Subprime Meltdown
De instorting van de subprime was de sterke toename van hypotheken met een hoog risico die in gebreke was gebleven vanaf 2007, wat bijdroeg tot de ernstigste recessie in decennia. De opleving van de huizenmarkt in het midden van de jaren 2000 - gecombineerd met de lage rentetarieven op dat moment - brachten veel geldschieters ertoe om woningkredieten aan te bieden aan personen met een slecht krediet. Toen de zeepbel in onroerend goed barstte, konden veel kredietnemers hun subprime-hypotheek niet betalen.
Subprime Meltdown verklaard
Na de technische zeepbel en het economische trauma dat volgde op de terroristische aanslagen in de VS op 11 september 2001, stimuleerde de Federal Reserve de worstelende Amerikaanse economie door de rentetarieven naar historisch lage niveaus te verlagen. Het gevolg was dat de woningmarkt meerdere jaren sterk steeg. Om te profiteren van de waanzin bij het kopen van een huis, verstrekten sommige geldschieters hypotheken aan degenen die anders niet in aanmerking konden komen voor traditionele leningen vanwege een zwakke kredietgeschiedenis of andere diskwalificerende kredietmaatregelen. Deze periode leidde zelfs tot de NINJA-lening: geen inkomen, geen baan, geen activa - geen probleem, geld vloeide gemakkelijk. Beleggingsondernemingen wilden deze leningen graag kopen en herverpakken als door hypotheek gedekte effecten (MBS's) en andere gestructureerde kredietproducten.
Veel subprime-hypotheken waren leningen met een aanpasbare rente met redelijke rentetarieven, maar konden na een bepaalde periode opnieuw een dramatisch hogere rentevoet krijgen. En dat deden ze toen krediet en liquiditeit opdroogde tijdens de tanden van de Grote Recessie. Deze plotselinge stijging van de hypotheekrente speelde een belangrijke rol in het groeiende aantal wanbetalingen, beginnend in 2007 en piekend in 2009. Aanzienlijk banenverlies in de economie hielp niet; omdat veel kredietnemers hun baan verloren, ging hun hypotheekbetaling tegelijkertijd omhoog. Zonder baan was het bijna onmogelijk om de hypotheek met een lager vast tarief te herfinancieren. De daaruit voortvloeiende instorting zorgde ervoor dat tientallen banken failliet gingen en leidde tot enorme verliezen op Wall Street en hedgefondsen die op de markt brachten of zwaar investeerden in risicovolle hypotheekgerelateerde effecten. De neerslag leverde een belangrijke bijdrage aan de langdurige economische neergang die volgde.
De schuld geven voor de Subprime Meltdown
In de nasleep van de subprime meltdown hebben ontelbare bronnen de schuld gekregen. Deze omvatten hypotheekmakelaars en beleggingsondernemingen die leningen aanboden aan mensen die traditioneel als risicovol worden beschouwd, evenals kredietbureaus die te optimistisch bleken over niet-traditionele leningen. Critici richtten zich ook op hypotheekreuzen Fannie Mae en Freddie Mac, die losse kredietnormen aanmoedigden door honderden miljarden risicovolle leningen te kopen of te garanderen.