Beleggingsfonds
Een beleggingsfonds is een soort financieel instrument dat bestaat uit een pool van geld dat is verzameld bij veel beleggers om te beleggen in effecten zoals aandelen, obligaties, geldmarktinstrumenten en andere activa. Beleggingsfondsen worden beheerd door professionele geldbeheerders, die de activa van het fonds toewijzen en proberen kapitaalwinsten of inkomsten voor de beleggers van het fonds te genereren. De portefeuille van een beleggingsfonds is gestructureerd en onderhouden om te voldoen aan de beleggingsdoelstellingen in het prospectus.
Beleggingsfondsen geven kleine of individuele beleggers toegang tot professioneel beheerde portefeuilles van aandelen, obligaties en andere effecten. Elke aandeelhouder neemt daarom evenredig deel aan de winsten of verliezen van het fonds. Beleggingsfondsen beleggen in een groot aantal effecten, en de prestaties worden meestal bijgehouden als de verandering in de totale marktkapitalisatie van het fonds - afgeleid van de geaggregeerde prestaties van de onderliggende beleggingen.
Belangrijkste leerpunten
- Een beleggingsfonds is een type beleggingsinstrument dat bestaat uit een portefeuille van aandelen, obligaties of andere effecten.
- Beleggingsfondsen geven kleine of individuele beleggers toegang tot gediversifieerde, professioneel beheerde portefeuilles tegen een lage prijs.
- Beleggingsfondsen zijn onderverdeeld in verschillende soorten categorieën, die het soort effecten vertegenwoordigen waarin ze beleggen, hun beleggingsdoelstellingen en het soort rendement dat ze nastreven.
- Beleggingsfondsen brengen jaarlijkse kosten in rekening (kostenratio's genoemd) en, in sommige gevallen, commissies, die hun totale rendement kunnen beïnvloeden.
- De overgrote meerderheid van het geld in door de werkgever gesponsorde pensioenregelingen gaat naar beleggingsfondsen.
Inzicht in beleggingsfondsen
Beleggingsfondsen poolen geld van het beleggende publiek en gebruiken dat geld om andere effecten te kopen, meestal aandelen en obligaties. De waarde van de beleggingsmaatschappij is afhankelijk van de prestaties van de effecten die zij besluit te kopen. Dus als u een eenheid of aandeel van een beleggingsfonds koopt, koopt u de prestaties van de portefeuille of, meer precies, een deel van de waarde van de portefeuille. Investeren in een aandeel van een beleggingsfonds verschilt van beleggen in aandelen. In tegenstelling tot aandelen geven aandelen in beleggingsfondsen haar houders geen stemrecht. Een aandeel van een beleggingsfonds vertegenwoordigt beleggingen in veel verschillende aandelen (of andere effecten) in plaats van slechts één deelneming.
Daarom wordt de prijs van een aandeel van een beleggingsfonds de intrinsieke waarde (NAV) per aandeel genoemd, soms uitgedrukt als NAVPS. De NIW van een fonds wordt afgeleid door de totale waarde van de effecten in de portefeuille te delen door het totale aantal uitstaande aandelen. Uitstaande aandelen zijn die in handen van alle aandeelhouders, institutionele beleggers en bedrijfsfunctionarissen of insiders. Aandelen van beleggingsfondsen kunnen doorgaans worden gekocht of ingewisseld als dat nodig is tegen de huidige NIW van het fonds, die - in tegenstelling tot een aandelenkoers - niet fluctueert tijdens de markturen, maar aan het einde van elke handelsdag wordt afgewikkeld.
Het gemiddelde beleggingsfonds houdt honderden verschillende effecten aan, wat betekent dat aandeelhouders van beleggingsfondsen een belangrijke diversificatie behalen tegen een lage prijs. Overweeg een belegger die alleen Google-aandelen koopt voordat het bedrijf een slecht kwartaal heeft. Hij staat op het punt veel waarde te verliezen omdat al zijn dollars aan één bedrijf zijn gebonden. Anderzijds kan een andere belegger aandelen kopen van een beleggingsfonds dat toevallig aandelen van Google bezit. Wanneer Google een slecht kwartaal heeft, verliest ze aanzienlijk minder omdat Google slechts een klein deel van de portefeuille van het fonds uitmaakt.
Hoe beleggingsfondsen werken
Een beleggingsfonds is zowel een investering als een echt bedrijf. Dit dubbele karakter lijkt misschien vreemd, maar het is niet anders dan hoe een aandeel van AAPL een vertegenwoordiging is van Apple Inc. Wanneer een belegger Apple-aandelen koopt, koopt hij gedeeltelijk eigendom van het bedrijf en zijn activa. Evenzo koopt een beleggingsfondsbelegger gedeeltelijke eigendom van de beleggingsmaatschappij en haar activa. Het verschil is dat Apple bezig is met het maken van smartphones en tablets, terwijl een beleggingsmaatschappij bezig is met het doen van investeringen.
Beleggers verdienen doorgaans op drie manieren een rendement uit een beleggingsfonds:
- Inkomsten worden verkregen uit dividenden op aandelen en rente op obligaties in de portefeuille van het fonds. Een fonds betaalt bijna alle inkomsten die het in de loop van het jaar ontvangt aan fondseigenaren in de vorm van een uitkering. Fondsen geven beleggers vaak de keuze om een cheque voor uitkeringen te ontvangen of om de inkomsten te herinvesteren en meer aandelen te krijgen.
- Als het fonds effecten verkoopt die in prijs zijn gestegen, heeft het fonds een meerwaarde. De meeste fondsen geven deze winst ook door aan beleggers in een distributie.
- Als het fondsbezit in prijs stijgt maar niet door de fondsbeheerder wordt verkocht, nemen de aandelen van het fonds in prijs toe. U kunt vervolgens uw aandelen in beleggingsfondsen verkopen voor winst op de markt.
Als een beleggingsfonds als een virtueel bedrijf wordt opgevat, is de CEO de fondsbeheerder, ook wel beleggingsadviseur genoemd. De fondsbeheerder wordt aangenomen door een raad van bestuur en is wettelijk verplicht om te werken in het beste belang van de aandeelhouders van beleggingsfondsen. De meeste fondsbeheerders zijn ook eigenaar van het fonds. Er zijn maar weinig andere werknemers in een beleggingsfonds. De beleggingsadviseur of fondsbeheerder kan sommige analisten in dienst nemen om te helpen bij het kiezen van investeringen of het uitvoeren van marktonderzoek. Een fondsaccountant wordt aangesteld om de NAV van het fonds te berekenen, de dagelijkse waarde van de portefeuille die bepaalt of de aandelenkoersen stijgen of dalen. Beleggingsfondsen moeten een compliance officer of twee hebben, en waarschijnlijk een advocaat, om de overheidsvoorschriften bij te houden.
De meeste beleggingsfondsen maken deel uit van een veel grotere beleggingsmaatschappij; de grootste hebben honderden afzonderlijke beleggingsfondsen. Sommige van deze fondsbedrijven zijn bekende namen, zoals Fidelity Investments, The Vanguard Group, T. Rowe Price en Oppenheimer Funds.
Soorten beleggingsfondsen
Beleggingsfondsen zijn onderverdeeld in verschillende soorten categorieën, die het soort effecten vertegenwoordigen dat ze voor hun portefeuilles hebben beoogd en het soort rendement dat ze zoeken. Er is een fonds voor bijna elk type belegger of beleggingsbenadering. Andere veel voorkomende soorten beleggingsfondsen zijn geldmarktfondsen, sectorfondsen, alternatieve fondsen, smart-beta-fondsen, doeldatafondsen en zelfs fondsen van fondsen of beleggingsfondsen die aandelen van andere beleggingsfondsen kopen.
Aandelenfondsen
De grootste categorie is die van aandelen- of aandelenfondsen. Zoals de naam al aangeeft, belegt dit soort fondsen voornamelijk in aandelen. Binnen deze groep zijn verschillende subcategorieën. Sommige aandelenfondsen zijn genoemd naar de grootte van de bedrijven waarin ze beleggen: small-, mid- of large-cap. Anderen worden genoemd door hun beleggingsbenadering: agressieve groei, inkomensgericht, waarde en anderen. Aandelenfondsen worden ook gecategoriseerd op basis van de vraag of ze beleggen in binnenlandse (Amerikaanse) aandelen of buitenlandse aandelen. Er zijn zoveel verschillende soorten aandelenfondsen omdat er veel verschillende soorten aandelen zijn. Een geweldige manier om het universum van aandelenfondsen te begrijpen, is door een stijlbox te gebruiken, waarvan een voorbeeld hieronder staat.
Het idee hier is om fondsen te classificeren op basis van zowel de grootte van de bedrijven waarin wordt belegd (hun marktkapitalisatie) als de groeivooruitzichten van de belegde aandelen. Het term waardefonds verwijst naar een stijl van beleggen die op zoek is naar hoogwaardige, laaggroeiende bedrijven die uit de gunst van de markt zijn. Deze bedrijven worden gekenmerkt door lage koers-winstverhouding (P / E), lage koers-boekwaarde (P / B) -ratio's en hoge dividendrendementen. Aan de andere kant van de stijl zijn spectrum groeifondsen, die kijken naar bedrijven die een sterke groei in winst, omzet en kasstromen hebben (en naar verwachting zullen hebben). Deze bedrijven hebben doorgaans hoge P / E-ratio's en betalen geen dividenden. Een compromis tussen strikte waarde en groei-investeringen is een 'blend', die eenvoudigweg verwijst naar bedrijven die geen waarde- of groeiaandelen zijn en worden geclassificeerd als ergens in het midden.
De andere dimensie van de stijlbox heeft te maken met de grootte van de bedrijven waarin een beleggingsfonds belegt. Large-capbedrijven hebben hoge marktkapitalisaties, met waarden van meer dan $ 5 miljard. Marktkapitalisatie wordt afgeleid door de aandelenkoers te vermenigvuldigen met het aantal uitstaande aandelen. Aandelen met een grote kapitalisatie zijn doorgaans blue-chipbedrijven die vaak bij naam te herkennen zijn. Small-capaandelen verwijzen naar die aandelen met een marktkapitalisatie variërend van $ 200 miljoen tot $ 2 miljard. Deze kleinere bedrijven zijn doorgaans nieuwere, riskantere investeringen. Midcapaandelen vullen de kloof tussen small- en largecap op.
Een beleggingsfonds kan zijn strategie combineren tussen beleggingsstijl en bedrijfsgrootte. Een large-cap waardefonds zou bijvoorbeeld kijken naar large-cap bedrijven die een sterke financiële vorm hebben, maar recent hun aandelenkoersen hebben zien dalen en in het kwadrant linksboven van de stijlbox (groot en waarde) zouden worden geplaatst. Het tegenovergestelde hiervan zou een fonds zijn dat investeert in startende technologiebedrijven met uitstekende groeivooruitzichten: small-cap groei. Een dergelijk beleggingsfonds zou zich in het kwadrant rechtsonder bevinden (klein en groei).
Vastrentende Fondsen
Een andere grote groep is de categorie vastrentende waarden. Een beleggingsfonds met vast inkomen richt zich op beleggingen die een vast rendement betalen, zoals staatsobligaties, bedrijfsobligaties of andere schuldinstrumenten. Het idee is dat de fondsportefeuille rentebaten genereert, die vervolgens worden doorgegeven aan de aandeelhouders.
Soms aangeduid als obligatiefondsen, worden deze fondsen vaak actief beheerd en willen ze relatief ondergewaardeerde obligaties kopen om ze met winst te verkopen. Deze beleggingsfondsen zullen waarschijnlijk hogere rendementen betalen dan depositocertificaten en geldmarktbeleggingen, maar obligatiefondsen zijn niet zonder risico. Omdat er veel verschillende soorten obligaties zijn, kunnen obligatiefondsen sterk variëren, afhankelijk van waar ze beleggen. Een fonds dat gespecialiseerd is in hoogrentende junk bonds is bijvoorbeeld veel risicovoller dan een fonds dat belegt in staatseffecten. Bovendien zijn bijna alle obligatiefondsen onderhevig aan renterisico, wat betekent dat als de rente omhoog gaat, de waarde van het fonds daalt.
Indexfondsen
Een andere groep, die de laatste jaren enorm populair is geworden, valt onder de naam 'indexfondsen'. Hun beleggingsstrategie is gebaseerd op de overtuiging dat het erg moeilijk en vaak duur is om te proberen de markt consequent te verslaan. De indexfondsmanager koopt dus aandelen die overeenkomen met een belangrijke marktindex zoals de S&P 500 of de Dow Jones Industrial Average (DJIA). Deze strategie vereist minder onderzoek van analisten en adviseurs, dus er zijn minder kosten om rendementen op te eten voordat ze worden doorgegeven aan aandeelhouders. Deze fondsen zijn vaak ontworpen met kostengevoelige beleggers in gedachten.
Evenwichtige fondsen
Evenwichtige fondsen beleggen in zowel aandelen als obligaties om het risico van blootstelling aan de ene of de andere activaklasse te verminderen. Een andere naam voor dit type beleggingsfonds is "asset allocatiefonds". Een belegger kan verwachten dat de verdeling van deze fondsen over activaklassen relatief onveranderd zal zijn, hoewel dit tussen fondsen zal verschillen. Het doel van dit fonds is vermogenswaardering met een lager risico. Deze fondsen houden echter hetzelfde risico in en kunnen net zo onderhevig zijn aan fluctuaties als andere indelingen van fondsen.
Een vergelijkbaar type fonds staat bekend als een activaspreidingsfonds. Doelstellingen zijn vergelijkbaar met die van een uitgebalanceerd fonds, maar dit soort fondsen hoeft doorgaans geen specifiek percentage van een beleggingscategorie te hebben. De portfoliomanager krijgt daarom de vrijheid om de ratio van activaklassen te wijzigen terwijl de economie zich door de conjunctuur beweegt.
Geld Markt fondsen
De geldmarkt bestaat uit veilige (risicovrije) kortlopende schuldinstrumenten, meestal staatsobligaties. Dit is een veilige plek om uw geld te parkeren. U krijgt geen substantieel rendement, maar u hoeft zich geen zorgen te maken dat u uw hoofdsom verliest. Een typisch rendement is iets meer dan het bedrag dat u zou verdienen in een gewone betaal- of spaarrekening en iets minder dan het gemiddelde stortingsbewijs (CD). Terwijl geldmarktfondsen beleggen in ultraveilige activa, hebben sommige geldmarktfondsen tijdens de financiële crisis van 2008 verliezen geleden nadat de aandelenkoers van deze fondsen, meestal gekoppeld aan $ 1, onder dat niveau daalde en de buck brak.
Inkomensfondsen
Inkomstenfondsen worden genoemd voor hun doel: om huidige inkomsten op een stabiele basis te bieden. Deze fondsen beleggen voornamelijk in overheidsschuld en hoogwaardige bedrijfsschuld en houden deze obligaties tot het einde van de looptijd om rentestromen te bieden. Hoewel fondsen in waarde kunnen worden gewaardeerd, is het primaire doel van deze fondsen om beleggers een constante kasstroom te bieden. Als zodanig bestaat het publiek voor deze fondsen uit conservatieve beleggers en gepensioneerden. Omdat ze regelmatig inkomen genereren, willen belastingbewuste beleggers deze fondsen misschien vermijden.
Internationale / Wereldwijde fondsen
Een internationaal fonds (of buitenlands fonds) belegt alleen in activa buiten uw eigen land. Wereldwijde fondsen kunnen ondertussen overal ter wereld beleggen, ook in uw eigen land. Het is moeilijk om deze fondsen te classificeren als risicovoller of veiliger dan binnenlandse investeringen, maar ze zijn vaak volatieler en hebben unieke nationale en politieke risico's. Aan de andere kant kunnen ze, als onderdeel van een evenwichtige portefeuille, het risico verminderen door de diversificatie te vergroten, omdat het rendement in het buitenland mogelijk niet gecorreleerd is met het rendement thuis. Hoewel de economieën van de wereld meer met elkaar verbonden zijn, is het nog steeds waarschijnlijk dat een andere economie ergens beter presteert dan de economie van uw thuisland.
Specialiteitsfondsen
Deze classificatie van beleggingsfondsen is meer een allesomvattende categorie die bestaat uit fondsen die populair zijn gebleken, maar niet noodzakelijkerwijs behoren tot de meer rigide categorieën die we tot nu toe hebben beschreven. Dit soort beleggingsfondsen ziet af van een brede diversificatie om zich te concentreren op een bepaald segment van de economie of een gerichte strategie. Sectorfondsen zijn gerichte strategiefondsen die zijn gericht op specifieke sectoren van de economie, zoals financiële, technologie, gezondheid, enzovoort. Sectorfondsen kunnen daarom extreem volatiel zijn, omdat de aandelen in een bepaalde sector vaak sterk met elkaar gecorreleerd zijn. Er is een grotere mogelijkheid voor grote winsten, maar ook een sector kan instorten (bijvoorbeeld de financiële sector in 2008 en 2009).
Regionale fondsen maken het gemakkelijker om zich te concentreren op een specifiek geografisch gebied van de wereld. Dit kan betekenen dat u zich moet richten op een bredere regio (bijvoorbeeld Latijns-Amerika) of een individueel land (bijvoorbeeld alleen Brazilië). Een voordeel van deze fondsen is dat ze het gemakkelijker maken om aandelen in het buitenland te kopen, wat anders moeilijk en duur kan zijn. Net als voor sectorfondsen moet u het hoge verliesrisico accepteren dat optreedt als de regio in een slechte recessie belandt.
Maatschappelijk verantwoorde fondsen (of ethische fondsen) beleggen alleen in bedrijven die voldoen aan de criteria van bepaalde richtlijnen of overtuigingen. Sommige maatschappelijk verantwoorde fondsen beleggen bijvoorbeeld niet in 'zonde'-industrieën zoals tabak, alcoholische dranken, wapens of kernenergie. Het idee is om competitieve prestaties te krijgen met behoud van een gezond geweten. Andere dergelijke fondsen investeren voornamelijk in groene technologie, zoals zonne- en windenergie of recycling.
Exchange Traded Funds (ETF's)
Een draai aan het beleggingsfonds is het Exchange Traded Fund (ETF). Deze steeds populairdere beleggingsvehikels bundelen beleggingen en gebruiken strategieën die consistent zijn met beleggingsfondsen, maar ze zijn gestructureerd als beleggingstrusts die worden verhandeld op effectenbeurzen en de extra voordelen hebben van de kenmerken van aandelen. ETF's kunnen bijvoorbeeld op elk moment van de handelsdag worden gekocht en verkocht. ETF's kunnen ook short worden verkocht of met marge worden gekocht. ETF's hebben doorgaans ook lagere tarieven dan het gelijkwaardige beleggingsfonds. Veel ETF's profiteren ook van actieve optiemarkten, waar beleggers hun posities kunnen afdekken of benutten. ETF's genieten ook belastingvoordelen van beleggingsfondsen. De populariteit van ETF's spreekt aan hun veelzijdigheid en gemak.
Beleggingsfondsvergoedingen
Een beleggingsfonds zal de uitgaven indelen in jaarlijkse bedrijfskosten of aandeelhouderskosten. Jaarlijkse exploitatiekosten van het fonds zijn een jaarlijks percentage van de beheerde fondsen, meestal variërend van 1-3%. Jaarlijkse bedrijfskosten worden gezamenlijk de kostenratio genoemd. De kostenratio van een fonds is de optelling van de advies- of beheervergoeding en de administratieve kosten.
Aandeelhoudersvergoedingen, in de vorm van verkoopkosten, commissies en terugbetalingskosten, worden rechtstreeks door beleggers betaald bij het kopen of verkopen van de fondsen. Verkoopkosten of commissies staan bekend als "de belasting" van een beleggingsfonds. Wanneer een beleggingsfonds een front-end load heeft, worden vergoedingen beoordeeld wanneer aandelen worden gekocht. Voor een back-end load worden beleggingsfondsen beoordeeld wanneer een belegger zijn aandelen verkoopt.
Soms biedt een beleggingsmaatschappij echter een onbelast beleggingsfonds dat geen commissie of verkoopkosten met zich meebrengt. Deze fondsen worden rechtstreeks door een beleggingsmaatschappij verdeeld, in plaats van via een secundaire partij.
Sommige fondsen brengen ook kosten en boetes in rekening voor vervroegde opname of verkoop van het bedrijf voordat een bepaalde tijd is verstreken. Ook heeft de opkomst van op de beurs verhandelde fondsen, die dankzij hun passieve managementstructuur veel lagere kosten hebben, onderlinge fondsen aanzienlijke concurrentie voor de dollars van beleggers. Artikelen van financiële media over hoe fondskostenverhoudingen en -belastingen kunnen leiden tot rendement, hebben ook negatieve gevoelens over beleggingsfondsen aangewakkerd.
Categorieën aandelen van beleggingsfondsen
Aandelen in beleggingsfondsen zijn er in verschillende klassen. Hun verschillen weerspiegelen het aantal en de hoogte van de bijbehorende kosten.
Momenteel kopen de meeste individuele beleggers beleggingsfondsen met A-aandelen via een makelaar. Deze aankoop omvat een front-end belasting van maximaal 5% of meer, plus beheerskosten en lopende vergoedingen voor distributies, ook bekend als 12b-1 kosten. Om het af te maken, variëren belastingen op A-aandelen nogal wat, wat een belangenconflict kan veroorzaken. Financiële adviseurs die deze producten verkopen, kunnen klanten aanmoedigen om hogere aanbiedingen te kopen om grotere commissies voor zichzelf te genereren. Met front-end fondsen betaalt de belegger deze kosten terwijl ze zich inkopen in het fonds.
Om deze problemen op te lossen en te voldoen aan de normen van de fiduciaire regel, zijn beleggingsmaatschappijen begonnen met het aanwijzen van nieuwe aandelenklassen, waaronder "level load" C-aandelen, die over het algemeen geen front-end belasting hebben maar een jaarlijkse distributiekosten van 12% .
Fondsen die management en andere vergoedingen in rekening brengen wanneer een belegger zijn bezit verkoopt, worden geclassificeerd als Klasse B-aandelen.
Een nieuwe klasse aandelen
De nieuwste aandelenklasse, ontwikkeld in 2016, bestaat uit schone aandelen. Schone aandelen hebben geen front-end verkooplasten of jaarlijkse 12b-1 vergoedingen voor fondsdiensten. American Funds, Janus en MFS zijn allemaal fondsmaatschappijen die momenteel schone aandelen aanbieden.
Door de kosten en lasten te standaardiseren, vergroten de nieuwe klassen de transparantie voor beleggingsfondsen en besparen ze hen natuurlijk geld. Volgens een Morningstar-rapport van april 2017 kan een belegger die $ 10.000 op een individuele pensioenrekening (IRA) bij een fonds met schone aandelen plaatst, over een periode van 30 jaar bijna $ 1.800 meer verdienen in vergelijking met een gemiddeld A-aandelenfonds. mede geschreven door Aron Szapiro, Morningstar-directeur beleidsonderzoek, en Paul Ellenbogen, hoofd van wereldwijde oplossingen voor regelgeving.
Voordelen van beleggingsfondsen
Er zijn verschillende redenen waarom beleggingsfondsen al tientallen jaren het vehikel van de particuliere belegger zijn. De overgrote meerderheid van het geld in door de werkgever gesponsorde pensioenregelingen gaat naar beleggingsfondsen. Meerdere fusies zijn in de loop van de tijd gelijkgesteld aan beleggingsfondsen.
diversificatie
Diversificatie, of het combineren van beleggingen en activa binnen een portefeuille om risico's te verminderen, is een van de voordelen van beleggen in beleggingsfondsen. Experts pleiten voor diversificatie als een manier om het rendement van een portefeuille te verbeteren, terwijl het risico wordt beperkt. Het kopen van individuele bedrijfsaandelen en deze te compenseren met aandelen in de industriële sector biedt bijvoorbeeld enige diversificatie. Een echt gediversifieerde portefeuille heeft echter effecten met verschillende kapitalisaties en sectoren en obligaties met verschillende looptijden en emittenten. Het kopen van een beleggingsfonds kan diversificatie goedkoper en sneller bereiken dan door individuele effecten te kopen. Grote beleggingsfondsen bezitten meestal honderden verschillende aandelen in veel verschillende industrieën. Het zou voor een belegger niet praktisch zijn om met een kleine hoeveelheid geld een dergelijke portefeuille op te bouwen.
Makkelijke toegang
Handel op de belangrijkste beurzen, beleggingsfondsen kunnen relatief gemakkelijk worden gekocht en verkocht, waardoor ze zeer liquide beleggingen zijn. Als het gaat om bepaalde soorten activa, zoals buitenlandse aandelen of exotische grondstoffen, zijn beleggingsfondsen vaak de meest haalbare manier - in feite soms de enige manier - voor individuele beleggers om deel te nemen.
Economies of Scale
Beleggingsfondsen bieden ook schaalvoordelen. Als u er één koopt, spaart de belegger de vele commissiekosten die nodig zijn om een gediversifieerde portefeuille te creëren. Het kopen van slechts één effect per keer leidt tot grote transactiekosten, die een goed deel van de investering opslokken. Ook is de $ 100 tot $ 200 die een individuele belegger zich kan veroorloven meestal niet voldoende om een groot deel van de aandelen te kopen, maar het zal veel aandelen in beleggingsfondsen kopen. Door de kleinere coupures van beleggingsfondsen kunnen beleggers profiteren van het gemiddelde van de dollarkosten.
Professioneel management
Een primair voordeel van beleggingsfondsen is dat ze geen aandelen hoeven te kiezen en investeringen te beheren. In plaats daarvan zorgt een professionele beleggingsbeheerder voor dit alles met zorgvuldig onderzoek en vakkundige handel. Beleggers kopen fondsen omdat ze vaak niet de tijd of de expertise hebben om hun eigen portefeuilles te beheren, of omdat ze geen toegang hebben tot dezelfde soort informatie die een professioneel fonds heeft. Een beleggingsfonds is een relatief goedkope manier voor een kleine belegger om een fulltime manager te krijgen om investeringen te doen en te volgen. De meeste particuliere, niet-institutionele geldbeheerders handelen alleen met vermogende particulieren - mensen met minimaal zes cijfers om te beleggen. Zoals hierboven opgemerkt, vereisen beleggingsfondsen echter veel lagere investeringsminima. Deze fondsen bieden dus een goedkope manier voor individuele beleggers om ervaring op te doen en hopelijk te profiteren van professioneel geldbeheer.
Economies of Scale
Omdat een beleggingsfonds grote hoeveelheden effecten tegelijk koopt en verkoopt, zijn de transactiekosten lager dan wat een individu zou betalen voor effectentransacties. Bovendien kan een beleggingsfonds, omdat het geld van veel kleinere beleggers bundelt, in bepaalde activa beleggen of grotere posities innemen dan een kleinere belegger. Het fonds kan bijvoorbeeld toegang hebben tot IPO-plaatsingen of bepaalde gestructureerde producten die alleen beschikbaar zijn voor institutionele beleggers.
Variatie en keuzevrijheid
Beleggers hebben de vrijheid om te onderzoeken en te kiezen uit managers met verschillende stijlen en managementdoelen. Een fondsbeheerder kan zich bijvoorbeeld richten op waardebelegging, groeibelegging, ontwikkelde markten, opkomende markten, inkomsten of macro-economische beleggingen, naast vele andere stijlen. Eén beheerder kan ook toezicht houden op fondsen die verschillende stijlen gebruiken. Deze variëteit stelt beleggers in staat om niet alleen aandelen en obligaties, maar ook grondstoffen, buitenlandse activa en onroerend goed te verwerven via gespecialiseerde beleggingsfondsen. Sommige beleggingsfondsen zijn zelfs gestructureerd om te profiteren van een dalende markt (bekend als berenfondsen). Beleggingsfondsen bieden kansen voor buitenlandse en binnenlandse investeringen die anders niet direct toegankelijk zijn voor gewone beleggers.
Transparantie
Beleggingsfondsen zijn onderworpen aan sectorale regelgeving die verantwoording en billijkheid aan beleggers garandeert.
Pros
Liquiditeit
diversificatie
Minimale investeringsvereisten
Professioneel management
Verscheidenheid van aanbod
Cons
Hoge vergoedingen, commissies en andere kosten
Grote aanwezigheid in contanten in portefeuilles
Geen FDIC-dekking
Moeilijkheden bij het vergelijken van fondsen
Gebrek aan transparantie op bedrijven
Beleggingsfondsen: hoeveel zijn er te veel ">Nadelen van beleggingsfondsen
Liquiditeit, diversificatie en professioneel beheer maken beleggingsfondsen aantrekkelijke opties voor jongere, beginnende en andere individuele beleggers die hun geld niet actief willen beheren. Geen enkel activum is echter perfect en beleggingsfondsen hebben ook nadelen.
Fluctuerende rendementen
Net als vele andere beleggingen zonder gegarandeerd rendement, is er altijd de mogelijkheid dat de waarde van uw beleggingsfonds in waarde daalt. Aandelen beleggingsfondsen ervaren prijsschommelingen, samen met de aandelen waaruit het fonds bestaat. De Federal Deposit Insurance Corporation (FDIC) biedt geen ondersteuning voor beleggingen in beleggingsfondsen en er is geen garantie voor de prestaties van een fonds. Natuurlijk brengt bijna elke belegging risico's met zich mee. Het is vooral belangrijk voor beleggers in geldmarktfondsen om te weten dat deze, in tegenstelling tot hun tegenhangers, niet door de FDIC worden verzekerd.
Cash Drag
Beleggingsfondsen bundelen geld van duizenden beleggers, dus elke dag stoppen mensen geld in het fonds en trekken het geld op. Om de capaciteit voor opnames te behouden, moeten fondsen doorgaans een groot deel van hun portefeuilles in contanten houden. Het hebben van voldoende contant geld is uitstekend voor liquiditeit, maar geld dat als contant geld rondhangt en niet voor u werkt, is niet erg voordelig. Beleggingsfondsen vereisen dat een aanzienlijk deel van hun portefeuilles in contanten wordt aangehouden om elke dag te kunnen terugkopen. Om de liquiditeit en het vermogen om opnames op te vangen te handhaven, moeten fondsen doorgaans een groter deel van hun portefeuille als contant geld aanhouden dan een typische belegger. Omdat contant geld geen rendement oplevert, wordt dit vaak een 'contant slepen' genoemd.
Hoge kosten
Beleggingsfondsen bieden beleggers professioneel beheer, maar dit brengt kosten met zich mee - de eerder genoemde kostenratio's. Deze vergoedingen verminderen de totale uitbetaling van het fonds en worden beoordeeld aan beleggingsfondsen, ongeacht de prestaties van het fonds. U kunt zich voorstellen dat in jaren waarin het fonds geen geld verdient, deze vergoedingen de verliezen alleen maar vergroten. Het opzetten, distribueren en beheren van een beleggingsfonds is een dure onderneming. Alles, van het salaris van de portefeuillebeheerder tot de kwartaaloverzichten van de beleggers, kost geld. Die kosten worden doorberekend aan de investeerders. Omdat vergoedingen sterk verschillen van fonds tot fonds, kan het nalaten om aandacht te schenken aan de vergoedingen negatieve langetermijngevolgen hebben. Actief beheerde fondsen maken transactiekosten die zich elk jaar ophopen. Vergeet niet dat elke dollar die aan vergoedingen wordt uitgegeven, een dollar is die niet wordt geïnvesteerd om in de loop van de tijd te groeien.
"Diworsification" en verdunning
"Diworsificatie" - een woordspeling - is een investerings- of portfoliostrategie die te veel complexiteit impliceert, kan leiden tot slechtere resultaten. Veel beleggingsfondsen beleggen de zaken vaak te ingewikkeld. Dat wil zeggen dat ze te veel fondsen verwerven die sterk gerelateerd zijn en als gevolg daarvan niet de risicoverlagende voordelen van diversificatie krijgen. Deze beleggers hebben hun portefeuille mogelijk meer blootgelegd; een syndroom dat diworsificatie wordt genoemd. Aan het andere uiterste, alleen omdat u beleggingsfondsen bezit, betekent niet dat u automatisch wordt gediversifieerd. Een fonds dat bijvoorbeeld alleen in een bepaalde industriesector of regio belegt, is nog steeds relatief riskant.
Met andere woorden, het is mogelijk om slechte rendementen te behalen vanwege te veel diversificatie. Omdat beleggingsfondsen kleine bedrijven kunnen hebben in veel verschillende bedrijven, maakt het hoge rendement van een paar beleggingen vaak niet veel uit op het totale rendement. Verdunning is ook het resultaat van een succesvol fonds dat te groot wordt. Wanneer nieuw geld wordt gestort in fondsen die een sterke staat van dienst hebben, heeft de manager vaak moeite om geschikte investeringen te vinden om al het nieuwe kapitaal goed te gebruiken.
Een ding dat tot vervorming kan leiden, is het feit dat het doel of de samenstelling van een fonds niet altijd duidelijk is. Fondsadvertenties kunnen beleggers op het verkeerde pad brengen. De Securities and Exchange Commission (SEC) vereist dat fondsen ten minste 80% van de activa in het specifieke type belegging op hun naam hebben. Hoe de resterende activa worden belegd, is aan de fondsbeheerder. De verschillende categorieën die in aanmerking komen voor de vereiste 80% van de activa kunnen echter vaag en breed zijn. Een fonds kan daarom potentiële beleggers via zijn titel manipuleren. Een fonds dat zich nauw concentreert op bijvoorbeeld Congolese aandelen, kan bijvoorbeeld worden verkocht met een verreikende titel als 'International High-Tech Fund'.
Actief fondsbeheer
Veel beleggers debatteren over het feit of de professionals beter zijn dan u of ik bij het kiezen van aandelen. Het management is zeker niet onfeilbaar en zelfs als het fonds geld verliest, wordt de manager nog steeds betaald. Actief beheerde fondsen brengen hogere kosten met zich mee, maar steeds meer passieve indexfondsen zijn populair geworden. Deze fondsen volgen een index zoals de S&P 500 en zijn veel minder duur om aan te houden. Actief beheerde fondsen gedurende meerdere tijdsperioden zijn er niet in geslaagd om beter te presteren dan hun benchmarkindices, vooral na verantwoording van belastingen en toeslagen.
Gebrek aan liquiditeit
Met een beleggingsfonds kunt u op elk gewenst moment verzoeken dat uw aandelen in contanten worden omgezet. In tegenstelling tot aandelen die gedurende de dag worden verhandeld, vinden veel inkoop van beleggingsfondsen pas aan het einde van elke handelsdag plaats.
Belastingen
Wanneer een fondsmanager een effect verkoopt, wordt een vermogenswinstbelasting geactiveerd. Beleggers die zich zorgen maken over de impact van belastingen, moeten rekening houden met die zorgen bij het beleggen in beleggingsfondsen. Belastingen kunnen worden verminderd door te beleggen in belastinggevoelige fondsen of door niet-belastinggevoelige beleggingsfondsen aan te houden op een uitgestelde belastingrekening, zoals een 401 (k) of IRA.
Evaluatie van fondsen
Het onderzoeken en vergelijken van fondsen kan moeilijk zijn. In tegenstelling tot aandelen bieden beleggingsfondsen de beleggers niet de mogelijkheid om de verhouding prijs / winst (P / E), omzetgroei, winst per aandeel (EPS) of andere belangrijke gegevens naast elkaar te plaatsen. De intrinsieke waarde van een beleggingsfonds kan een vergelijkingsbasis bieden, maar gezien de diversiteit aan portefeuilles kan het moeilijk zijn om de spreekwoordelijke appels met appels te vergelijken, zelfs bij fondsen met vergelijkbare namen of vermelde doelstellingen. Alleen indexfondsen die dezelfde markten volgen, zijn doorgaans echt vergelijkbaar.
Voorbeeld van een beleggingsfonds
Een van de beroemdste beleggingsfondsen in het beleggingsuniversum is het Magellan Fund (FMAGX) van Fidelity Investments. Het fonds werd opgericht in 1963 en had een beleggingsdoelstelling van kapitaalgroei via beleggingen in gewone aandelen. Fidelity-oprichter Edward Johnson is het oorspronkelijk gelukt. De gloriedagen van het fonds lagen tussen 1977 en 1990, toen Peter Lynch fungeerde als portefeuillebeheerder. Onder de ambtstermijn van Lynch behaalde Magellan regelmatig een jaarlijks rendement van 29%, bijna het dubbele van dat van de S&P 500. Zowel het fonds als Lynch werden huishoudelijke woorden.
Zelfs nadat Lynch vertrok, bleven de prestaties van Fidelity sterk en groeide het beheerd vermogen (AUM) tot bijna $ 110 miljard in 2000, waarmee het het grootste fonds ter wereld is. Tegen 1997 was het fonds zo groot geworden dat Fidelity het voor nieuwe investeerders had gesloten en het pas in 2008 zou heropenen.
Vanaf april 2019 heeft Fidelity Magellan meer dan $ 16 miljard aan activa en wordt sinds 2011 beheerd door Jeffrey Feingold. De prestaties van het fonds zijn vrijwel gelijk aan die van de S&P 500.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.