Beleggen versus speculeren: wat is het verschil?

Beleggers en handelaren nemen berekende risico's wanneer ze proberen te profiteren van transacties die ze op de markten maken. Het risiconiveau van de transacties is het belangrijkste verschil tussen beleggen en speculeren.

Wanneer een persoon geld uitgeeft met de verwachting dat de onderneming winst zal maken, investeren ze. In dit scenario baseert de onderneming de beslissing op een redelijk oordeel na een grondig onderzoek van de gegrondheid dat de onderneming een goede kans van slagen heeft.

Maar wat als dezelfde persoon geld uitgeeft aan een onderneming die een hoge faalkans vertoont? In dit geval speculeren ze. Het succes of falen hangt voornamelijk af van het toeval, of van oncontroleerbare (externe) krachten of gebeurtenissen.

Het primaire verschil tussen beleggen en speculeren is het risico dat wordt genomen. Speculatie met een hoog risico is meestal verwant aan gokken, terwijl beleggen met een lager risico een basis van fundamentals en analyse gebruikt.

Investeren

Beleggen kan in veel verschillende vormen komen - via geld, tijd of energie. In de financiële zin van het woord betekent beleggen het kopen en verkopen van effecten zoals aandelen, obligaties, beursgenoteerde fondsen (ETF's), beleggingsfondsen en een verscheidenheid aan andere financiële producten.

Beleggers hopen inkomsten te genereren of winst te behalen via een bevredigend rendement op hun kapitaal door een gemiddeld of ondergemiddeld risico te nemen. Inkomsten kunnen de vorm hebben van een onderliggende waarde die in waarde toeneemt, in periodieke dividenden of rentebetalingen, of in het volledige rendement van hun uitgegeven kapitaal.

Meestal is beleggen het kopen en houden van een actief voor de lange termijn. Om te kunnen worden aangemerkt als een langetermijnholding, moet de belegger het actief ten minste één jaar bezitten.

Laten we een groot, stabiel multinationaal bedrijf beschouwen als een voorbeeld van beleggen. Dit bedrijf kan een consistent dividend betalen dat jaarlijks toeneemt, en het kan een laag bedrijfsrisico hebben. Een belegger kan ervoor kiezen om op lange termijn in dit bedrijf te beleggen om een ​​bevredigend rendement op zijn kapitaal te behalen, terwijl hij een relatief laag risico neemt. Bovendien kan de belegger verschillende vergelijkbare bedrijven in verschillende sectoren aan zijn of haar portefeuille toevoegen om hun risico te diversifiëren en verder te verlagen.

Analyse en onderzoek vormen een belangrijk onderdeel van het beleggingsproces. Het omvat het evalueren van verschillende activa, sectoren en patronen of trends die zich voordoen in de markt. Beleggers kunnen tools zoals fundamentele of technische analyse gebruiken om hun beleggingsstrategieën te kiezen of hun portefeuilles te ontwerpen. Door fundamentele analyse te gebruiken, kunnen beleggers bepalen welke factoren de waarde van effecten beïnvloeden, van micro-economische tot macro-economische factoren. Technische analyse maakt daarentegen gebruik van statistische trends zoals beveiligingsprijzen en -volumes om kansen in de markt te vinden.

Beleggers hebben veel opties beschikbaar om hun geld te beleggen. Makelaarsrekeningen geven beleggers toegang tot verschillende effecten. Door een rekening te openen, stemt een belegger ermee in om stortingen te doen en plaatst vervolgens bestellingen via het bedrijf. De activa en inkomsten behoren tot de beleggers, terwijl de makelaardij een commissie neemt voor het faciliteren van de transacties. Met nieuwe technologie kunnen beleggers nu ook beleggen met robo-adviseurs. Dit zijn geautomatiseerde beleggingsmaatschappijen die een algoritme gebruiken om een ​​beleggingsstrategie te bedenken die is gebaseerd op de doelen van beleggers en de risicotolerantie.

speculeren

Speculeren is het doen van geld in financiële inspanningen met een hoge faalkans. Speculeren streeft naar abnormaal hoge rendementen van weddenschappen die de ene of de andere kant op kunnen. Hoewel speculeren wordt vergeleken met gokken, is het niet precies hetzelfde, aangezien speculanten een weloverwogen beslissing proberen te nemen over de richting van hun transacties. Het inherente speculatieve risico dat aan de transactie is verbonden, is echter vaak aanzienlijk boven het gemiddelde.

Deze handelaren kopen effecten met dien verstande dat deze slechts voor een korte periode worden aangehouden alvorens te verkopen. Ze kunnen vaak in en uit een positie komen.

Als een voorbeeld van een speculatieve handel, overweeg dan een vluchtig junior goudmijnbedrijf met een gelijke kans op de korte termijn van een nieuwe goudmijnontdekking of failliet gaan. Zonder nieuws van het bedrijf, zouden beleggers de neiging hebben om zo'n risicovolle handel uit de weg te gaan. Sommige speculanten kunnen echter geloven dat het junior goudwinningsbedrijf goud zal slaan en zijn aandelen op een voorgevoel zal kopen. Deze ingeving en de daaropvolgende activiteit van beleggers worden speculatie genoemd.

Speculatieve handel heeft zijn nadelen. Wanneer er te hoge verwachtingen zijn van groei of prijsactie voor een bepaalde activaklasse of sector, zullen de waarden stijgen. Wanneer dit gebeurt, neemt het handelsvolume toe, wat uiteindelijk leidt tot een bubbel. Dit gebeurde met de dotcom-bubbel. De investeringen in internetbedrijven groeiden eind jaren negentig exponentieel, met waarderingen die snel stegen. De markt stortte na 2001 in, waardoor grote technologiebedrijven een groot deel van hun waarde verloren, terwijl vele anderen werden weggevaagd.

Soorten speculatieve handelaren

Daghandel is een vorm van speculatie. Daghandelaren hebben niet noodzakelijkerwijs specifieke kwalificaties, ze zijn eerder als zodanig geëtiketteerd omdat ze vaak handelen. Over het algemeen houden ze hun posities een dag vast en sluiten ze zodra de handelssessie is voltooid.

Een swing-handelaar daarentegen houdt zijn positie tot enkele weken vast in de hoop in die tijd winst te kunnen maken. Dit wordt bereikt door te proberen te bepalen waar de koers van een aandeel naartoe gaat, een positie in te nemen en vervolgens winst te maken.

Handel en strategieën

Speculanten kunnen veel soorten transacties uitvoeren en gebruiken Sommige hiervan zijn:

• Toekomstige contracten: kopers en verkopers gaan akkoord met de verkoop van een specifiek actief tegen een aangename prijs op een vooraf bepaald punt in de toekomst. De koper stemt ermee in de onderliggende waarde te kopen zodra het contract afloopt. Futures-contracten worden verhandeld op beurzen en worden vaak gebruikt bij het verhandelen van grondstoffen.
• Put- en callopties : bij een putoptie heeft de eigenaar van het contract het recht, maar niet de plicht, om een ​​deel van een effect tegen een overeengekomen prijs te verkopen gedurende een bepaalde periode. Een call-optie stelt de contracteigenaar daarentegen in staat om de onderliggende waarde vóór de vervaldatum van het contract tegen een gespecificeerde prijs te kopen.
• Short selling: wanneer een handelaar short verkoopt, speculeert ze dat de prijs van een effect in de toekomst zal dalen en neemt dan een positie in.

Populaire strategieën die speculanten gebruiken variëren van stop-loss orders tot patroonhandel. Een handelaar vertelt een makelaar om een ​​aandeel te kopen of verkopen wanneer het een specifieke prijs bereikt. Door dit te doen, kan de belegger zijn of haar verlies op de aandelen minimaliseren. Ondertussen gebruikt patroonhandel trends in prijzen om kansen te identificeren. Gebruikt in technische analyse, gebruiken beleggers deze strategie door te kijken naar eerdere marktprestaties om voorspellingen te doen over de toekomst van een actief - een prestatie die over het algemeen zeer uitdagend is.

Speciale overwegingen

Zowel beleggers als speculanten steken hun geld in verschillende beleggingsinstrumenten, waaronder aandelen en vastrentende opties. Aandelen of aandelen vertegenwoordigen een bepaald percentage van eigendom in een bedrijf. Deze worden gekocht op beurzen of via een particuliere verkoop. Bedrijven worden gerangschikt op basis van marktkapitalisatie of de totale marktwaarde van hun uitstaande aandelen.

Beleggingsfondsen en ETF's zijn ook populaire beleggingsopties. Een beleggingsfonds wordt beheerd door een fondsbeheerder die de geldpool van beleggers gebruikt om verschillende activa en effecten te kopen. ETF's hebben een mandje met onderliggende activa en hun prijzen veranderen gedurende de handelsdag, net als die van aandelen.

Vastrentende activa omvatten obligaties, rekeningen en bankbiljetten. Deze kunnen worden uitgegeven door bedrijven of verschillende niveaus van overheden. Veel vastrentende activa worden gebruikt om projecten en (bedrijfs) ondernemingen te financieren en rente te betalen voordat ze volwassen worden, waarna de nominale waarde van het voertuig wordt terugbetaald aan de belegger. Een obligatie uitgegeven door de US Treasury vervalt bijvoorbeeld op 10 jaar of langer en betaalt beleggers tweejaarlijks rente.

Beleggers willen misschien de periode van aanhouden overwegen voor hun beleggingen en hun fiscale implicaties. De aanhoudperiode bepaalt hoeveel belasting op de belegging verschuldigd is. Deze periode wordt berekend vanaf de dag nadat de investering is gekocht tot de dag waarop deze is verkocht of afgestoten. De Internal Revenue Service (IRS) beschouwt deelnemingen van één jaar of meer als langlopend. Alles hieronder wordt beschouwd als een investering op korte termijn. Langetermijnwinsten worden doorgaans gunstiger belast dan kortetermijnwinsten.

Adviseur inzicht

Stephen Rischall CFP®, CRPC
1080 Financiële groep, Los Angeles, CA

Over het algemeen is het verschil tussen beleggen en speculeren een horizon op lange termijn versus op korte termijn.

Beleggen is synoniem met de intentie om een ​​actief te kopen dat voor een langere periode wordt aangehouden. Doorgaans is er een strategie om het actief te kopen en te houden om een ​​bepaalde reden, zoals het zoeken naar waardering of inkomsten.

Speculeren neigt synoniem te zijn aan handel, omdat het meer gericht is op kortere marktbewegingen. U zou speculeren omdat u denkt dat een gebeurtenis op de korte termijn een bepaald actief zal beïnvloeden.

Speculanten gebruiken vaak financiële derivaten, zoals optiecontracten, futurescontracten en andere synthetische beleggingen in plaats van specifieke effecten te kopen en te houden.

Belangrijkste leerpunten

• Het belangrijkste verschil tussen speculeren en beleggen is de hoeveelheid risico.
• Beleggers proberen een bevredigend rendement op hun kapitaal te genereren door een gemiddeld of ondergemiddeld risico te nemen.
• Speculanten willen abnormaal hoog rendement halen uit weddenschappen die de ene of de andere kant op kunnen.