Index arbitrage

Wat is indexarbitrage?

Indexarbitrage is een handelsstrategie die probeert te profiteren van de prijsverschillen tussen twee of meer marktindexen. Dit kan op verschillende manieren, afhankelijk van waar het prijsverschil ontstaat. Het kan een arbitrage zijn tussen dezelfde index die wordt verhandeld op twee verschillende beurzen, of het kan een arbitrage zijn tussen twee indexen met een standaard relatieve waarde die tijdelijk is afgeweken van de standaard. Het kan ook een arbitrage zijn tussen de instrumenten die de index volgen en de componenten van de index zelf. Wat de situatie ook is, de strategie omvat het kopen van de relatief goedkopere waardepapieren en de verkoop van de duurdere waardepapieren met de verwachting dat de prijzen weer gelijkwaardig zouden worden.

Belangrijkste leerpunten

• Deze handelsstrategie probeert te profiteren van verschillen tussen een of meer versies van een index, of tussen een index en zijn componenten.
• Kansen voor arbitrage kunnen milliseconden verschillen.
• Dit soort arbitrage wordt meestal gebruikt door grote financiële instellingen met de middelen die nodig zijn om veel vluchtige ongelijkheden op te vangen.
• De rol van deze arbitrage is dat het markten gedurende de handelssessie op prijs gesynchroniseerd houdt.

Inzicht in indexarbitrage

Indexarbitrage vormt de kern van de programmahandel, waarbij computers milliseconde-veranderingen tussen verschillende effecten volgen en automatisch koop- of verkooporders invoeren om de verschillen te benutten die er anders niet zouden moeten zijn. Het is een supersnel, elektronisch handelsproces dat vaker wordt nagestreefd door grote financiële instellingen, omdat de kansen vaak vluchtig en flinterdun zijn.

Index Arbitrage Voorbeeld

Een van de meer bekende voorbeelden van deze handelsstrategie is het proberen te vangen van het verschil tussen waar de S&P 500-futures worden verhandeld en de gepubliceerde prijs van de S&P 500-index zelf. De S&P 500 indexarbitrage wordt vaak basishandel genoemd. De basis is de spreiding tussen de marktprijzen voor contanten en futures.

De theoretische prijs van deze index moet nauwkeurig zijn als deze wordt opgeteld als een naar kapitalisatie gewogen berekening van alle 500 aandelen in de index. Elk verschil tussen dat aantal, in realtime, en de handelsprijs voor futures, zou een kans moeten zijn. Als de componenten goedkoper zouden zijn, zou het onmiddellijk uitvoeren van een kooporder op alle 500 aandelen en de verkoop van het equivalent aantal duurdere futurescontracten een risicovrije transactie moeten opleveren.

Natuurlijk zou een dergelijke strategie aanzienlijk kapitaal, hoge snelheidstechnologie en weinig tot geen commissiekosten vergen. Gezien deze factoren is het waarschijnlijker dat een dergelijke strategie winstgevend is wanneer deze wordt uitgevoerd door grootschalige bank- en makelaarsactiviteiten. Dergelijke instellingen kunnen grote transacties uitvoeren en toch geld verdienen met zeer kleine verschillen. Hoe meer componenten van de index, hoe groter de kans dat sommige van hen verkeerd worden geprijsd, en hoe groter de kansen voor arbitrage. Daarom biedt arbitrage op een index van slechts enkele aandelen minder grote kansen.

Handelaren kunnen ook arbitragestrategieën voor op de beurs verhandelde fondsen (ETF's) op dezelfde manier gebruiken. Omdat de meeste ETF's niet zo actief handelen als belangrijke futures op aandelenindexen, zijn er kansen op arbitrage. ETF's zijn soms onderhevig aan grote marktdislocaties, hoewel de prijzen van de onderliggende componentaandelen stabiel blijven.

De handelsactiviteit op 24 augustus 2015 bood een extreem geval waarbij een grote daling op de aandelenmarkt voor veel aandelen, inclusief ETF-componenten, een onregelmatige bied- en laatkoers veroorzaakte. Het gebrek aan liquiditeit en vertragingen bij de start van de handel voor deze aandelen was problematisch voor de exacte berekening van de ETF-prijzen. Deze vertraging veroorzaakte extreme schommelingen en arbitragemogelijkheden.

De rol van arbitrage

Alle markten werken om kopers en verkopers samen te brengen om prijzen te bepalen. Deze actie staat bekend als prijsontdekking. Arbitrage zou kunnen duiden op onsmakelijke transacties die worden gebruikt om de markt te exploiteren, maar het dient eigenlijk om de markt in lijn te houden.

Als nieuws bijvoorbeeld vraag creëert voor een futurescontract, maar kortetermijnhandelaren dit overspelen, dan beweegt het mandje van onderliggende aandelen, de index, niet. Daarom wordt het futures-contract overgewaardeerd. Arbitrageurs verkopen snel de futures en kopen het geld om hun relatie weer op één lijn te brengen.

Arbitrage is geen exclusieve activiteit van de financiële markten. Retailers kunnen ook veel goederen vinden die door een leverancier tegen lage prijzen worden aangeboden en zich omdraaien om ze aan klanten te verkopen. Hier kan de leverancier een overstock of verlies van opslagruimte hebben die de afgeprijsde verkoop vereist. De term arbitrage wordt echter inderdaad meestal geassocieerd met de handel in effecten en heeft betrekking op activa.

Eerlijke prijs

In de futures-markt is de reële waarde de evenwichtsprijs voor een futures-contract. Dit is gelijk aan de contante of contante prijs, rekening houdend met samengestelde rente en verloren dividenden omdat de belegger het futurescontract bezit, in plaats van de fysieke aandelen zelf, gedurende een specifieke periode. De reële waarde van een toekomstig contract is dus het bedrag waartegen het effect zou moeten worden verhandeld. De spreiding tussen deze waarde, ook wel de basis of basisspread genoemd, is waar indexarbitrage een rol speelt.

De reële waarde kan het verschil laten zien tussen de futures-prijs en wat het zou kosten om alle aandelen in een specifieke index te bezitten. De formule voor de reële waarde op het S&P futures-contract is bijvoorbeeld (Reële waarde = contanten * {1 + r (x / 360)} - dividenden).

• Contant geld is de huidige S&P contante waarde.
• R is de huidige rentevoet die aan een makelaar zou worden betaald om alle aandelen in de S&P 500-index te kopen.
• Dividenden zijn de totale betaalde dividenden tot het einde van het futurescontract, uitgedrukt in punten op het S & P-contract.

Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.

Gerelateerde termen

Arbitrage Trading Program (ATP) Definitie Een arbitragehandelprogramma (ATP) is een computerprogramma dat wil profiteren van arbitrageopportuniteiten op de financiële markt. meer Arbitrage met vast inkomen Definitie Arbitrage met vast inkomen is een beleggingsstrategie die kleine, maar sterk leveraged winsten behaalt door het verkeerd prijzen van vergelijkbare schuldbewijzen. meer Marktarbitrage Definitie Marktarbitrage verwijst naar het gelijktijdig kopen en verkopen van hetzelfde effect in verschillende markten om te profiteren van een prijsverschil. meer Cash-and-Carry-handel Definitie Een cash-and-carry-transactie is een arbitragestrategie die misbruik maakt van de verkeerde prijsstelling tussen het onderliggende actief en het bijbehorende derivaat. meer Cash-and-Carry-Arbitrage Definitie Cash-and-carry-arbitrage is de gelijktijdige aankoop van een actief en de verkoop van korte futures op dat actief om te profiteren van prijsinefficiënties. meer Hoe indexfutures werken Indexfutures zijn futurescontracten waar beleggers vandaag een financiële index kunnen kopen of verkopen om op een datum in de toekomst te worden afgewikkeld. Met behulp van een toekomstige index kunnen handelaren speculeren over de richting van de prijsbeweging van de index. meer partnerlinks