Definitie van vermenigvuldiger
In de economie verwijst een vermenigvuldiger in grote lijnen naar een economische factor die, wanneer deze wordt verhoogd of gewijzigd, in veel andere gerelateerde economische variabelen verhogingen of veranderingen veroorzaakt. In termen van het bruto binnenlands product zorgt het multiplicatoreffect ervoor dat de winst in de totale output groter is dan de verandering in de uitgaven die het heeft veroorzaakt.
De term multiplier wordt meestal gebruikt in verband met de relatie tussen overheidsuitgaven en het totale nationale inkomen. Vermenigvuldigers worden ook gebruikt bij het verklaren van fractioneel reservebankieren, ook wel de deposit multiplier genoemd.
01:28Wat is een multiplier?
Multipliers uitleggen
Een vermenigvuldiger is gewoon een factor die de basiswaarde van iets anders versterkt of verhoogt. Een vermenigvuldiger van bijvoorbeeld 2x zou het basiscijfer verdubbelen. Een vermenigvuldiger van 0, 5x daarentegen zou het basiscijfer juist met de helft verminderen. Er bestaan veel verschillende multiplicatoren in financiën en economie.
De fiscale multiplier
De fiscale multiplier is de verhouding tussen het extra nationale inkomen van een land en de initiële verhoging van de uitgaven of belastingvermindering die tot dat extra inkomen heeft geleid. Stel bijvoorbeeld dat een nationale overheid een fiscale stimulans van $ 1 miljard geeft en dat de marginale neiging tot consumeren van consumenten (MPC) 0, 75 is. Consumenten die de eerste $ 1 miljard ontvangen, zullen $ 250 miljoen besparen en $ 750 miljoen uitgeven, waarmee ze effectief een nieuwe, kleinere stimuleringsronde initiëren. De ontvangers van die $ 750 miljoen zullen $ 562, 5 miljoen uitgeven, enzovoort.
De investeringsmultiplier
Een investeringsmultiplicator verwijst op dezelfde manier naar het concept dat elke toename van openbare of particuliere investeringen een meer dan evenredige positieve impact heeft op het totale inkomen en de algemene economie. De multiplier probeert de extra effecten van een beleid te kwantificeren die verder gaan dan direct meetbaar. Hoe groter de multiplicator van een investering, hoe efficiënter deze is in het creëren en verspreiden van rijkdom in een economie.
De winstmultiplier
De winstmultiplicator geeft de huidige aandelenkoers van een bedrijf weer in termen van de winst per aandeel (EPS) van het bedrijf. Het presenteert de marktwaarde van het aandeel als een functie van de winst van het bedrijf en wordt berekend als (prijs per aandeel / winst per aandeel).
Dit staat ook bekend als de koers-winstverhouding (P / E). Het kan worden gebruikt als een vereenvoudigd waarderingstool voor het vergelijken van de relatieve kostbaarheid van de aandelen van vergelijkbare bedrijven, en voor het beoordelen van de huidige aandelenprijzen op basis van hun historische prijzen op basis van de winst.
De equity multiplier
De equity multiplier is een veelgebruikte financiële ratio die wordt berekend door de totale activawaarde van een bedrijf te delen door het totale eigen vermogen. Het is een maat voor financiële hefboomwerking. Bedrijven financieren hun activiteiten met eigen vermogen of schuld, dus een hogere vermogensmultiplier geeft aan dat een groter deel van de activafinanciering wordt toegeschreven aan schuld. De equity multiplier is dus een variatie van de schuldratio, waarin de definitie van schuldfinanciering alle verplichtingen omvat.
Belangrijkste leerpunten
- In de economie verwijst een vermenigvuldiger in grote lijnen naar een economische factor die, wanneer deze wordt verhoogd of gewijzigd, in veel andere gerelateerde economische variabelen verhogingen of veranderingen veroorzaakt.
- Een vermenigvuldiger van bijvoorbeeld 2x zou het basiscijfer verdubbelen. Een vermenigvuldiger van 0, 5x daarentegen zou het basiscijfer juist met de helft verminderen.
- Er bestaan verschillende multiplicatoren in financiën en economie. Misschien wel de meest bekende is hoe deposito's geld vermenigvuldigen in een fractioneel reservebanksysteem.
Geld vermenigvuldigen
Een populaire multiplicator-theorie en de vergelijkingen zijn gemaakt door de Britse econoom John Maynard Keynes. Keynes geloofde dat elke injectie van overheidsuitgaven een evenredige toename van het totale inkomen voor de bevolking veroorzaakte, omdat de extra uitgaven de economie zouden dragen. In zijn boek uit 1936, "De algemene theorie van werkgelegenheid, rente en geld", schreef Keynes de volgende vergelijking om de relatie tussen inkomen (Y), consumptie (C) en investeringen (I) te beschrijven:
Y = C + Iwhere: Y = inkomenC = consumptieI = investering \ begin {uitgelijnd} & Y = C + I \\ & \ textbf {waar:} \\ & Y = \ text {inkomen} \\ & C = \ text {consumptie } \\ & I = \ text {investering} \\ \ end {uitgelijnd} Y = C + Iwhere: Y = inkomenC = consumptieI = investering
De vergelijking stelt dat voor elk inkomensniveau mensen een fractie uitgeven en de rest sparen / beleggen. Hij definieerde verder de marginale neiging om te sparen en de marginale neiging om te consumeren (MPC), met behulp van deze theorieën om het bedrag van een bepaald inkomen dat wordt belegd te bepalen. Keynes toonde ook aan dat elk bedrag dat werd gebruikt voor investeringen vele malen opnieuw zou worden geïnvesteerd door verschillende leden van de samenleving. Stel bijvoorbeeld dat een spaarder $ 100.000 belegt op een spaarrekening bij zijn bank.
Omdat de bank slechts een deel van dat geld bij de hand hoeft te houden om deposito's te dekken, kan ze de rest van de deposito's uitlenen aan een andere partij. Stel dat de bankleningen $ 75.000 van de eerste aanbetaling uitgeven aan een klein bouwbedrijf, dat het gebruikt om een magazijn te bouwen. Het geld uitgegeven door het bouwbedrijf gaat naar elektriciens, loodgieters, dakdekkers en verschillende andere partijen om het te bouwen.
Deze partijen besteden vervolgens de middelen die zij ontvangen volgens hun eigen belangen. De $ 100.000 heeft een rendement verdiend voor de investeerder, de bank, het bouwbedrijf en de aannemers die het magazijn hebben gebouwd. Aangezien de theorie van Keynes aantoonde dat investeringen werden vermenigvuldigd, waardoor de inkomsten voor veel partijen toenamen, bedacht Keynes de term "multiplier" om het effect te beschrijven.
De deposit multiplier wordt vaak verward, of als synoniem beschouwd, met de geldmultiplier. Hoewel de twee termen nauw verwant zijn, zijn ze niet uitwisselbaar. Als banken al het beschikbare kapitaal lenen buiten hun vereiste reserves, en als leners elke geleende dollar van banken uitgeven, dan zouden de deposit multiplicator en de geld multiplicator in wezen hetzelfde zijn.
In de praktijk is de geldmultiplicator, die de werkelijke vermenigvuldigde verandering in de geldhoeveelheid van een land veroorzaakt door vreemd vermogen buiten de reserves van de bank aangeeft, altijd minder dan de depositvermenigvuldiger, die kan worden gezien als de maximale potentiële geldcreatie door het vermenigvuldigde effect van bankleningen.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.