De impact van de grote recessie op de woningmarkt

In het afgelopen decennium heeft geen enkele gebeurtenis meer invloed gehad op de huidige vastgoedomgeving dan de wereldwijde economische neergang die in december 2007 begon. Tijdens deze seismische economische verschuiving, de Grote Recessie genoemd, stonden veel - zo niet de meeste mensen - voor een groot aantal ongekende uitdagingen.

Inzicht in de dynamiek en implicaties van een dergelijke enorme economische omwenteling is van cruciaal belang voor huizenkopers op de hedendaagse woningmarkt. Om een ​​beter inzicht te krijgen in onze huidige vastgoedomgeving, moeten huizenkopers weten hoe de Grote Recessie zich in de eerste plaats heeft voorgedaan - en de waarschuwingen van het afgelopen decennium in acht nemen. (Zie voor meer informatie: 5 lessen uit de recessie .)

De grote recessie

Een boom, decennia in de maak, verslechterde in een kwestie van maanden.

Miljoenen mensen verloren hun baan en hun woning toen de huizenmarkt begon te dalen (dat wil zeggen het "uiteenspatten" van de huizenbubbel). Van het midden van de jaren negentig tot het midden van de jaren 2000 steeg de gemiddelde woningprijs met 124%, een "niet-gehanteerd waarschuwingsbord", aldus het onderzoek van de Universiteit van North Carolina (UNC). De combinatie van stijgende huizenprijzen, losse kredietpraktijken en een toename van subprime-hypotheken was economisch niet duurzaam, maar de huizenbubbel bleef onverminderd groeien. Na verloop van tijd overtrof het aanbod van huizen de vraag aanzienlijk en uiteindelijk brak de bubbel in 2007.

De crisis sloeg toe toen tal van faillissementen en wanbetalingen de woningmarkt crashten, waardoor de waarde van opzettelijk obscure financiële effecten die direct waren gekoppeld aan subprime-hypotheken (bijvoorbeeld door hypotheek gedekte effecten) sterk in waarde daalden. Deze nieuwe realiteit creëerde een rimpeleffect in het hele wereldwijde financiële systeem, toen banken in de VS en over de hele wereld begonnen te falen of het faalpunt naderden. Uiteindelijk moest de Amerikaanse federale overheid snel ingrijpen om de schade te beperken.

De woningmarkt tijdens de grote recessie

De Universiteit van North Carolina publiceerde een grondige behandeling van de subprime-hypotheekcrisis en de rimpeleffecten in het hele wereldwijde financiële systeem. Beleggers - zowel buitenlandse als binnenlandse - stortten geld in de vastgoedsector en boden huizenkopers krediet zonder adequaat risicobeheer. De combinatie van stijgende huizenprijzen en eenvoudig krediet zou leiden tot een toename van het aantal subprime-hypotheken, een onderliggende oorzaak van de grote recessie.

In wezen zijn subprime-hypotheken financiële instrumenten met zeer uiteenlopende voorwaarden die kredietverstrekkers aanbieden aan zogenaamde 'risicovolle kredietnemers'. Een risicovolle lener is een consument met een dubieuze kredietgeschiedenis, dubieuze inkomensstabiliteit en een hoge schuld / batenverhouding. Bovendien waren subprime-hypotheken populair bij huizenkopers die tweede huizen kochten. In feite richtten kredietverstrekkers zich specifiek op deze huizenkopers voor subprime-hypotheken.

Bovendien hebben subprime-hypotheken vaker wel dan niet instelbare rentetarieven. Subprime-kredietverstrekkers boden consumenten hypotheken met een korte rentevoet, maar na die periode liepen de rentetarieven flink op. De gemiddelde subprime hypotheekrente van 1998 tot 2001 was maar liefst 3, 7 procentpunt hoger dan de conventionele hypotheekrente. (Zie voor meer informatie van deze auteur: 8 vragen die u moet stellen voordat u de huurwoningen beheert .)

De nasleep van de woningmarkt

De ineenstorting van de subprime hypotheek leidde ertoe dat veel mensen hun huis en economische stagnatie verloren. Amerikanen hadden te kampen met een financiële ramp omdat de waarde van hun huizen ver onder het bedrag daalde dat ze hadden geleend en de subprime-rente opliep. Maandelijkse hypotheekbetalingen verdubbelden bijna in sommige delen van het land. In de meeste gevallen liepen leners eigenlijk beter in gebreke met hun hypotheekleningen in plaats van meer te betalen voor een woning die in waarde was gedaald.

Op zijn beurt zag de woningbouw een aanzienlijke daling, wat resulteerde in een beperkt aanbod van nieuwe huizen voor een gestaag groeiende bevolking. Door het gebrek aan aanbod en de toegenomen vraag veranderde de vastgoedomgeving in een verkopersmarkt. Meer mensen achtervolgden nu minder huizen, wat de huizenprijzen verhoogde.

Het goede nieuws voor de huizenkopers van vandaag is dat de fundamentele problemen van de Grote Recessie zijn aangepakt door de vastgoedsector, de financiële sector en Amerikaanse beleidsmakers. Om de economische groei te stimuleren, heeft de Federal Reserve, die verantwoordelijk is voor het stellen van voorwaarden om de werkgelegenheid en de economische groei te beïnvloeden, het tarief voor gevoede fondsen tot bijna nul teruggebracht. Simpel gezegd, de fed funds rate is de rente waartegen banken van elkaar lenen. De beslissing om de rentekosten te verlagen gaf mensen meer toegang tot kapitaal om opnieuw te investeren in de economie.

In het afgelopen decennium heeft het netto-effect van de bijna-nulrentetarieven de Amerikaanse economie gestabiliseerd door leningen aan te moedigen tussen financiële instellingen die systemisch kritisch zijn voor de woningmarkt, zoals gemeld door de studie van UNC. Vandaag zijn vraag en aanbod voor woningen voldoende gestabiliseerd zodat we ons nu in een markt voor zware kopers bevinden. Als gevolg hiervan beginnen de hypotheekrente eindelijk te groeien om in balans te komen met de economie. (Zie voor meer van deze auteur: Seasons Impact Real Estate More Than You Think .)

Voor meer informatie over stijgende rentetarieven en de woningmarkt, kunt u de whitepaper downloaden: Een huis kopen in een omgeving met stijgende rentevoeten . Ryan Boykin is mede-oprichter van Atlas Real Estate Group , een full-service vastgoedbedrijf in Denver.