Gewenste habitattheorie
De habitattheorie die de voorkeur heeft, is een termstructuurtheorie die suggereert dat verschillende obligatiebeleggers de ene looptijd verkiezen boven de andere en alleen bereid zijn obligaties te kopen buiten hun looptijdvoorkeur als er een risicopremie voor de looptijd beschikbaar is. De theorie suggereert ook dat, wanneer al het andere gelijk is, beleggers de voorkeur geven aan kortlopende obligaties in plaats van langlopende obligaties en dat de rendementen op langerlopende obligaties hoger moeten zijn dan kortere obligaties.
Belangrijkste leerpunten
- De voorkeurstheorie van de habitat zegt dat beleggers bepaalde looptijden verkiezen boven andere als het gaat om de termijnstructuur van obligaties.
- Beleggers zijn alleen bereid om buiten hun voorkeuren te kopen als er voldoende risicopremie (hoger rendement) is ingebed in de andere obligaties.
- De voorkeurshabitattheorie suggereert dat al het andere gelijk is, beleggers de voorkeur zouden moeten geven aan kortere obligaties boven de langere termijn - wat betekent dat de opbrengsten op langlopende obligaties hoger zouden moeten zijn.
- Ondertussen suggereert de marktsegmentatietheorie dat beleggers alleen om rendement geven, bereid om obligaties van elke looptijd te kopen.
Hoe de voorkeursthabitattheorie werkt
Effecten op de schuldmarkt kunnen worden onderverdeeld in drie segmenten: schulden op korte, middellange en lange termijn. Wanneer deze looptijden worden uitgezet tegen hun overeenkomstige opbrengsten, wordt de rentecurve weergegeven. De beweging in de vorm van de rentecurve wordt beïnvloed door een aantal factoren, waaronder de vraag van beleggers en het aanbod van de schuldbewijzen.
De marktsegmentatietheorie stelt dat de rentecurve wordt bepaald door vraag en aanbod van schuldinstrumenten met verschillende looptijden. Het niveau van vraag en aanbod wordt beïnvloed door de huidige rentetarieven en verwachte toekomstige rentetarieven. De beweging in vraag en aanbod van obligaties met verschillende looptijden veroorzaakt een verandering in de obligatiekoersen. Aangezien obligatiekoersen de opbrengst beïnvloeden, zal een opwaartse (of neerwaartse) beweging in de prijzen van obligaties leiden tot een neerwaartse (of opwaartse) beweging in het rendement van de obligaties.
Als de huidige rente hoog is, verwachten beleggers dat de rente in de toekomst zal dalen. Om deze reden zal de vraag naar langlopende obligaties toenemen, omdat beleggers de huidige hogere rentetarieven voor hun beleggingen willen vasthouden. Omdat obligatie-emittenten proberen geld van beleggers te lenen tegen de laagst mogelijke leenkosten, zullen ze het aanbod van deze hoge rentedragende obligaties verminderen. De toegenomen vraag en het verminderde aanbod zullen de prijs voor langlopende obligaties opdrijven, wat leidt tot een daling van het langetermijnrendement. De lange rente zal daarom lager zijn dan de korte rente. Het tegenovergestelde van dit fenomeen is theoretisch wanneer de huidige rente laag is en beleggers verwachten dat de rente op de lange termijn zal stijgen.
De voorkeurstheorie van de habitat zegt dat beleggers niet alleen om het rendement geven, maar ook om volwassenheid. Om beleggers dus te verleiden om looptijden buiten hun voorkeur te kopen, moeten prijzen een risicopremie / korting bevatten.
Gewenste habitattheorie versus marktsegmentatietheorie
De habitattheorie die de voorkeur heeft, is een variant van de theorie van de marktsegmentatie die suggereert dat de verwachte opbrengsten op lange termijn een schatting zijn van de huidige opbrengsten op korte termijn. De redenering achter de theorie van de marktsegmentatie is dat obligatiebeleggers alleen maar om rendement geven en bereid zijn om obligaties van elke looptijd te kopen, wat in theorie een vlakke structuur zou betekenen, tenzij de verwachtingen voor stijgende rentes gelden.
De habitattheorie die de voorkeur heeft, bouwt voort op de verwachtingstheorie door te zeggen dat beleggers in obligaties om zowel de looptijd als het rendement geven. Het suggereert dat de kortetermijnrendementen bijna altijd lager zullen zijn dan de langetermijnrendementen als gevolg van een extra premie die nodig is om obligatiebeleggers ertoe te bewegen niet alleen langerlopende obligaties maar ook obligaties buiten hun looptijdvoorkeur te kopen.
Obligatiebeleggers geven de voorkeur aan een bepaald marktsegment in hun transacties op basis van de termijnstructuur of de rentecurve en zullen doorgaans niet kiezen voor een langlopend schuldinstrument boven een kortlopende obligatie met dezelfde rentevoet. De enige manier waarop een obligatiebelegger volgens de voorkeurshabitattheorie zal beleggen in een schuldbewijs buiten zijn voorkeur voor de looptijd, is als hij voldoende wordt gecompenseerd voor de beleggingsbeslissing. De risicopremie moet groot genoeg zijn om de mate van afkeer van prijs- of herinvesteringsrisico te weerspiegelen.
Obligatiehouders die bijvoorbeeld de voorkeur geven aan kortlopende effecten vanwege het renterisico en het inflatie-effect op langlopende obligaties, zullen langlopende obligaties kopen als het rendementsvoordeel op de belegging aanzienlijk is.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.