Investment Management
Beleggingsbeheer verwijst naar de afhandeling van financiële activa en andere investeringen, niet alleen het kopen en verkopen ervan. Het management omvat het opstellen van een korte- of langetermijnstrategie voor het verwerven en afstoten van portefeuilleposities. Het kan ook bankdiensten, budgettering en fiscale diensten en taken omvatten.
De term verwijst meestal naar het beheer van de belangen in een beleggingsportefeuille en de verhandeling ervan om een specifieke beleggingsdoelstelling te bereiken. Beheer van beleggingen wordt ook wel geldbeheer, portefeuillebeheer of vermogensbeheer genoemd.
De basisprincipes van beleggingsbeheer
Professioneel beleggingsbeheer is gericht op het behalen van bepaalde beleggingsdoelen ten behoeve van klanten wier geld zij moeten overzien. Deze klanten kunnen individuele beleggers of institutionele beleggers zijn, zoals pensioenfondsen, pensioenregelingen, overheden, onderwijsinstellingen en verzekeringsmaatschappijen.
Investeringsbeheerdiensten omvatten activatoewijzing, analyse van financiële overzichten, aandelenselectie, monitoring van bestaande investeringen en portfoliostrategie en -implementatie. Beleggingsbeheer kan ook financiële planning en adviesdiensten omvatten, niet alleen om toezicht te houden op de portefeuille van een klant, maar deze ook te coördineren met andere activa en levensdoelen. Professionele managers hebben te maken met verschillende effecten en financiële activa, waaronder obligaties, aandelen, grondstoffen en onroerend goed. De beheerder kan ook reële activa beheren, zoals edele metalen, grondstoffen en kunstwerken. Managers kunnen helpen om investeringen af te stemmen op pensioen- en vermogensplanning en vermogensverdeling.
In bedrijfsfinanciering omvat investeringsbeheer het verzekeren dat de materiële en immateriële activa van een bedrijf worden gehandhaafd, verantwoord en goed gebruikt.
Volgens een jaarlijkse studie van onderzoeks- en adviesbureau Willis Towers Watson en de financiële krant Pensions & Investments, groeit de sector van het beleggingsbeheer. Wanneer gebaseerd op de gecombineerde belangen van de 500 grootste investeringsbeheerders, had de wereldwijde industrie in 2018 ongeveer US $ 93, 8 biljoen aan activa (AUM) in beheer. Dit cijfer is gestegen ten opzichte van naar schatting $ 79 biljoen in 2017.
Belangrijkste leerpunten
- Investment management verwijst naar de afhandeling van financiële activa en andere investeringen door professionals voor klanten
- Cliënten van beleggingsbeheerders kunnen individuele of institutionele beleggers zijn.
- Beleggingsbeheer omvat het ontwikkelen van strategieën en het uitvoeren van transacties binnen een financiële portefeuille.
- Beleggingsbeheerders die meer dan $ 25 miljoen aan activa verwerken, moeten zich registreren bij de SEC en fiduciaire verantwoordelijkheid jegens klanten aanvaarden.
Een investeringsbedrijf runnen
Het runnen van een beleggingsbeheerbedrijf brengt veel verantwoordelijkheden met zich mee. Het bedrijf moet professionele managers inhuren om rapporten voor klanten af te handelen, op de markt te brengen, te regelen en voor te bereiden. Andere taken omvatten het uitvoeren van interne audits en het onderzoeken van individuele activa - of activaklassen en industriële sectoren.
Afgezien van het inhuren van marketeers en opleidingsmanagers die de stroom van investeringen aansturen, moeten degenen die hoofd zijn van beleggingsbeheerbedrijven ervoor zorgen dat ze zich binnen wettelijke en regelgevende beperkingen begeven, interne systemen en controles onderzoeken, rekening houden met de kasstroom en transacties naar behoren bijhouden en fondswaarderingen.
In het algemeen moeten beleggingsbeheerders die ten minste $ 25 miljoen aan beheerd vermogen (AUM) hebben of die advies geven aan beleggingsmaatschappijen die beleggingsfondsen aanbieden, geregistreerde beleggingsadviseurs (RIA) zijn. Als geregistreerd adviseur moeten zij zich registreren bij de Securities and Exchange Commission (SEC) en staatsbeheerders. Het betekent ook dat ze de fiduciaire plicht jegens hun klanten accepteren. Als fiduciair beloven deze adviseurs om in het belang van hun cliënt te handelen of strafrechtelijk aansprakelijk te worden gesteld. Bedrijven of adviseurs die minder dan $ 25 miljoen aan activa beheren, registreren meestal alleen in de staat waarin ze actief zijn.
Beleggingsbeheerders worden meestal gecompenseerd via een beheervergoeding, meestal een percentage van de waarde van de portefeuille die voor een klant wordt aangehouden. Beheerkosten variëren van 0, 35% tot 2% per jaar. Bovendien zijn de tarieven doorgaans glijdend: hoe meer activa een klant heeft, hoe lager de vergoeding waarover hij kan onderhandelen. De gemiddelde beheervergoeding is ongeveer 1%.
Plus- en minnen van beleggingsbeheer
Hoewel de beleggingsbeheersector lucratief rendement kan opleveren, zijn er ook belangrijke problemen bij het runnen van een dergelijk bedrijf. De inkomsten van beleggingsbeheerders zijn direct gekoppeld aan het gedrag van de markt. Deze directe verbinding betekent dat de winst van het bedrijf afhankelijk is van marktwaarderingen. Een sterke daling van de activaprijzen kan leiden tot een daling van de omzet van het bedrijf, vooral als de prijsverlaging groot is in vergelijking met de lopende en stabiele bedrijfskosten van de onderneming. Ook kunnen klanten ongeduldig zijn tijdens moeilijke tijden en bearmarkten, en zelfs bovengemiddelde fondsprestaties kunnen de portefeuille van een klant mogelijk niet ondersteunen.
Pros
Professionele analyse
Fulltime toewijding
Mogelijkheid om de markt te timen of te verslaan
Mogelijkheid om portfolio te beschermen in stilstandtijden
Cons
Aanzienlijke kosten
Winsten fluctueren met de markt
Uitdagingen van passief beheerde voertuigen, robo-adviseurs
Sinds het midden van de jaren 2000 wordt de sector ook geconfronteerd met uitdagingen uit twee andere bronnen.
- De toename van robo-adviseurs: digitale platforms die geautomatiseerde, algoritmegedreven beleggingsstrategieën en activaspreiding bieden
- De beschikbaarheid van op de beurs verhandelde fondsen, waarvan de portefeuilles die van een benchmarkindex weerspiegelen
Deze laatste belemmering is een voorbeeld van passief beheer, aangezien er weinig investeringsbeslissingen moeten worden genomen door human fund-beheerders. De vorige uitdaging maakt helemaal geen gebruik van mensen - behalve de programmeur die het algoritme schrijft. Als gevolg hiervan kunnen beide veel lagere kosten in rekening brengen dan beheerders van menselijke fondsen. Volgens sommige enquêtes zullen deze goedkopere alternatieven echter vaak beter presteren dan actief beheerde fondsen - hetzij direct of in termen van algemeen rendement - vooral omdat ze geen hoge kosten hebben om ze naar beneden te slepen.
De druk van deze dubbele concurrentie is de reden waarom investeringsmanagementbedrijven getalenteerde, intelligente professionals moeten inhuren. Hoewel sommige klanten kijken naar de prestaties van individuele beleggingsbeheerders, bekijken anderen de algemene prestaties van de onderneming. Een belangrijk teken van het vermogen van een vermogensbeheerder is niet alleen hoeveel geld hun klanten in goede tijden verdienen, maar hoe weinig ze verliezen in slechte tijden.
Real World Voorbeeld van Investment Management
Volgens het eerder genoemde Willis Towers Watson-rapport hebben de 20 grootste bedrijven in vermogensbeheer een recordaantal van 43%, ongeveer $ 40.6 biljoen waard. In de VS zijn de vijf toonaangevende bedrijven in afnemende volgorde:
- Bank of America Global Wealth & Investment Management, dat vanaf 2008 Merrill Lynch omvat ($ 1, 25 biljoen in AUM)
- Morgan Stanley Wealth Management ($ 1, 1 biljoen in AUM)
- JP Morgan Private Bank ($ 677 miljard in AUM)
- UBS Wealth Management ($ 579 miljard in AUM)
- Wells Fargo ($ 564 miljard in AUM)