Inflatie
Inflatie is een kwantitatieve maatstaf voor de snelheid waarmee het gemiddelde prijsniveau van een mandje geselecteerde goederen en diensten in een economie gedurende een bepaalde periode toeneemt. Het is de constante stijging van het algemene prijsniveau waarbij een valuta-eenheid minder koopt dan in voorgaande perioden. Vaak uitgedrukt als een percentage, duidt inflatie op een afname van de koopkracht van de valuta van een land.
01:09Wat is inflatie?
Inflatie begrijpen
Naarmate de prijzen stijgen, verliest een enkele munteenheid waarde omdat deze minder goederen en diensten koopt. Dit verlies aan koopkracht heeft gevolgen voor de algemene kosten van levensonderhoud voor het grote publiek, wat uiteindelijk leidt tot een vertraging van de economische groei. De consensus onder economen is dat aanhoudende inflatie optreedt wanneer de groei van de geldhoeveelheid van een land de economische groei overtreft.
Om dit te bestrijden, neemt de juiste monetaire autoriteit van een land, zoals de centrale bank, vervolgens de nodige maatregelen om de inflatie binnen de toelaatbare grenzen te houden en de economie soepel te laten draaien.
Inflatie wordt op verschillende manieren gemeten, afhankelijk van de beschouwde soorten goederen en diensten en is het tegenovergestelde van deflatie, wat duidt op een algemene daling van de prijzen voor goederen en diensten wanneer de inflatie onder 0 procent daalt.
Belangrijkste leerpunten
- Inflatie is de snelheid waarmee het algemene prijsniveau voor goederen en diensten stijgt en bijgevolg de koopkracht van valuta daalt.
- Inflatie is onderverdeeld in drie soorten: vraag-pull inflatie, kosten-push inflatie en ingebouwde inflatie.
- De meest gebruikte inflatie-indexen zijn de Consumer Price Index (CPI) en de Wholesale Price Index (WPI).
- Inflatie kan positief of negatief worden bekeken, afhankelijk van het individuele gezichtspunt.
- Degenen met materiële activa, zoals onroerend goed of voorraden, willen misschien wat inflatie zien, omdat dat de waarde van hun activa verhoogt.
- Mensen die contanten houden, houden misschien niet van inflatie, omdat deze de waarde van hun contantenbezit aantast.
- Idealiter is een optimale inflatie vereist om uitgaven tot op zekere hoogte te bevorderen in plaats van te sparen, waardoor de economische groei wordt gestimuleerd.
Oorzaken van inflatie
Stijgende prijzen zijn de oorzaak van inflatie, hoewel dit kan worden toegeschreven aan verschillende factoren. In de context van oorzaken inflatie is onderverdeeld in drie soorten: vraag-pull inflatie, kosten-push inflatie en ingebouwde inflatie.
Vraag-trek effect
Vraag-pull inflatie treedt op wanneer de totale vraag naar goederen en diensten in een economie sneller toeneemt dan de productiecapaciteit van de economie. Het creëert een vraag-aanbodkloof met een hogere vraag en een lager aanbod, wat resulteert in hogere prijzen. Wanneer bijvoorbeeld de olieproducerende landen besluiten de olieproductie te verminderen, neemt het aanbod af. Het leidt tot een hogere vraag, wat leidt tot prijsstijgingen en bijdraagt aan de inflatie.
Bovendien leidt een toename van de geldhoeveelheid in een economie ook tot inflatie. Met meer geld beschikbaar voor particulieren, leidt een positief consumentensentiment tot hogere uitgaven. Dit verhoogt de vraag en leidt tot prijsstijgingen. De geldhoeveelheid kan door de monetaire autoriteiten worden verhoogd, hetzij door de particulieren af te drukken en meer geld weg te geven, hetzij door de valuta te devalueren (de waarde van). In al dergelijke gevallen waarin de vraag toeneemt, verliest het geld zijn koopkracht.
Kosten-duweffect
Kosten-duw inflatie is een gevolg van de stijging van de prijzen van productieprocesinputs. Voorbeelden hiervan zijn een stijging van de arbeidskosten om een goed te produceren of een dienst aan te bieden of een stijging van de grondstofkosten. Deze ontwikkelingen leiden tot hogere kosten voor het eindproduct of de dienst en dragen bij aan de inflatie.
Ingebouwde inflatie
Ingebouwde inflatie is de derde oorzaak die verband houdt met adaptieve verwachtingen. Naarmate de prijs van goederen en diensten stijgt, verwacht en vereist arbeid meer kosten / lonen om hun kosten van levensonderhoud te handhaven. Hun hogere lonen resulteren in hogere kosten van goederen en diensten, en deze loon-prijsspiraal gaat door terwijl de ene factor de andere induceert en vice versa.
Theoretisch legt monetarisme de relatie tussen inflatie en de geldhoeveelheid van een economie. Na de Spaanse verovering van de Azteken- en Inca-rijken stroomden er bijvoorbeeld enorme hoeveelheden goud en vooral zilver de Spaanse en andere Europese economieën binnen. Omdat de geldhoeveelheid snel was gestegen, stegen de prijzen en daalde de waarde van het geld, wat bijdroeg tot de economische ineenstorting.
Soorten inflatie-indexen
Afhankelijk van de geselecteerde set goederen en diensten die worden gebruikt, worden meerdere soorten inflatiewaarden berekend en bijgehouden als inflatie-indexen. De meest gebruikte inflatie-indexen zijn de Consumer Price Index (CPI) en de Wholesale Price Index (WPI).
De consumentenprijsindex
De CPI is een maat die het gewogen gemiddelde van de prijzen van een mandje met goederen en diensten onderzoekt die van primaire consumentenbehoeften zijn. Ze omvatten transport, voedsel en medische zorg. CPI wordt berekend door prijswijzigingen op te nemen voor elk artikel in de vooraf bepaalde mand met goederen en deze te middelen op basis van hun relatieve gewicht in de hele mand. De in overweging genomen prijzen zijn de detailhandelsprijzen van elk artikel, zoals beschikbaar voor aankoop door de individuele burgers. Veranderingen in de CPI worden gebruikt om prijsveranderingen in verband met de kosten van levensonderhoud te beoordelen, waardoor het een van de meest gebruikte statistieken is voor het identificeren van perioden van inflatie of deflatie. Het Amerikaanse Bureau of Labor Statistics rapporteert de CPI op maandelijkse basis en heeft deze al in 1913 berekend.
De groothandelsprijsindex
De WPI is een andere populaire maatstaf voor inflatie, die de veranderingen in de prijs van goederen in de fasen vóór het detailhandelsniveau meet en volgt. Hoewel WPI-artikelen van land tot land verschillen, omvatten ze meestal artikelen op producent- of groothandelsniveau. Het omvat bijvoorbeeld katoenprijzen voor ruwe katoen, katoengaren, grijze katoenen goederen en katoenen kleding. Hoewel veel landen en organisaties WPI gebruiken, gebruiken veel andere landen, waaronder de VS, een vergelijkbare variant die de producentenprijsindex (PPI) wordt genoemd.
De producentenprijsindex
De producentenprijsindex is een indexfamilie die de gemiddelde verandering in verkoopprijzen meet die binnenlandse producenten van goederen en diensten in de loop van de tijd ontvangen. De PPI meet prijsveranderingen vanuit het perspectief van de verkoper en verschilt van de CPI die prijsveranderingen meet vanuit het perspectief van de koper.
In al dergelijke varianten is het mogelijk dat de prijsstijging van een component (zeg olie) de prijsdaling in een andere (zeg tarwe) tot op zekere hoogte opheft. Over het algemeen vertegenwoordigt elke index de gemiddelde gewogen inflatiekosten voor de gegeven componenten die van toepassing kunnen zijn op het niveau van de economie, de sector of de grondstof.
De formule voor het meten van inflatie
De bovengenoemde varianten van inflatie-indexen kunnen worden gebruikt om de waarde van de inflatie tussen twee specifieke maanden (of jaren) te berekenen. Hoewel veel kant-en-klare inflatieberekeningen al beschikbaar zijn op verschillende financiële portals en websites, is het altijd beter om op de hoogte te zijn van de onderliggende methodologie om nauwkeurigheid te garanderen met een duidelijk begrip van de berekeningen. wiskundig,
De stijging van de inflatie = (definitieve CPI-indexwaarde / initiële CPI-waarde)
Stel, u wilt weten hoe de koopkracht van $ 10.000 is veranderd tussen september 1975 en september 2018. Men kan de inflatie-indexgegevens voor verschillende portals in tabelvorm vinden (zoals inflatiedata.com). Haal uit die tabel de overeenkomstige CPI-cijfers voor van de gegeven twee maanden. Voor september 1970 was het 54, 6 (initiële CPI-waarde) en voor september 2018 was het 252, 443 (definitieve CPI-waarde). Het inpluggen van de formule levert:
Stijging inflatie = (252.439 / 54.6) = 4.6234 = 462.34%
Omdat u wilt weten hoeveel $ 10.000 van september 1975 zou zijn in september 2018, vermenigvuldigt u de stijging van de inflatiefactor met het bedrag om de gewijzigde dollarwaarde te krijgen:
Verandering in dollarwaarde = 4.6234 * $ 10.000 = 46.234.25
Om de laatste dollarwaarde van de eindperiode te krijgen, voegt u het oorspronkelijke dollarbedrag ($ 10.000) toe aan de verandering in dollarwaarde:
Eindwaarde dollar = $ 10.000 + $ 46, 234.25 = $ 56.234.25
Dit betekent dat $ 10.000 in september 1975 $ 56.234, 25 waard zal zijn. Als u in 1975 een mand met goederen en diensten (zoals opgenomen in de CPI-definitie) ter waarde van $ 10.000 in 1975 kocht, zou dezelfde mand u in september 2018 $ 56.234, 25 kosten.
Voors en tegens van inflatie
Inflatie is zowel goed als slecht, afhankelijk van welke kant men kiest.
Personen met materiële activa, zoals onroerend goed of gevulde grondstoffen, kunnen bijvoorbeeld wat inflatie zien omdat dat de waarde van hun activa verhoogt, die ze tegen een hogere koers kunnen verkopen. Het is echter mogelijk dat kopers van dergelijke activa niet tevreden zijn met de inflatie, omdat ze meer geld moeten uitgeven.
Mensen die contanten houden, houden misschien ook niet van inflatie, omdat deze de waarde van hun contantenbezit aantast. Inflatie bevordert investeringen, zowel door bedrijven in projecten als door individuen in aandelen van bedrijven, omdat zij een beter rendement verwachten dan inflatie.
Een optimale inflatie is echter vereist om uitgaven tot op zekere hoogte te bevorderen in plaats van te sparen. Als de koopkracht van geld door de jaren heen hetzelfde blijft, is er misschien geen verschil in sparen en uitgeven. Het kan de uitgaven beperken, wat een negatieve invloed kan hebben op de algehele economie, omdat een verminderde geldcirculatie de algemene economische activiteiten in een land zal vertragen. Een evenwichtige aanpak is vereist om de inflatie in een optimaal en wenselijk bereik te houden.
Hoge, negatieve of onzekere inflatie heeft een negatieve invloed op een economie. Het leidt tot onzekerheden in de markt, voorkomt dat bedrijven grote investeringsbeslissingen nemen, kan leiden tot werkloosheid, bevordert hamsteren omdat mensen op zijn vroegst de benodigde goederen inslaan te midden van angst voor prijsstijging en de praktijk leidt tot meer prijsverhoging, kan leiden tot onbalans in de internationale handel omdat prijzen onzeker blijven en ook van invloed zijn op wisselkoersen.
Financieel reglement van inflatie
De financiële regulator van een land neemt de belangrijke verantwoordelijkheid op zich om de inflatie onder controle te houden. Het wordt gedaan door maatregelen door middel van monetair beleid, dat verwijst naar de acties van een centrale bank of andere comités die de omvang en snelheid van de groei van de geldhoeveelheid bepalen.
In de VS omvatten de doelstellingen van het monetaire beleid van de Fed een gematigde lange rente, prijsstabiliteit en maximale werkgelegenheid, en elk van deze doelstellingen is bedoeld om een stabiel financieel klimaat te bevorderen. De Federal Reserve communiceert duidelijk de langetermijninflatiedoelstellingen om een stabiel langetermijninflatiepercentage te handhaven, wat op zijn beurt de prijsstabiliteit handhaaft.
Door prijsstabiliteit - of een relatief constant inflatiepeil - kunnen bedrijven plannen maken voor de toekomst, omdat ze weten wat ze kunnen verwachten. Het stelt de Fed ook in staat om maximale werkgelegenheid te bevorderen, die wordt bepaald door niet-monetaire factoren die in de tijd fluctueren en daarom aan verandering onderhevig zijn. Om deze reden heeft de Fed geen specifiek doel voor maximale werkgelegenheid, en het wordt grotendeels bepaald door de beoordelingen van de leden. Maximale werkgelegenheid betekent niet nul werkloosheid, omdat er op elk willekeurig moment een zekere mate van volatiliteit is wanneer mensen hun baan verlaten en een nieuwe baan beginnen.
Monetaire autoriteiten nemen ook uitzonderlijke maatregelen in extreme economische omstandigheden. Na de financiële crisis van 2008 heeft de Amerikaanse Fed de rentetarieven bijvoorbeeld in de buurt van nul gehouden en is een programma voor het kopen van obligaties - nu beëindigd - doorgegaan met de naam kwantitatieve versoepeling. Sommige critici van het programma beweerden dat het een piek in de inflatie in de Amerikaanse dollar zou veroorzaken, maar de inflatie piekte in 2007 en daalde gestaag in de komende acht jaar. Er zijn veel complexe redenen waarom QE niet tot inflatie of hyperinflatie leidde, hoewel de eenvoudigste verklaring is dat de recessie zelf een zeer prominente deflatoire omgeving was en kwantitatieve versoepeling de effecten ervan ondersteunde.
Bijgevolg hebben de Amerikaanse beleidsmakers geprobeerd de inflatie stabiel te houden op ongeveer 2 procent per jaar. De Europese Centrale Bank heeft ook agressieve kwantitatieve versoepeling nagestreefd om deflatie in de eurozone tegen te gaan, en op sommige plaatsen is sprake van negatieve rentetarieven, vanwege de vrees dat deflatie in de eurozone zou kunnen aanhouden en tot economische stagnatie zou kunnen leiden. Bovendien kunnen landen met hogere groeipercentages hogere inflatiepercentages absorberen. Het doel van India is ongeveer 4 procent, terwijl Brazilië streeft naar 4, 5 procent.
Investeren tegen inflatie
Aandelen worden beschouwd als de beste afdekking tegen inflatie, aangezien de stijging van de aandelenkoersen inclusief de effecten van inflatie is. Aangezien elke stijging van de kosten van grondstoffen, arbeid, transport en andere facetten van de exploitatie leidt tot een stijging van de prijs van het eindproduct dat een bedrijf produceert, wordt het inflatoire effect weerspiegeld in aandelenkoersen.
Bovendien bestaan er speciale financiële instrumenten die men kan gebruiken om investeringen te beschermen tegen inflatie. Ze omvatten Treasury Inflation Protected Securities (TIPS), treasury-effecten met een laag risico die worden geïndexeerd naar inflatie waarbij de geïnvesteerde hoofdsom wordt verhoogd met het inflatiepercentage. Men kan ook kiezen voor een TIPS-beleggingsfonds of op TIPS gebaseerde Exchange Traded Fund (ETF's).
Om toegang te krijgen tot aandelen, ETF's en andere fondsen die kunnen helpen om de gevaren van inflatie te voorkomen, hebt u waarschijnlijk een effectenrekening nodig. Het kiezen van een effectenmakelaar kan een vervelend proces zijn vanwege de variëteit onder hen.
Voorbeeld van inflatie
Stel je voor dat je oma in het jaar 1975 een rekening van $ 10 in haar oude portemonnee stopte en het vervolgens vergat. De kosten van benzine in dat jaar waren ongeveer $ 0, 50 per gallon, wat betekent dat ze dan 20 gallons benzine had kunnen kopen met dat biljet van $ 10. Vijfentwintig jaar later, in het jaar 2000, waren de kosten van benzine ongeveer $ 1, 60 per gallon. Als ze de vergeten notitie in het jaar 2000 vindt en vervolgens benzine gaat kopen, zou ze slechts 6, 25 liter hebben gekocht. Hoewel het biljet van $ 10 hetzelfde bleef voor zijn waarde, verloor het zijn koopkracht met ongeveer 69 procent over een periode van 25 jaar. Dit eenvoudige voorbeeld legt uit hoe geld in de loop van de tijd zijn waarde verliest wanneer de prijzen stijgen. Dit fenomeen wordt inflatie genoemd.
Het is echter niet noodzakelijk dat prijzen altijd met het verstrijken van de tijd stijgen. Ze kunnen stabiel blijven of zelfs achteruitgaan. Bijvoorbeeld, de kosten van tarwe in de VS bereikten een recordhoogte van $ 11, 05 per bushel in maart 2008. In augustus 2016 kwam dit neer op $ 3, 99 per bushel, wat kan worden toegeschreven aan verschillende factoren, zoals goede weersomstandigheden die leiden tot een hogere productie van tarwe. Dit betekent dat een bepaald bankbiljet, zeg $ 100, in 2008 een kleinere hoeveelheid tarwe en een grotere hoeveelheid in 2016 zou hebben gekregen. In dit geval nam de koopkracht van hetzelfde biljet van $ 100 toe gedurende de periode als de prijs van de grondstof afgenomen. Dit fenomeen wordt deflatie genoemd en is het tegenovergestelde van inflatie.
Hoewel het gemakkelijk is om de prijsveranderingen van individuele producten in de loop van de tijd te meten, gaat de menselijke behoefte veel verder dan een of twee van dergelijke producten. Individuen hebben een groot en gevarieerd assortiment producten nodig, evenals tal van diensten om een comfortabel leven te leiden. Ze omvatten grondstoffen zoals voedselgranen, metaal en brandstof, nutsbedrijven zoals elektriciteit en transport, en diensten zoals gezondheidszorg, entertainment en arbeid. Inflatie is bedoeld om de algehele impact van prijsveranderingen voor een gediversifieerde set producten en diensten te meten, en staat een enkele waardeweergave toe van de stijging van het prijsniveau van goederen en diensten in een economie gedurende een bepaalde periode.
Extreme voorbeelden van inflatie
Een handvol valuta's wordt volledig ondersteund door goud of zilver. Aangezien de meeste valuta's in de wereld fiatgeld zijn, kan de geldhoeveelheid om politieke redenen snel toenemen, wat kan leiden tot inflatie. Het meest bekende voorbeeld is de hyperinflatie die de Duitse Weimarrepubliek in de vroege jaren twintig trof. De landen die in de Eerste Wereldoorlog hadden overwonnen, eisten van Duitsland herstelbetalingen, die niet in Duitse papieren valuta konden worden betaald, omdat dit van verdachte waarde was vanwege het lenen van de overheid. Duitsland probeerde papieren bankbiljetten af te drukken, vreemde valuta bij zich te kopen en dat te gebruiken om hun schulden te betalen.
Dit beleid leidde tot de snelle devaluatie van de Duitse mark en hyperinflatie vergezelde de ontwikkeling. Duitse consumenten verergerden de cyclus door te proberen hun geld zo snel mogelijk uit te geven, in de verwachting dat het waardeloos en minder zou zijn naarmate ze langer wachtten. Meer en meer geld overspoelde de economie, en de waarde ervan zakte tot het punt waarop mensen hun muren met de praktisch waardeloze rekeningen zouden papieren. Soortgelijke situaties hebben zich voorgedaan in Peru in 1990 en Zimbabwe in 2007-2008. (Zie 'Inflatie versus stagflatie' voor meer informatie.)
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.