Lange-termijnschuld
Langlopende schulden zijn schulden die in meer dan een jaar aflopen. Langlopende schulden kunnen vanuit twee perspectieven worden bekeken: rapportage van de financiële overzichten door de emittent en financiële beleggingen. In de financiële rapportage moeten bedrijven langlopende schuldemissies en alle bijbehorende betalingsverplichtingen opnemen in hun financiële overzichten. Aan de andere kant is beleggen in langlopende schulden ook het inzetten van geld in schuldinvesteringen met een looptijd van meer dan een jaar.
Belangrijkste leerpunten
- Langlopende schulden zijn schulden die in meer dan een jaar aflopen.
- Langlopende schulden worden meestal anders bekeken vanuit het perspectief van de emittent versus de belegger.
- Voor een emittent is langlopende schuld een verplichting die moet worden terugbetaald gedurende de looptijd van een schuldinstrument.
- Langlopende schuldenverplichtingen zijn een belangrijk onderdeel van de solvabiliteitsratio's van ondernemingen die door belanghebbenden en ratingbureaus worden geanalyseerd bij de beoordeling van het solvabiliteitsrisico.
Lange-termijnschuld
Inzicht in langlopende schulden
Langlopende schulden zijn schulden die in meer dan een jaar aflopen. Entiteiten kiezen ervoor om langlopende schulden uit te geven met verschillende overwegingen, voornamelijk gericht op het tijdsbestek voor terugbetaling en te betalen rente. Beleggers beleggen in langlopende schulden voor de voordelen van rentebetalingen en beschouwen tijd tot looptijd als een liquiditeitsrisico. Over het algemeen zullen de levensverplichtingen en waarderingen van langlopende schulden sterk afhankelijk zijn van marktveranderingen en of een langlopende schuldemissie al dan niet vaste of variabele rentevoorwaarden heeft.
Waarom bedrijven langlopende schuldinstrumenten gebruiken
Een bedrijf neemt schulden op om onmiddellijk kapitaal te verkrijgen. Voor startende ondernemingen zijn bijvoorbeeld substantiële middelen nodig om van de grond te komen en te betalen voor basisuitgaven zoals onderzoek, verzekeringen, licenties, apparatuur, benodigdheden en reclame. Rijpe bedrijven gebruiken ook schulden om hun reguliere activiteiten en nieuwe kapitaalintensieve projecten te financieren. Over het algemeen moeten alle bedrijven kapitaal bij de hand hebben en is schuld een bron voor het verkrijgen van onmiddellijke middelen om bedrijfsactiviteiten te financieren.
De uitgifte van langlopende schulden heeft enkele voordelen ten opzichte van kortlopende schulden. Rente uit alle soorten schuldverplichtingen, kort en lang, wordt beschouwd als een bedrijfskost die kan worden afgetrokken voordat belasting wordt betaald. Langlopende schulden vereisen meestal een iets hogere rente dan kortere schulden. Een bedrijf heeft echter een langere tijd om de hoofdsom met rente terug te betalen.
Financiële boekhouding voor langlopende schulden
Een bedrijf heeft verschillende schuldinstrumenten die het kan gebruiken om kapitaal aan te trekken. Kredietlijnen, bankleningen en obligaties met verplichtingen en looptijden langer dan een jaar zijn enkele van de meest voorkomende vormen van langlopende schuldinstrumenten die door een bedrijf worden gebruikt. Alle schuldinstrumenten verschaffen een bedrijf wat kapitaal dat dient als een actueel actief. De terugbetaling van schulden wordt als een verplichting op de balans beschouwd.
Bedrijven gebruiken afschrijvingsschema's en andere mechanismen voor het bijhouden van kosten om elk van de schuldinstrumentverplichtingen die ze in de loop van de tijd moeten terugbetalen, met rente te verantwoorden. Als een bedrijf schuld uitgeeft met een looptijd van één jaar of minder, wordt deze schuld beschouwd als kortlopende schuld en een kortlopende verplichting die volledig wordt verantwoord in het kortlopende schuldengedeelte van de balans.
Wanneer een bedrijf schulden uitgeeft met een looptijd van meer dan een jaar, wordt de boekhouding complexer. Bij uitgifte debiteert een bedrijf activa en crediteert het langlopende schulden. Aangezien een onderneming haar langlopende schulden terugbetaalt, zullen sommige van haar verplichtingen binnen een jaar opeisbaar zijn en sommige op meer dan een jaar. Nauwkeurige opvolging van deze schuldbetalingen is vereist om ervoor te zorgen dat kortlopende schulden en langlopende schulden op één langlopend schuldinstrument worden gescheiden en naar behoren worden verantwoord. Om deze schulden te verantwoorden, noteren bedrijven eenvoudigweg de betalingsverplichtingen voor een langlopend schuldinstrument binnen een jaar als kortlopende verplichtingen en de resterende betalingen als langlopende verplichtingen.
In het algemeen worden op de balans alle instromen van geld in verband met een langlopend schuldinstrument gerapporteerd als een afschrijving op contante activa en een krediet aan het schuldinstrument. Wanneer een bedrijf de volledige hoofdsom ontvangt voor een langlopend schuldinstrument, wordt dit gerapporteerd als een afschrijving op contanten en een krediet aan een langlopend schuldinstrument. Aangezien een bedrijf de schuld terugbetaalt, worden haar kortetermijnverplichtingen elk jaar genoteerd met een debet aan verplichtingen en een krediet aan activa. Nadat een onderneming al haar verplichtingen op lange termijnschuldinstrumenten heeft afgelost, weerspiegelt de balans een annulering van de hoofdsom en aansprakelijkheidskosten voor het totale benodigde bedrag aan rente.
Efficiëntie van bedrijfsschulden
Rentebetalingen op vreemd vermogen worden overgedragen naar de winst- en verliesrekening in het gedeelte rente en belastingen. Rente is een derde kostencomponent die het nettoresultaat van een bedrijf beïnvloedt. Het wordt gerapporteerd in de resultatenrekening na verwerking van directe kosten en indirecte kosten. Schuldkosten verschillen van afschrijvingskosten die gewoonlijk worden gepland met inachtneming van het matching-principe. Het derde deel van de winst-en-verliesrekening, inclusief rente en belastingaftrek, kan een belangrijk beeld vormen voor de analyse van de schuldkapitaalefficiëntie van een bedrijf. Rente op schulden is een bedrijfskost die het netto belastbare inkomen van een bedrijf verlaagt, maar het vermindert ook de inkomsten die op de onderste regel worden behaald en kan het vermogen van een bedrijf om zijn verplichtingen in het algemeen te betalen verminderen. Efficiëntie van schuldenkapitaaluitgaven in de winst- en verliesrekening wordt vaak geanalyseerd door de brutowinstmarge, de bedrijfswinstmarge en de nettowinstmarge te vergelijken.
Naast de kostenanalyse van de winst- en verliesrekening, wordt de efficiëntie van de schuldenlast ook geanalyseerd door verschillende solvabiliteitsratio's te observeren. Deze ratio's kunnen de schuldratio, schuld ten opzichte van activa, schuld ten opzichte van eigen vermogen en meer omvatten. Bedrijven streven er doorgaans naar om een gemiddelde solvabiliteitsratio te handhaven die gelijk is aan of lager dan de industrienormen. Hoge solvabiliteitsratio's kunnen betekenen dat een onderneming teveel van haar activiteiten financiert met schulden en daarom een risico loopt op cashflow- of insolventieproblemen.
Solvabiliteit van emittenten is een belangrijke factor bij het analyseren van risico's op wanbetaling op lange termijn.
Investeren in langlopende schulden
Bedrijven en beleggers hebben verschillende overwegingen bij het uitgeven en beleggen in langlopende schulden. Voor beleggers wordt langlopende schulden geclassificeerd als gewone schulden die in meer dan een jaar aflopen. Er zijn verschillende langetermijninvesteringen waaruit een belegger kan kiezen. Drie van de meest basale zijn Amerikaanse staatsobligaties, gemeentelijke obligaties en bedrijfsobligaties.
Amerikaanse schatkist
Overheden, waaronder de US Treasury, geven verschillende kortlopende en langlopende schuldbewijzen uit. De US Treasury geeft langlopende Treasury-effecten uit met looptijden van twee jaar, drie jaar, vijf jaar, zeven jaar, 10 jaar, 20 jaar en 30 jaar.
Gemeentelijke Obligaties
Gemeentelijke obligaties zijn schuldinstrumenten uitgegeven door overheidsinstanties om infrastructuurprojecten te financieren. Gemeentelijke obligaties worden doorgaans beschouwd als een van de laagste beleggingen in obligaties met een iets hoger risico dan Treasuries. Overheidsinstellingen kunnen kortlopende of langlopende schulden uitgeven voor overheidsinvesteringen.
Bedrijfsobligaties
Bedrijfsobligaties hebben hogere wanbetalingsrisico's dan staatsobligaties en gemeenten. Net als overheden en gemeenten ontvangen bedrijven ratings van ratingbureaus die transparantie bieden over hun risico's. Ratingbureaus richten zich sterk op solvabiliteitsratio's bij het analyseren en verstrekken van ratings van entiteiten. Bedrijfsobligaties zijn een veelgebruikt type langetermijninvesteringen in schulden. Bedrijven kunnen schulden met verschillende looptijden uitgeven. Alle bedrijfsobligaties met een looptijd van meer dan een jaar worden beschouwd als beleggingen op lange termijn in vreemd vermogen.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.