Hoe beleggingsfondsen managers aandelen kiezen

Net als elke andere slimme belegger gebruikt een beheerder van beleggingsfondsen verschillende technische en fundamentele indicatoren om de winstgevendheid van een aandeel te beoordelen voordat het aan de portefeuille van het fonds wordt toegevoegd. Wat echter echt de beslissingen van fondsbeheerders drijft, zijn de gestelde doelen van de fondsen die ze beheren. Verschillende beleggingsfondsen zijn ontworpen om verschillende beleggingsdoelen te bereiken, met verschillende risiconiveaus. De aandelen die een manager kiest, worden grotendeels bepaald door het type fonds dat hij beheert en wat hij voor aandeelhouders probeert te bereiken.

Belangrijkste leerpunten

• Portefeuillebeheerders zijn financiële professionals die belast zijn met het bouwen en onderhouden van beleggingsportefeuilles voor beleggingsfondsen en ETF's.
• Een portefeuillemanager zal de activa kiezen die in het fonds worden opgenomen op basis van zijn aangegeven beleggingsstrategie of mandaat.
• Daarom zal een indexfondsbeheerder proberen een benchmarkindex te repliceren, terwijl een waardefondsmanager zal proberen ondergewaardeerde aandelen te identificeren met hoge koers-boekratio's en dividendrendementen.
• Binnen de actief verhandelde fondstypen zullen portefeuillebeheerders en hun analisten onderzoek en due diligence doen om goed presterende effecten te identificeren.

Indexfondsen

Indexfondsen, zoals de naam al aangeeft, zijn gebouwd om een ​​specifieke index te volgen. Beheerders van indexfondsen moeten een zeer passieve beleggingsstijl hanteren, omdat deze fondsen het rendement van de index willen evenaren, niet verslaan. Om dit te bereiken, beleggen de fondsen in dezelfde effecten als de onderliggende index. Aandelen die door de beheerder worden geselecteerd, moeten daarom worden opgenomen in het rooster van de index. Nieuwe toevoegingen aan de portefeuille van het fonds zijn het resultaat van een identieke toevoeging aan de index. Als het fonds zijn aandelen in een bepaald aandeel verkoopt, komt dit omdat het effect uit de index is verwijderd.

Index beleggingsfondsen en ETF's worden steeds populairder onder individuele beleggers om brede, gediversifieerde portefeuilles te verkrijgen. Als een passieve strategie probeert indexering benchmarkindices zoals de S&P 500 of Nasdaq 100 te repliceren in plaats van te proberen 'de markt te verslaan'. Dientengevolge hebben portfoliomanagers bij indexfondsen een eenvoudiger taak: koop de indexportefeuille gewoon met de gegeven componentgewichten. Sommige beheerders van indexfondsen, in plaats van de hele index te repliceren (zeg maar dat ze alle 500 aandelen in de S&P 500 bezitten), zullen een econometrisch model gebruiken om te kijken of ze dezelfde algehele prestaties kunnen behalen door een deel van de aandelen te bemonsteren (zeg maar de top 200 aandelen plus een kleinere, willekeurige selectie van de onderste 300).

Omdat beheerders van indexfondsen niet zoveel onderzoek hoeven uit te voeren of te handelen als actief beheerde fondsen, zijn hun kostenratio's meestal veel kleiner, waardoor ze aantrekkelijk zijn voor gewone beleggers.

Dividendfondsen

Dividendfondsen zijn populair bij beleggers die hun jaarinkomen zonder veel moeite willen aanvullen. Deze fondsen zijn ontworpen om elk jaar een zo hoog mogelijk dividendrendement te genereren. Om dit te bereiken, moeten fondsbeheerders de aandelen met de beste dividendgeschiedenis en de hoogste uitbetalingen handmatig selecteren. Dit kan betekenen dat u zich vasthoudt aan bedrijven die gedurende een bepaald aantal jaren consistente of toenemende dividenden hebben betaald, of proberen te bepalen welke bedrijfsreuzen klaar zijn om speciale dividenden uit te geven, zoals het dividend van $ 3 per aandeel dat Microsoft Corporation in 2004 heeft uitgedeeld.

Groeifondsen

Groeifondsen zijn gebouwd om aandeelhouders op lange termijn winst te bieden door te beleggen in bedrijven die naar verwachting in de loop van de tijd in waarde zullen toenemen. Managers van groeifondsen richten zich op bedrijven die zich nog steeds uitbreiden en naar verwachting meer inkomsten zullen genereren, in plaats van bedrijven die dividenden betalen. Sommige groeifondsen zijn bijzonder agressief, dus managers moeten aandelen kiezen op basis van hoe snel het bedrijf naar verwachting zal uitbreiden, in plaats van op basis van haar vermogen om duurzame groei op lange termijn te bieden. Deze fondsen handelen vaak in effecten, kiezen aandelen of opties die klaar zijn voor abrupte bullish pieken en verkopen vervolgens na de initiële koerssprongen en gaan door naar de volgende mogelijkheid.

Waardefondsen

Waardefondsen zijn ook gericht op bedrijven met een potentieel voor verhoogde waarderingen, maar de strategie van waardefondsmanagers is om aandelen te selecteren die momenteel door de markt worden onderschat. Deze fondsen beleggen voornamelijk in aandelen die ondergewaardeerd zijn, wat betekent dat de huidige aandelenkoers laag is gezien de financiële gezondheid van het bedrijf of de geschiedenis van dividendbetalingen. Dit betekent vaak beleggen in aandelen die, hoewel financieel gezond, uit de gratie zijn geraakt bij de markt, vaak vanwege een slecht kwartaalbericht of veranderingen in de mening van consumenten, of omdat beleggers zijn overgestapt op het volgende grote punt.

Arbitragefondsen

Arbitragefondsen zijn een nieuwer type beleggingsfonds, alternatieve fondsen genaamd, dat een aantal van de strategieën gebruikt die risicovolle hedgefondsen gebruiken om meer winst te genereren. Arbitragefondsen willen profiteren van het prijsverschil tussen identieke effecten op verschillende markten. Deze strategie vereist dat het fonds tegelijkertijd identieke deelnemingen met hetzelfde effect op verschillende markten of beurzen koopt en verkoopt om te profiteren van prijsverschillen die worden veroorzaakt door marktinefficiëntie. Dit kan bijvoorbeeld betekenen dat u koopt op de Londense beurs en verkoopt op de NASDAQ, of koopt op de geldmarkt en verkoopt op de futuresmarkt.

Managers van arbitragefondsen moeten effecten kiezen die de hoogste potentiële winst opleveren, wat betekent dat de prijsspread zo groot mogelijk is. Dit type handel is het meest succesvol in tijden van verhoogde volatiliteit, bijvoorbeeld met de aandelen van bedrijven waarvan de toekomst onzeker is, die betrokken zijn bij fusie- of overnameprocedures (fusies en overnames), klaar zijn om inkomsten aan te kondigen of het onderwerp zijn van politieke of criminele nauwkeurig onderzoek kan uitstekende kandidaten zijn voor investeringen.

Het belangrijkste doel van alle beleggingsfondsen is om rendement te genereren. Het type fonds en de beleggingsdoelstellingen van zijn aandeelhouders zijn echter de belangrijkste factoren die bepalen hoe elke beheerder de aandelen in de portefeuille van zijn fonds kiest. Om het nog ingewikkelder te maken, kan elk van de bovengenoemde fondstypen worden gespecialiseerd om rekening te houden met de risicotolerantie, overtuigingen of marktvooruitzichten van aandeelhouders. Sommige fondsen beleggen bijvoorbeeld alleen in bedrijven met bepaalde marktkapitalisaties, in bepaalde bedrijfstakken of in bedrijven met specifieke bedrijfswaarden of -praktijken, zoals fondsen die niet beleggen in zogenaamde 'sin-aandelen' zoals alcohol en tabak.