Sterke vormefficiëntie
Sterke vormefficiëntie is de meest stringente versie van de efficiënte markthypothese (EMH) beleggingstheorie, waarin staat dat alle informatie op een markt, openbaar of privé, wordt verantwoord in de prijs van een aandeel.
Beoefenaars van sterke vormefficiëntie geloven dat zelfs voorkennis een belegger geen voordeel kan bieden. Deze mate van marktefficiëntie houdt in dat winsten die het normale rendement overtreffen niet kunnen worden gerealiseerd, ongeacht de hoeveelheid onderzoek of informatie waartoe beleggers toegang hebben.
Belangrijkste leerpunten
- Sterke vormefficiëntie is de meest stringente versie van de efficiënte markthypothese (EMH) beleggingstheorie, waarin staat dat alle informatie op een markt, openbaar of privé, wordt verantwoord in de prijs van een aandeel.
- Deze mate van marktefficiëntie houdt in dat winsten die het normale rendement overtreffen niet kunnen worden gerealiseerd, ongeacht de hoeveelheid onderzoek of informatie waartoe beleggers toegang hebben.
- Burton G. Malkiel, de man achter sterke vormefficiëntie, beschreef winstschattingen, technische analyse en beleggingsadviesdiensten als "nutteloos" en voegde eraan toe dat de beste manier om het rendement te maximaliseren is door een buy-and-hold-strategie te volgen.
Inzicht in sterke vormefficiëntie
Sterke vormefficiëntie is een onderdeel van de EMH en wordt beschouwd als onderdeel van de random walk-theorie. Hierin staat dat de prijs van effecten en dus de totale markt niet willekeurig zijn en worden beïnvloed door gebeurtenissen in het verleden.
Sterke vormefficiëntie is een van de drie verschillende graden van de EMH, de andere zijn zwakke en semi-sterke efficiëntie. Elk ervan is gebaseerd op dezelfde basistheorie, maar varieert enigszins in termen van stringentie.
Sterke vormefficiëntie versus zwakke vormefficiëntie en semi-sterke vormefficiëntie
De zwakke vormefficiëntietheorie, de meest milde van het stel, beweert dat aandelenkoersen alle huidige informatie weerspiegelen, maar geeft ook toe dat afwijkingen kunnen worden gevonden door de financiële overzichten van bedrijven grondig te onderzoeken.
De semi-sterke vormefficiëntietheorie gaat nog een stap verder en promoot het idee dat alle informatie in het publieke domein wordt gebruikt bij de berekening van de huidige prijs van een aandeel. Dat betekent dat het voor beleggers onmogelijk is om ondergewaardeerde effecten te identificeren en hogere rendementen op de markt te genereren door technische of fundamentele analyse te gebruiken.
Degenen die zich abonneren op deze versie van de EMH zijn van mening dat alleen informatie die niet direct beschikbaar is voor het publiek beleggers kan helpen hun rendement te verhogen tot een prestatieniveau dat hoger ligt dan dat van de algemene markt. De sterke vormefficiëntietheorie verwerpt dit begrip en stelt dat geen enkele informatie, openbare of voorkennis, een belegger ten goede komt, omdat zelfs voorkennis wordt weerspiegeld in de huidige aandelenkoers.
Geschiedenis van sterke vormefficiëntie
Het concept van sterke vormefficiëntie werd ontwikkeld door Princeton economieprofessor Burton G. Malkiel in zijn boek gepubliceerd in 1973 getiteld "A Random Walk Down Wall Street."
Malkiel omschreef winstramingen, technische analyse en beleggingsadviesdiensten als 'nutteloos'. Hij zei dat de beste manier om het rendement te maximaliseren is door een buy-and-hold-strategie te volgen, eraan toevoegend dat portefeuilles samengesteld door experts niet beter zouden moeten zijn dan een mandje met voorraden samengesteld door een geblinddoekte aap.
Voorbeeld van een sterke vormefficiëntie
De meeste voorbeelden van sterke vormefficiëntie betreffen voorkennis. Dit komt omdat een sterke vormefficiëntie het enige deel van de EMH is dat rekening houdt met bedrijfseigen informatie. De theorie stelt dat, in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, het herbergen van voorkennis een belegger niet zal helpen een hoog rendement op de markt te behalen.
Hier is een voorbeeld van hoe sterk vormefficiëntie in het echt zou kunnen spelen. Een chief technology officer (CTO) van een openbaar technologiebedrijf gelooft dat zijn bedrijf klanten en inkomsten zal gaan verliezen. Na de interne uitrol van een nieuwe productfunctie voor bètatesters, worden de angsten van de CTO bevestigd en hij weet dat de officiële uitrol een flop zal zijn. Dit zou als voorkennis worden beschouwd.
De CTO besluit een shortpositie in zijn eigen bedrijf in te nemen en effectief te wedden tegen de beweging van de aandelenkoers. Als de aandelenkoers daalt, profiteert de CTO en, als de aandelenkoersen stijgen, verliest hij geld.
Wanneer de productfunctie voor het publiek wordt vrijgegeven, wordt de aandelenprijs echter niet beïnvloed en daalt deze niet, ook al zijn klanten teleurgesteld over het product. Deze markt is sterk qua vorm, omdat zelfs de insiderinformatie van de productflop al in de voorraad was ingeprijsd. De CTO zou in deze situatie geld verliezen.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.