Hoe te beleggen als een schenking

Bijna alle grote hogescholen, inclusief Ivy League-scholen zoals Harvard, Yale, Princeton en MIT, hebben een aantal van de grootste en meest succesvolle schenkingen ter wereld. In feite groeiden de top 20 universitaire schenkingen jaarlijks met meer dan 9%, reëel, tussen 1992 en 2005. Maar na het inluiden van negatieve rendementen in de nasleep van de Amerikaanse economische crisis van 2008, hebben veel universitaire schenkingen hun beleggingsstrategieën.

Een succesvolle universitaire schenking

Universitaire schenkingen worden traditioneel gefinancierd door donaties. De grootte van elke gift hangt af van hoe slim een ​​bepaalde universiteit uitgeeft aan zijn huidige studentenpopulatie. Maar in plaats van hun hele hoofdsom praktisch in te zetten, investeren de meeste universiteiten het leeuwendeel van hun schenkingen in een poging om toekomstige inkomsten te genereren. Universiteiten trekken jaarlijks gemiddeld slechts 4% tot 5% van hun schenkingsgeld op voor huidig ​​gebruik. Interessant is dat 2008 een opmerkelijk jaar was, waar het opnemen van kapitaal gemiddeld 15% tot 20% van de universiteitsinkomsten bedroeg, volgens een onderzoek van de National Association of College en University Business Officers (NACUBO).

Belangrijkste leerpunten

• Bijna alle grote universiteiten vertrouwen op door donoren gefinancierde schenkingen om hun dagelijkse werkzaamheden te betalen.
• Het grootste deel van de portefeuille van een schenking wordt belegd om continu inkomen te genereren.
• Asset allocatiemodellen worden meestal bepaald door het investeringscomité van een schenking.
• Schenkingen wijzen de grootste percentages van hun portefeuilles toe aan alternatieve activaklassen zoals hedgefondsen, private equity, risicokapitaal en reële activa zoals olie en andere natuurlijke hulpbronnen.

Schenkingen streven ernaar om twee hoofddoelen te bereiken. Eerst en vooral proberen ze een hoog genoeg reëel rendement te genereren om hun jaarlijkse opnames te dekken, zonder in hun opdrachtgevers te duiken. Ten tweede willen hogescholen de reële waarde van hun opdrachtgevers behouden, wat eigenlijk betekent dat de hoofdbedragen worden verhoogd, in een poging de inflatie te bestrijden. In feite zijn schenkingen sterk afhankelijk van hun eigen meetwaarde voor inflatie, bekend als de Higher Education Price Index (HEPI), die de prijzen bepaalt van goederen en diensten die specifiek zijn voor uitgaven voor hoger onderwijs. Algemeen wordt aangenomen dat de HEPI de consumentenprijsindex voor alle stedelijke consumenten met 1% overtreft.

Met één hand je cake eten en met de andere bakken

Tussen 1985 en 2008 genereerde de schenking van Harvard University 15, 23% rendement, terwijl Yale 16, 62% binnenhaalde. Beide schenkingen deden het beter dan de S&P 500, die in diezelfde periode slechts 12% groeide. Maar er is geen magische formule achter het succes van een school. In feite beschrijft elke universiteit haar unieke beleggingsverhaal in haar jaarverslag, waarin de algemene modellen voor activaspreiding worden beschreven, hoewel ze zelden individuele beleggingen binnen een bepaalde activaklasse bekendmaken.

Een blik op alternatieven

In de decennia voorafgaand aan de economische crisis, van 1985 tot 2008, investeerden schenkingen met activa van US $ 1 miljard en meer over het algemeen een klein deel van de fondsen in traditionele aandelen en obligaties en een groter deel in alternatieve activa zoals hedgefondsen, private equity, risicokapitaal en echte activa zoals olie en natuurlijke hulpbronnen. Veel van deze alternatieve beleggingen presteren beter dan traditionele aandelen en obligaties, maar kennen doorgaans een langere draagtijd en leggen hogere minimale beleggingen op - vooral in zeer illiquide markten. Dergelijke investeringen passen bij grotere schenkingen, die in staat zijn om miljarden dollars voor langere tijd vast te houden. Dit geeft de grotere spelers een voorsprong op kleinere schenkingen, die dergelijke niet-traditionele activaklassen niet kunnen exploiteren.

Zet alles op schrift en laat het aan anderen over

Schenkingen volgen strikt goed gedocumenteerd beleggingsbeleid opgelegd door investeringscomités, die traditioneel universitaire alumni omvatten. De schenkingen hebben hun eigen personeel dat wordt geleid door hoofdinvesteringsambtenaren en hebben interne beleggingsbeheerders op de loonlijst om dagelijkse taken voor portefeuillebeheer uit te voeren. Schenkingen moeten ook de schriftelijke richtlijnen van de donor volgen, met betrekking tot de toewijzing van schenkingsinkomsten voor huidig ​​gebruik.

Investeer zoals schenkingen

Degenen die de investeringsstrategie van een universiteitskapitaal willen nabootsen, moeten rekening houden met de volgende punten:

1. Schenkingen behalen enorm verschillende rendementen van elkaar, hoewel fondsen met activa ten noorden van US $ 1 miljard over het algemeen beter presteren dan kleinere schenkingen, vooral omdat hun gekozen beleggingsstrategieën schaalvoordelen vereisen.
2. Universitaire schenkingen profiteren van de expertise van investeringscomités, die doorgaans niet beschikbaar is voor individuele beleggers.
3. Universiteiten beschikken over enorme sociale netwerken die hen meer toegang geven tot veel cruciale investeringsmogelijkheden.
4. Schenkingen zijn vrijgesteld van overheidsbelastingen.
5. De best presterende schenkingen hebben toegang tot alternatieve investeringen, die langere draagtijd en hogere minimale investeringen vereisen dan de meeste individuele beleggers zich kunnen veroorloven.

Het komt neer op

Een succesvolle schenking kan de financiële last van een universiteit helpen verminderen door een consistente inkomstenstroom te genereren. Hoewel schenkingen in grote lijnen hun uitsplitsingen naar activaspreiding openbaren, is het mogelijk dat beleggers de historische schenkingen die in het verleden zijn behaald, mogelijk niet kunnen dupliceren.

[Belangrijk: veel economen zijn van mening dat de daling van 23% die in 2008 collectief werd geleden, de ergste daling was sinds de jaren zeventig.]