JD Rockefeller: Van oliebaron tot miljardair

John D. Rockefeller (8 juli 1839 - 23 mei 1937) blijft een van de rijkste mannen in de moderne tijd. Hij blijft een van de grote figuren van Wall Street - beschimpt als een schurk, geprezen als een innovator, maar universeel erkend als een van de machtigste mannen in de geschiedenis.

F. Scott Fitzgerald zei beroemd: "De test van een eersteklas intelligentie is het vermogen om twee tegengestelde ideeën tegelijkertijd in de geest te houden en toch het vermogen te behouden om te functioneren." Volgens die norm kan Rockefeller er een zijn van de meest intelligente mensen om ooit te leven.

Dit artikel gaat dieper in op het leven van Rockefeller en zijn memorabele prestaties.

JD Rockefeller: Son of a Peddler

De vader van Rockefeller, William Avery Rockefeller, leidde een nomadisch leven door goederen in het hele land te verkopen, terwijl zijn moeder de kinderen opvoedde. Nadat zijn familie uiteindelijk wortel schoot in Cleveland Ohio, kreeg Rockefeller een ongewoon goede opleiding voor zijn tijd en vond hij werk als commissarisbediende op de leeftijd van 16. Maar hij verliet die positie om een ​​zakelijk partnerschap met oliemachine Maurice te vormen Clark, dat later Rockefeller, Andrews & Flagler zou worden, een bedrijf dat zich richt op olieraffinaderijen in plaats van boren.

Rockefeller: The Oil Refiner

Rockefeller begreep al vroeg goed hoe het risico moest worden beheerd. Hoewel hij wist dat oliespeculanten potentieel enorme winsten zouden kunnen behalen als ze een aanbetaling zouden doen, wist hij ook dat ze aanzienlijk financieel verlies leden, als ze faalden in die inspanning. Om deze reden heeft hij zijn focus strategisch beperkt tot het raffinagebedrijf, waar de winst kleiner maar stabieler was. En door krachtig onderzoek en ontwikkeling, ontdekte hij manieren om de traditioneel afgedankte bijproducten van olie te exploiteren, door ze te gebruiken om smeermiddelen, verf en andere nuttige items te maken.

JD's weg naar een oliemonopolie

Rockefeller zag de moordende concurrentie in de olie-industrie als een verwoestende invloed en begon deze systematisch uit te roeien. Tegen 1890 genoot zijn bedrijf, Standard Oil uit Ohio, grote winsten, waarmee hij concurrenten uitkoopde. Hoewel de aanbiedingen van Rockefeller meestal snel werden geaccepteerd, had hij manieren om holdouts te overtuigen, waaronder de volgende maatregelen:

• Alle olievaten opkopen om een ​​tekort te veroorzaken dat kleinere bedrijven verlamde.
• Prijsoorlogen orkestreren tussen 100% dochterondernemingen, waardoor holdouts gedwongen worden om met verliezen te verkopen.
• Stiekem wetgevers omkopen.
• Beperking van het aantal treinen dat beschikbaar is voor verzending door gebruik te maken van zijn nauwe relatie met de spoorwegmaatschappijen.
• Alle apparatuur en leveranciers van apparatuur aanschaffen en dan weigeren vervangende onderdelen aan holdouts te verkopen.

Van olie tot spoorwegen

Geërgerd door de inconsistente steun van concurrerende spoorwegmaatschappijen, steunde Rockefeller de oprichting van de South Improvement Company, in een strategische poging om de transportkosten van zijn bedrijf te verbeteren. Hij stemde er ook mee in om dit bedrijf te helpen alle spoorwegen op te kopen in ruil voor bulkkortingen, maar concurrenten in zowel spoor als olie lobbyden uiteindelijk bij de overheid om dergelijk monopolistisch gedrag te beteugelen.

Rockefeller's Standard Oil Trust

Nadat hij de spoorwegindustrie niet had gereorganiseerd, besloot Rockefeller zijn uitgestrekte rijk te herstructureren. Hij en zijn partners innoveerden een eerste in zijn soort vertrouwen, waarbij ze hun individuele bezit ruilden voor aandelen in het vertrouwen. Rockefeller hanteerde nu gecentraliseerde controle en vetorecht op alle corporate boards binnen zijn conglomeraat. De onmiddellijke voordelen waren nog lagere kosten, lagere kerosineprijzen en standaardisatie in de hele industrie. Het bedrijf van Rockefeller beschikte nu over de middelen en middelen om pijpleidingen en andere infrastructuur te bouwen op een schaal die voorheen ondenkbaar was.

Standard Oil heeft ook chemici in dienst die manieren hebben ontwikkeld om het type en de kwaliteit van brandbare brandstoffen te verhogen en methoden ontwikkeld om afval om te zetten in bruikbare stoffen. De uit de grond komende aardolie werd geraffineerd in verschillende producten, zoals diesel, vernis en haargel. Naarmate de nieuwe producten goedkoper werden om te produceren, verhoogde het bedrijf zijn schaalvoordeel.

Standard Oil had zijn handen in vele aanverwante industrieën, zoals ijzer, koper, staal en kolen, maar het groeide ook in meer onverwachte gebieden, zoals algemene winkels. Rockefeller dwong winkels wijselijk zijn producten alleen te dragen, waar hij kon putten uit de oorlogskist van het rijk om prijzen te verlagen, waardoor niet-conforme winkeleigenaren failliet gingen. Standard Oil kocht ook kranten om zijn versie van evenementen te promoten. Het bezat ook zijn eigen boten, treinwagons en magazijnen, terwijl het zijn eigen zwavelzuur produceerde.

Antitrustactie tegen JD

De regering had een hekel aan het vrijwel totale monopolie in de olie-industrie en verbrak bijgevolg het vertrouwen in 1892. Als reactie veranderde het juridische team van Standard Oil het vertrouwen snel in een holding, die functioneerde als een trust, maar buiten de wettelijke definitie viel . De regering paste haar wetgevende aanval dienovereenkomstig aan en brak de holding in 1911.

Standaardolie werd in kleinere, maar nog steeds flinke stukken onder toezicht van de overheid gesneden. Hoewel hun namen in de loop der jaren zijn veranderd, delen Chevron (CVX), Exxon Mobil (XOM) en ConocoPhillips (COP) onder andere allemaal een standaardolie-stamboom. Deze bedrijven hadden het voordeel van de O&O en infrastructuur van Standard Oil, zodat ze gemakkelijk de overstap naar benzineproducenten maakten toen de verkoop van kerosine daalde als gevolg van de uitvinding van Edison's elektrische gloeilamp.

Rockefeller, de filantroop

Nadat hij zich in 1896 had teruggetrokken, stuurde Rockefeller zijn energie naar filantropische doelen en doneerde hij honderden miljoenen dollars in de laatste jaren van zijn leven. Met de hulp van zijn zoon richtte hij de Rockefeller Foundation op om zijn werk voort te zetten na zijn dood. En hoewel Rockefeller een of andere fout heeft gemaakt voor de radicale middelen waarmee hij zijn fortuin heeft gecultiveerd, hebben zijn zakelijke praktijken en goede doelen toch miljoenen mensen geholpen.