De top 3 kredietbureaus

Mensen praten veel over kredietbureaus. Wat doen ze? Hoe verschillen ze? En waarom zijn er drie? (Eigenlijk zijn er veel meer dan dat, maar het is vooral een bepaald trio dat het leven van de meeste consumenten beïnvloedt.) Laten we deze entiteiten, wat ze doen en hoe ze het doen nader bekijken.

Ratingbureaus

Laten we eerst duidelijk zijn wat we bespreken. Het is gemakkelijk om kredietbureaus te verwarren met ratingbureaus, vooral omdat kredietbureaus ook kredietinformatiebureaus worden genoemd.

Ratingbureaus houden zich voornamelijk bezig met bedrijven en de kredietwaardigheid van bedrijven. Ze ontstonden uit de behoefte van beleggers om het risico-opbrengstpotentieel van bepaalde beleggingen te vergelijken en als een manier om inzicht te krijgen in de financiële stabiliteit van bedrijven die geld willen lenen door obligaties of preferente aandelen uit te geven. Tegenwoordig zijn er drie grote internationale spelers: Fitch, Moody's en Standard & Poor's. Deze bureaus onderzoeken en analyseren de financiële gegevens van een bedrijf en kennen een kredietwaardigheid toe.

Anders dan kredietrapporten of kredietscores, zijn deze ratings bedoeld om beleggers informatie te verstrekken over bedrijven en de emittenten van op schuld gebaseerde beleggingen. De agentschappen beoordelen ook de specifieke schuldverplichtingen en vastrentende effecten die de bedrijven uitgeven. De bedrijven beoordelen verzekeringsmaatschappijen ook voor financiële solvabiliteit.

Creditratings worden uitgegeven in letters, zoals AAA of CCC, zodat beleggers snel naar een schuldinstrument kunnen kijken en het risico kunnen inschatten; ze zijn een soort steno over de degelijkheid ervan. De beoordelingen verschillen tussen de drie grote bureaus, dus het is belangrijk om te weten welke de brieven verstrekt. Kredietbeoordelingen zijn gebaseerd op een groot aantal variabelen en omvatten marktconforme, historisch geschatte informatie op bedrijfsniveau. Beoordelingen variëren van bedrijfskenmerken tot onderliggende beleggingen en zijn allemaal ontworpen om een ​​beeld te geven van de waarschijnlijkheid dat de kredietnemer wordt terugbetaald.

Wat zijn kredietbureaus?

Hoewel kredietbeoordelingen voornamelijk worden opgesteld voor beleggers over bedrijven, overheden en obligaties, worden kredietrapporten en kredietscores voornamelijk samengesteld voor overheden en geldschieters over individuele kredietnemers. Ze gaan over de kredietwaardigheid van consumenten.

Een interessant kenmerk van het bedrijfsmodel van het kredietbureau is hoe informatie wordt uitgewisseld. Banken, financieringsmaatschappijen, retailers en verhuurders sturen gratis consumentenkredietinformatie naar de kredietbureaus, waarna de kredietbureaus zich omdraaien en consumenteninformatie rechtstreeks aan hen verkopen.

Kredietbureaus verpakken en analyseren consumentenkredietrapporten waaruit kredietscores worden afgeleid. In tegenstelling tot kredietbeoordelingen, die in letters worden uitgegeven, worden kredietscores uitgegeven als driecijferige getallen, meestal tussen 300 en 850. Uw kredietscore heeft invloed op de omvang van een lening waarvoor u in aanmerking kunt komen, de rentetarieven die u op die leningen betaalt of op een creditcard, en soms zelfs uw huur- en werkmogelijkheden.

Hoewel zowel ratingbureaus als kredietbureaus particuliere bedrijven zijn, zijn ze sterk gereguleerd onder de Fair Credit Reporting Act (FCRA). Ze zijn beperkt in de manier waarop ze consumenteninformatie verzamelen, uitbetalen en openbaar maken, en zijn sinds de Grote Recessie van 2007-2009 meer onder de loep genomen.

De grote drie kredietbureaus

In de VS zijn er verschillende kredietbureaus, maar slechts drie die van groot nationaal belang zijn: Equifax, Experian en TransUnion. Dit trio domineert de markt voor het verzamelen, analyseren en verstrekken van informatie over consumenten op de kredietmarkten.

Equifax, gevestigd in Atlanta, heeft 7.000 werknemers en 'vestigingen in de VS en 18 andere landen, waaronder Argentinië, Brazilië, Canada, Chili, Costa Rica, Ecuador, El Salvador, Honduras, India, Ierland, Mexico, Paraguay, Peru, Portugal, Rusland, Spanje, het Verenigd Koninkrijk en Uruguay. ”Vooral dominant in de zuidelijke en oostelijke delen van de VS, beweert het marktleider te zijn in de meeste landen waar het aanwezig is.

Experian, wiens hoofdkantoor is gevestigd in Costa Mesa, Californië, behandelde oorspronkelijk rapporten voor de westelijke Verenigde Staten. Nu promoot het zichzelf als 'het toonaangevende wereldwijde bedrijf voor informatiediensten'. Het bedrijf 'heeft ongeveer 16.000 mensen in dienst in 39 landen en heeft haar hoofdkantoor in Dublin, Ierland, met operationele hoofdkantoren in Nottingham, VK en São Paulo, Brazilië.'

TransUnion brengt zichzelf op de markt als een "wereldleider op het gebied van kredietinformatie en informatiebeheerservices." Het in Chicago gevestigde bedrijf heeft "vestigingen en gelieerde ondernemingen in 33 landen."

Vergelijkbare processen, maar toch anders

Alle drie ratingbureaus verzamelen hetzelfde type informatie over consumenten. Dit omvat persoonlijke gegevens, zoals naam, adres, sofinummer en geboortedatum. Het omvat ook kredietgeschiedenis, inclusief schulden, betalingsgeschiedenis en activiteit voor kredietaanvragen.

Het is gebruikelijk dat de kredietbureaus informatie verzamelen van een federale en particuliere studentenlening en woningfinanciers. Als u nalatig bent in het doen van hypotheekbetalingen, kan Sallie Mae u melden bij een kredietbureau - meestal na de 45-daagse mark. Federale leningen bieden meer speelruimte, waardoor 90 dagen kunnen verstrijken voordat een rapport wordt ingediend.

De Internal Revenue Service (IRS) rapporteert geen achterstallige inkomstenbelasting aan de bureaus. Als een belastingbetaler zijn belastingschuld echter niet binnen een redelijke tijd terugbetaalt, of als hij veel achterstallige belastingen verschuldigd is, kan de IRS een federaal belastingrecht (een juridische claim tegen het eigendom van een belastingbetaler) indienen bij de plaatselijke griffier kantoor; het indienen van een fiscaal retentierecht is een openbare informatie en de bureaus kunnen het vinden door onderzoek van derden.

Elk bedrijf gebruikt al deze informatie om kredietrapporten voor consumenten te ontwikkelen en kredietscores te berekenen. Hoe hoger de score, hoe lager het kredietrisico dat een consument wordt geacht - en hoe hoger zijn kredietwaardigheid.

Deze scores zijn historisch gebaseerd op de FICO® Score van het data-analysebedrijf dat oorspronkelijk bekend stond als Fair, Isaac en Company (de naam van het bedrijf werd in 2009 gewijzigd in FICO). Hoewel je nog steeds een FICO-score kunt krijgen van een van de Big Three, verschillen hun berekeningsmethoden. Experian gebruikt zijn eigen Experian / FICO-risicomodel v2. Equifax heeft ook een eigen scoresysteem (op een schaal van 280 tot 850), meestal gewoon aangeduid als de Equifax Credit Score. De standaard credit score van TransUnion wordt VantageScore genoemd, die in samenwerking met de andere twee bureaus werd gecreëerd als alternatief voor het FICO-systeem; het voorspellende scoresysteem wordt ook wel TransRisk genoemd.

Het resultaat van dit alles? Uw individuele credit score en zelfs uw FICO score kan variëren van bureau tot bureau. Deze verschillen zijn gebaseerd op de verschillende eigen berekeningsmethoden, hiaten in het melden en verzamelen van informatie en het feit dat bureaus niet altijd dezelfde informatie over uw schuldhistorie hebben. Op een bepaalde dag kan het ene bedrijf andere informatie over u hebben dan het andere.

Waarom credit scores verschillen

Stel dat u een lening, kredietlijn of creditcard aanvraagt ​​bij een geldverstrekker. Die geldschieter voert vrijwel zeker een kredietcontrole uit en vraagt ​​om een ​​rapport van u bij ten minste een van de drie grote kredietbureaus. Maar het hoeft niet alle drie te gebruiken. De geldverstrekker heeft mogelijk een voorkeursrelatie of waardeert het ene scoresysteem of rapportagesysteem boven de andere twee. Alle kredietaanvragen worden genoteerd op uw kredietrapport, maar ze verschijnen alleen voor de bureaus waarvan de rapporten zijn ingetrokken. Als een kredietaanvraag alleen naar Experian wordt verzonden, weten Equifax en TransUnion dit bijvoorbeeld niet.

Evenzo rapporteren niet alle geldschieters kredietactiviteit aan elk kredietbureau. Een kredietrapport van het ene bedrijf kan dus van het andere verschillen. Kredietverstrekkers die wel aan alle drie de agentschappen rapporteren, kunnen hun gegevens op verschillende tijdstippen in kredietrapporten zien verschijnen, simpelweg omdat elk bureau gegevens op verschillende tijdstippen van de maand verzamelt. In het algemeen heeft delinquentie geen invloed op uw credit score tot ten minste 45 dagen zijn verstreken.

De meeste geldschieters onderzoeken slechts één rapport van een enkel kredietbureau om de kredietwaardigheid van een aanvrager te bepalen. De belangrijkste uitzondering is een hypotheekbedrijf. Een hypotheekverstrekker onderzoekt rapporten van alle drie de kredietbureaus omdat het zoveel grote bedragen per consument betreft; het baseert vaak de goedkeuring of ontkenning op de middelste score.

De scoresystemen van de bureaus zijn ook niet in steen gezet; elk van de methoden (inclusief FICO) is door de jaren heen veranderd als onderdeel van voortdurende inspanningen om de nauwkeurigheid te verbeteren. Het is heel goed mogelijk dat uw kredietscore in de loop van de tijd bij hetzelfde bureau verandert, zelfs als uw schuldgeschiedenis dat niet heeft gedaan, simpelweg omdat de scoremethode is aangepast.

Heb je alle drie de scores nodig?

Ja. Kredietinformatie wordt vaak niet bij alle drie de kredietbureaus met dezelfde nauwkeurigheid gerapporteerd, dus het is belangrijk voor consumenten om elk rapport en elke score te controleren. (Op grond van de Fair and Accurate Credit Transactions Act (FACTA), een wijziging van de FCRA die in 2003 is aangenomen, kunnen consumenten eenmaal per jaar een gratis exemplaar van hun rapport ontvangen van elk kredietinformatiebureau.)

Aangezien sommige schuldeisers en incasso's alleen rapporteren aan een of twee agentschappen. Sommige items worden door het ene rapport betwist maar op een ander geverifieerd. Items worden om verschillende redenen ook verwijderd uit een of twee rapporten. Deze variatie betekent vaak een groot verschil in credit score van bureau tot bureau. Wanneer een credit score wordt gevraagd, wordt deze berekend op basis van wat er in dat specifieke credit rapport staat. Dus hoewel een consument op basis van het ene rapport een solide kredietscore kan hebben, kan hij of zij een dicier kredietscore hebben op basis van een ander rapport. Als een consument bijvoorbeeld twee collecties heeft in rapport A en geen in rapport B, zal de score die wordt berekend uit rapport B duidelijk hoger zijn dan de score die is berekend uit rapport A.

Als een consument krediet wordt geweigerd op basis van een slechte kredietscore maar een betere kredietscore heeft bij een ander bureau, kan hij of zij geluk hebben om de crediteur te bellen en te vragen om de betere score in overweging te nemen, vooral als er een goede reden is waarom de eerste credit score is zo laag.

Het komt neer op

U kunt niet bepalen welk bureau een bedrijf dat u onderzoekt zal raadplegen. Maar afgezien van bedrijven en methoden is hoger altijd beter. Hoewel het vergelijken van scores mogelijk geen identieke cijfers onthult, is het nog steeds een nuttige oefening. Als u bij één bedrijf een goede score heeft, zou u bij alle bedrijven goede scores moeten hebben, zelfs als de werkelijke cijfers enigszins verschillen.

Ga naar //www.annualcreditreport.com/index.action voor uw jaarlijkse gratis kredietrapport van elk bureau.