Voorschrift Z
Regulation Z is de Federal Reserve Board-verordening die de Truth in Lending Act van 1968 implementeerde, die deel uitmaakte van de Consumer Credit Protection Act van datzelfde jaar. De belangrijkste doelstellingen van de wet waren consumenten beter te informeren over de werkelijke kosten van krediet en hen te beschermen tegen bepaalde misleidende praktijken van de kredietsector. Volgens deze regels moeten kredietverstrekkers de rentetarieven schriftelijk bekendmaken, kredietnemers de kans geven om bepaalde soorten leningen binnen een bepaalde periode te annuleren, duidelijke taal over leningsvoorwaarden en kredietvoorwaarden gebruiken en onder andere reageren op klachten. De termen Regulation Z en Truth in Lending Act (TILA) worden vaak als synoniemen gebruikt.
Belangrijkste leerpunten
- Verordening Z beschermt consumenten tegen misleidende praktijken van de kredietsector en biedt hen betrouwbare informatie over de kosten van krediet.
- Het is van toepassing op woninghypotheken, woningkredietlijnen, omgekeerde hypotheken, creditcards, leningen op afbetaling en bepaalde soorten studieleningen.
- Het werd opgericht als onderdeel van de Consumer Credit Protection Act van 1968.
Hoe Regulation Z werkt
Voorschrift Z is van toepassing op vele soorten consumentenkrediet. Dat omvat woninghypotheken, woningkredietlijnen, omgekeerde hypotheken, creditcards, leningen op afbetaling en bepaalde soorten studieleningen.
Volgens de Federal Reserve Board was het basisdoel van Verordening Z en TILA “ervoor te zorgen dat kredietvoorwaarden op een zinvolle manier worden bekendgemaakt, zodat consumenten kredietvoorwaarden gemakkelijker en met kennis van zaken kunnen vergelijken. Vóór de inwerkingtreding ervan werden consumenten geconfronteerd met een verbijsterende reeks kredietvoorwaarden en tarieven. "
Voorschrift Z staat ook bekend als de Truth in Lending Act.
Om dat probleem op te lossen, verplichtte de wet gestandaardiseerde regels voor het berekenen en bekendmaken van de kosten van leningen die alle geldschieters zouden moeten volgen. Kredietgevers moeten consumenten bijvoorbeeld zowel de nominale rentevoet voor een lening of creditcard als de jaarlijkse rentevoet (APR) verstrekken, waarbij rekening wordt gehouden met zowel de nominale rentevoet als eventuele kosten die de kredietnemer moet betalen. De JKP geeft een realistischer beeld van de kosten van het lenen en een die direct vergelijkbaar is van geldgever tot geldgever. De exacte regels verschillen afhankelijk van het type krediet dat de kredietgever aanbiedt: open-end krediet, zoals in het geval van creditcards en home-equity-lijnen, of closed-end krediet, zoals autoleningen of woninghypotheken.
Naast het standaardiseren van de manier waarop kredietverstrekkers hun informatie moesten presenteren, voerde de wet ook een reeks financiële hervormingen in die volgens de Federal Reserve:
- “Bescherm consumenten tegen onnauwkeurige en oneerlijke creditcardfacturering en creditcardpraktijken;
- “Consumenten voorzien van herroepingsrechten;
- “Voorzie in tariefplafonds voor bepaalde leningen met woninggarantie; en
- "Leg beperkingen op aan kredietlijnen voor woningkapitaal en bepaalde hypotheken met een gesloten einde."
Herroepingsrechten verwijst naar het wettelijke recht van een lener om bepaalde soorten leningen te annuleren binnen een bepaalde periode nadat de lening is afgesloten. In het geval van Verordening Z en TILA is de periode drie dagen.
Geschiedenis van Verordening Z
Verordening Z is herhaaldelijk gewijzigd en uitgebreid sinds het in 1970 is ontstaan, toen het werd gewijzigd om kredietuitgevende instellingen te verbieden ongevraagde kaarten te versturen. In recentere jaren heeft het nieuwe regels toegevoegd met betrekking tot creditcards, hypotheken met instelbare rente, hypotheekservices en andere aspecten van consumentenleningen. Het verloor echter zijn gezag over leasing van consumenten, zoals leasing van auto's en meubels, die nu onder Verordening M. vallen.
De Dodd-Frank Wall Street Reform and Consumer Protection Act in 2010 heeft meerdere nieuwe bepalingen toegevoegd aan Regulation Z en TILA, waaronder verbodsbepalingen inzake verplichte arbitrage en afstand van consumentenrechten. Het heeft ook de regelgevende autoriteit van de Federal Reserve Board voor TILA overgedragen aan het Consumer Financial Protection Bureau (CFPB) vanaf juli 2011. En volgens de CFPB-website zijn er sinds die overdracht van autoriteit 35 wijzigingen van invloed op onderwerpen die vrijstellingsdrempels omvatten voor activagroottes en duurdere hypotheekleningen, regels voor hypotheekonderhoud en vereisten voor openbaarmaking van hypotheken, om er maar een paar te noemen. Als een consument een klacht heeft waarbij een geldgever betrokken is, is de CFPB de plaats om deze in te dienen.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.