikkels voor banken om te lenen en bedrijven om te lenen. Door schulden gefinancierde bedrijfsuitbreiding kan consumentenuitgaven en investeringen via werkgelegenheid positief beïnvloeden, waardoor de totale vraag toeneemt.

Expansief monetair beleid maakt consumptie doorgaans ook aantrekkelijker ten opzichte van besparingen. Exporteurs profiteren van inflatie omdat hun producten relatief goedkoper worden voor consumenten in andere economieën.

Er wordt een tegenstrijdig monetair beleid ingevoerd om uitzonderlijk hoge inflatiepercentages te stoppen of de effecten van expansief beleid te normaliseren. Het aanhalen van de geldhoeveelheid ontmoedigt bedrijfsuitbreiding en consumentenbestedingen en heeft een negatieve impact op exporteurs, wat de totale vraag kan verminderen.