Niet-bancaire financiële bedrijven - NBFC's
Niet-bancaire financiële bedrijven (NBFC's) zijn financiële instellingen die verschillende bankdiensten aanbieden, maar geen bankvergunning hebben. Over het algemeen is het deze instellingen niet toegestaan om traditionele deposito's - direct beschikbare middelen, zoals cheques of spaarrekeningen - van het publiek af te nemen. Deze beperking houdt hen buiten het bereik van conventioneel toezicht van federale en nationale financiële toezichthouders.
NBFC's kunnen bankdiensten aanbieden, zoals leningen en kredietfaciliteiten, valutawissel, pensioenplanning, geldmarkten, verzekeringen en fusieactiviteiten.
01:21Niet-bancaire financiële onderneming (NBFC)
De basis van NBFC's
NBFC's zijn officieel geclassificeerd onder de Dodd-Frank Wall Street Reform and Consumer Protection Act 2010. De wet omschrijft hen als bedrijven die "overwegend een financiële activiteit uitoefenen" wanneer meer dan 85% van hun geconsolideerde jaarlijkse bruto-inkomsten of geconsolideerde activa van financiële aard zijn.
Deze classificatie omvat technisch gezien een breed scala aan bedrijven die bankachtige financierings- en investeringsdiensten aanbieden. Voorbeelden van NBFC's zijn verzekeringsmaatschappijen, geldmarktfondsen, vermogensbeheerders, hedgefondsen, private equity-bedrijven, mobiele betalingssystemen, micro-kredietverstrekkers en peer-to-peer kredietverstrekkers.
Belangrijkste leerpunten
- Niet-bancaire financiële bedrijven (NBFC's) zijn entiteiten of instellingen die bepaalde bankachtige en financiële diensten verlenen, maar geen bankvergunning hebben.
- NBFC's zijn niet onderworpen aan de bankregelgeving en het toezicht door federale en nationale autoriteiten waaraan traditionele banken zich houden.
- Investeringsbanken, hypotheekverstrekkers, geldmarktfondsen, verzekeringsmaatschappijen, hedgefondsen, private equity-fondsen en P2P-geldschieters zijn allemaal voorbeelden van NBFC's.
- Sinds de Grote Recessie zijn NBFC's in aantal en type gegroeid en spelen ze een sleutelrol bij het voldoen aan de kredietvraag waaraan traditionele banken niet voldoen.
Shadow Banks en Meltdowns
NBFC's bestonden echter al lang vóór de wet. In 2007 kregen ze de naam 'schaduwbanken' van econoom Paul McCulley, destijds de algemeen directeur van Pacific Investment Management Company LLC (PIMCO), om de groeiende matrix van instellingen te beschrijven die bijdragen aan de op dat moment geldige kredietverlening. omgeving - wat op zijn beurt leidde tot de instorting van de subprime-hypotheek en de daaropvolgende financiële crisis van 2008.
Hoewel de term enigszins sinister klinkt, waren veel bekende makelaars en beleggingsondernemingen bezig met een schaduwbankactiviteit. Investeringsbankiers Lehman Brothers en Bear Stearns waren twee van de meer beroemde NBFC's in het centrum van de meltdown.
Als gevolg van de financiële crisis die daarop volgde, bevonden traditionele banken zich aan nauwere regelgeving, wat leidde tot een langdurige inkrimping van hun kredietactiviteiten. Naarmate de autoriteiten de banken aanscherpen, verscherpen de banken op hun beurt de leners of kredietaanvragers. De strengere eisen zorgden ervoor dat meer mensen andere financieringsbronnen nodig hadden - en daarmee de groei van niet-bancaire instellingen die buiten de beperkingen van de bankregelgeving konden opereren.
Kortom, in het decennium na de financiële crisis van 2007-2008 zijn NBFC's in grote aantallen en in verschillende typen verspreid en spelen ze een sleutelrol bij het voldoen aan de kredietvraag waaraan traditionele banken niet voldoen.
NBFC-controverse
Voorstanders van NBFC's beweren dat deze instellingen een belangrijke rol spelen bij het voldoen aan de stijgende vraag naar krediet, leningen en andere financiële diensten. Klanten zijn zowel bedrijven als particulieren, vooral diegenen die moeite hebben om in aanmerking te komen voor de strengere normen van traditionele banken.
NBFC's bieden niet alleen alternatieve bronnen, zeggen voorstanders, ze bieden ook efficiëntere bronnen. NBFC's schakelen de tussenpersoon uit - zoals banken vaak zijn - om klanten rechtstreeks met hen te laten handelen, waardoor kosten, vergoedingen en tarieven worden verlaagd, in een proces dat desintermediatie wordt genoemd. Het verstrekken van financiering en krediet is belangrijk om de geldhoeveelheid en de economie zoeter te houden.
Pros
Alternatieve financieringsbron, krediet
Direct contact met klanten, zonder tussenpersonen
Hoog rendement voor beleggers
Liquiditeit voor het financiële stelsel
Cons
Niet gereguleerd, niet onderworpen aan toezicht
Niet-transparante bewerkingen
Systeemrisico om systeem, economie te financieren
Toch hebben critici last van het gebrek aan verantwoordingsplicht van NBFC's aan toezichthouders en hun vermogen om buiten de gebruikelijke bankregels en -voorschriften te opereren. In sommige gevallen kunnen ze worden geconfronteerd met toezicht van andere autoriteiten - de Securities and Exchange Commission (SEC) als ze openbare bedrijven zijn, of de Financial Industry Regulatory Authority (FINRA) als ze makelaars zijn. In andere gevallen kunnen ze echter werken met een gebrek aan transparantie.
Dit alles zou het financiële systeem in toenemende mate kunnen belasten. NBFC's bevonden zich in het epicentrum van de financiële crisis van 2008 die leidde tot de Grote Recessie. Critici noemen dat ze sindsdien alleen maar in aantal zijn toegenomen.
Voorbeeld uit de echte wereld van NBFC's
Entiteiten variërend van hypotheekverstrekker Quicken Loans tot financiële dienstverlener Fidelity Investments kwalificeren als NBFC's. Het snelstgroeiende segment van de niet-bancaire kredietsector was echter peer-to-peer (P2P) -leningen.
De groei van P2P-leningen is mogelijk gemaakt door de kracht van sociale netwerken, die gelijkgestemde mensen van over de hele wereld samenbrengen. P2P-leenwebsites, zoals LendingClub Corp. (LC), StreetShares en Prosper, zijn ontworpen om potentiële leners in contact te brengen met investeerders die hun geld willen investeren in leningen die hoge opbrengsten kunnen genereren.
P2P-leners zijn meestal personen die anders niet in aanmerking kunnen komen voor een traditionele banklening of die liever zaken doen met niet-banken. Beleggers hebben de mogelijkheid om een gediversifieerde portefeuille van leningen op te bouwen door kleine bedragen te beleggen bij verschillende leners.
Hoewel P2P-leningen slechts een klein deel uitmaken van de totale verstrekte leningen in de Verenigde Staten, suggereert een rapport van Transparency Market Research dat:
De kans op de wereldwijde peer-to-peer-markt zal tegen het jaar 2024 US $ 897, 85 miljard waard zijn - een stijging ten opzichte van $ 26, 16 miljard in 2015. De markt zal naar verwachting stijgen met een kolossale samengestelde jaarlijkse groeivoet (CAGR) van 48, 2% tussen 2016 en 2024.Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.