Handel
Handel is een economisch basisconcept waarbij goederen en diensten worden gekocht en verkocht, waarbij een koper een vergoeding aan een verkoper betaalt of goederen of diensten tussen partijen worden uitgewisseld. Handel kan plaatsvinden in een economie tussen producenten en consumenten. Internationale handel stelt landen in staat om markten voor goederen en diensten uit te breiden die anders misschien niet beschikbaar waren. Het is de reden waarom een Amerikaanse consument kan kiezen tussen een Japanse, Duitse of Amerikaanse auto. Als gevolg van internationale handel bevat de markt meer concurrentie en dus meer concurrerende prijzen, wat een goedkoper product naar de consument brengt.
In financiële markten verwijst handel naar het kopen en verkopen van effecten, zoals het kopen van aandelen op de vloer van de New York Stock Exchange (NYSE). Voor meer informatie over dit soort transacties, zie het item 'wat is een bestelling?'
01:02Economische handel
Hoe handel werkt
Handel verwijst in grote lijnen naar transacties die variëren in complexiteit, van het uitwisselen van honkbalkaarten tussen verzamelaars tot multinationaal beleid dat protocollen vaststelt voor import en export tussen landen. Ongeacht de complexiteit van de transactie, wordt de handel vergemakkelijkt door drie primaire soorten uitwisselingen.
Door wereldwijd tussen landen te handelen, kunnen consumenten en landen worden blootgesteld aan goederen en diensten die niet in hun eigen land beschikbaar zijn. Bijna elk soort product is te vinden op de internationale markt: voedsel, kleding, reserveonderdelen, olie, sieraden, wijn, aandelen, valuta's en water. Diensten worden ook verhandeld: toerisme, bankieren, advies en transport. Een product dat op de wereldmarkt wordt verkocht, is een export en een product dat op de wereldmarkt wordt gekocht, is een import. Invoer en uitvoer worden in de lopende rekening van een land verantwoord in de betalingsbalans.
Internationale handel leidt niet alleen tot meer efficiëntie, maar stelt landen ook in staat deel te nemen aan een wereldeconomie, wat de mogelijkheid van directe buitenlandse investeringen (DBI) aanmoedigt, wat de hoeveelheid geld is die individuen in buitenlandse bedrijven en andere activa investeren. In theorie kunnen economieën daarom efficiënter groeien en gemakkelijker concurrerende economische deelnemers worden. Voor de ontvangende overheid is DBI een middel waarmee vreemde valuta en expertise het land kunnen binnenkomen. Deze verhogen de werkgelegenheid en leiden in theorie tot een groei van het bruto binnenlands product. Voor de belegger biedt FDI bedrijfsuitbreiding en groei, wat hogere inkomsten betekent.
Een handelstekort is een situatie waarin een land meer uitgeeft aan de totale invoer uit het buitenland dan het verdient aan zijn totale uitvoer. Een handelstekort vertegenwoordigt een uitstroom van binnenlandse valuta naar buitenlandse markten. Dit kan ook worden aangeduid als een negatieve handelsbalans (BOT).
Belangrijkste leerpunten
- Handel verwijst in grote lijnen naar het uitwisselen van goederen en diensten, meestal in ruil voor geld.
- Handel kan plaatsvinden binnen een land, of tussen handelsnaties. Voor internationale handel voorspelt de theorie van comparatief voordeel dat handel gunstig is voor alle partijen, hoewel critici beweren dat het in werkelijkheid leidt tot stratificatie tussen landen.
- Economen pleiten voor vrijhandel tussen naties, maar protectionisme zoals tarieven kunnen zich voordoen vanwege politieke motieven, bijvoorbeeld met 'handelsoorlogen'.
Vergelijkend voordeel: verhoogde efficiëntie van wereldwijde handel
Wereldwijde handel stelt in theorie rijke landen in staat om hun hulpbronnen - of het nu gaat om arbeid, technologie of kapitaal - efficiënter te gebruiken. Omdat landen over verschillende activa en natuurlijke hulpbronnen (land, arbeid, kapitaal en technologie) beschikken, kunnen sommige landen hetzelfde goed efficiënter produceren en daarom goedkoper verkopen dan andere landen. Als een land een item niet efficiënt kan produceren, kan het het item verkrijgen door te handelen met een ander land dat dat wel kan. Dit staat bekend als specialisatie in internationale handel.
Laten we een eenvoudig voorbeeld nemen. Country A en Country B produceren beide katoenen truien en wijn. Land A produceert tien sweaters en zes flessen wijn per jaar, terwijl Country B zes sweaters en tien flessen wijn per jaar produceert. Beide kunnen in totaal 16 eenheden produceren. Land A heeft echter drie uur nodig om de tien truien te produceren en twee uur om de zes flessen wijn te produceren (in totaal vijf uur). Land B daarentegen kost een uur om tien truien te produceren en drie uur om zes flessen wijn te produceren (in totaal vier uur).
Maar deze twee landen realiseren zich dat ze meer zouden kunnen produceren door zich te concentreren op die producten waarmee ze een comparatief voordeel hebben. Land A begint dan alleen wijn te produceren, en Land B produceert alleen katoenen truien. Elk land kan nu een gespecialiseerde output van 20 eenheden per jaar creëren en gelijke verhoudingen van beide producten verhandelen. Als zodanig heeft elk land nu toegang tot 20 eenheden van beide producten.
We kunnen dan zien dat voor beide landen de alternatieve kosten voor het produceren van beide producten groter zijn dan de kosten voor specialisatie. Meer specifiek, voor elk land, zijn de alternatieve kosten voor het produceren van 16 eenheden van zowel sweaters als wijn 20 eenheden van beide producten (na de handel). Specialisatie verlaagt hun opportuniteitskosten en maximaliseert daarom hun efficiëntie bij het verwerven van de goederen die ze nodig hebben. Met het grotere aanbod zou de prijs van elk product dalen, wat ook een voordeel zou zijn voor de eindgebruiker.
Merk op dat in het bovenstaande voorbeeld Land B zowel wijn als katoen efficiënter zou kunnen produceren dan Land A (minder tijd). Dit wordt een absoluut voordeel genoemd, en land B kan het hebben vanwege een hoger niveau van technologie. Volgens de internationale handelstheorie kan een land, hoewel het een absoluut voordeel heeft ten opzichte van een ander, nog steeds profiteren van specialisatie.
De wet van comparatief voordeel wordt in de volksmond toegeschreven aan de Engelse politieke econoom David Ricardo en zijn boek 'Over de principes van politieke economie en belastingen' in 1817, hoewel het waarschijnlijk is dat Ricardo's mentor James Mill de analyse heeft voortgebracht. David Ricardo toonde beroemd hoe Engeland en Portugal beide profiteren door zich te specialiseren en te handelen op basis van hun relatieve voordelen. In dit geval was Portugal in staat om tegen lage kosten wijn te maken, terwijl Engeland goedkoop doek kon produceren. Ricardo voorspelde dat elk land deze feiten uiteindelijk zou herkennen en zou stoppen met proberen het product te maken dat duurder was om te genereren. Naarmate de tijd verstreek, stopte Engeland inderdaad met de productie van wijn en Portugal stopte met het produceren van stof. Beide landen zagen in dat het in hun voordeel was om hun inspanningen om deze producten thuis te produceren te stoppen en in plaats daarvan met elkaar te handelen om ze te kopen.
Een hedendaags voorbeeld: het comparatieve voordeel van China met de Verenigde Staten is goedkope arbeid. Chinese werknemers produceren eenvoudige consumptiegoederen tegen veel lagere alternatieve kosten. Het comparatieve voordeel van de Verenigde Staten ligt in gespecialiseerde, kapitaalintensieve arbeid. Amerikaanse werknemers produceren geavanceerde goederen of investeringsmogelijkheden tegen lagere opportuniteitskosten. Specialisatie en handel langs deze lijnen komen elk ten goede.
De theorie van comparatief voordeel helpt te verklaren waarom protectionisme doorgaans niet succesvol is. Aanhangers van deze analytische benadering zijn van mening dat landen die zich bezighouden met internationale handel al zullen hebben gewerkt aan het vinden van partners met comparatieve voordelen. Als een land zich verwijdert uit een internationale handelsovereenkomst, als een overheid tarieven oplegt, enzovoort, kan dit een lokaal voordeel opleveren in de vorm van nieuwe banen en industrie. Dit is echter geen oplossing op lange termijn voor een handelsprobleem. Uiteindelijk zal dat land in het nadeel zijn ten opzichte van zijn buren: landen die deze producten al beter konden produceren tegen lagere opportuniteitskosten.
Kritieken van comparatief voordeel
Waarom heeft de wereld geen open handel tussen landen? Waarom blijven sommige landen arm ten koste van andere als er sprake is van vrijhandel? Misschien werkt comparatief voordeel niet zoals voorgesteld. Er zijn veel redenen waarom dit het geval kan zijn, maar de meest invloedrijke is iets dat economen huurzoekende noemen. Huurzoeken komt voor wanneer een groep de overheid organiseert en lobbyt om haar belangen te beschermen.
Stel bijvoorbeeld dat de producenten van Amerikaanse schoenen het argument van de vrijhandel begrijpen en ermee instemmen, maar ze weten ook dat goedkopere buitenlandse schoenen hun beperkte belangen negatief zouden beïnvloeden. Zelfs als arbeiders het meest productief zouden zijn door over te schakelen van het maken van schoenen naar het maken van computers, wil niemand in de schoenenindustrie zijn of haar baan verliezen of de winst op de korte termijn zien dalen.
Dit verlangen brengt de schoenmakers ertoe om te lobbyen voor bijvoorbeeld speciale belastingvoordelen voor hun producten en / of extra heffingen (of zelfs regelrechte verboden) op buitenlandse schoenen. Oproepen om Amerikaanse banen te redden en een aloude Amerikaanse ambacht in overvloed te behouden - hoewel Amerikaanse arbeiders op de lange termijn relatief minder productief zouden worden en Amerikaanse consumenten relatief armer door dergelijke protectionistische tactieken.
Free Trade Vs. protectionisme
Net als bij andere theorieën zijn er tegengestelde opvattingen. Internationale handel heeft twee tegengestelde opvattingen over het niveau van controle op handel: vrijhandel en protectionisme. Vrijhandel is het eenvoudiger van de twee theorieën: een laissez-faire-aanpak, zonder handelsbeperkingen. Het belangrijkste idee is dat vraag- en aanbodfactoren, die op een wereldwijde schaal werken, ervoor zullen zorgen dat de productie efficiënt verloopt. Daarom hoeft er niets te worden gedaan om handel en groei te beschermen of te bevorderen, omdat de marktkrachten dit automatisch doen.
Protectionisme is daarentegen van mening dat regulering van de internationale handel belangrijk is om ervoor te zorgen dat markten naar behoren functioneren. Voorstanders van deze theorie zijn van mening dat marktinefficiënties de voordelen van internationale handel kunnen belemmeren, en ze willen de markt dienovereenkomstig sturen. Protectionisme bestaat in veel verschillende vormen, maar de meest voorkomende zijn tarieven, subsidies en quota. Deze strategieën proberen elke inefficiëntie op de internationale markt te corrigeren.
Valuta als een middel van ruil die de handel vergemakkelijkt
Geld, dat ook functioneert als een rekeneenheid en een waardeopslag, is het meest voorkomende ruilmiddel en biedt een verscheidenheid aan methoden voor fondsenoverdrachten tussen kopers en verkopers, waaronder contant geld, ACH-overschrijvingen, creditcards en bedrade fondsen. Het kenmerk van Money als waardewinkel zorgt er ook voor dat fondsen die verkopers ontvangen als betaling voor goederen of diensten, kunnen worden gebruikt om in de toekomst aankopen van vergelijkbare waarde te doen.
Ruilhandelstransacties
Cashless transacties waarbij goederen of diensten tussen partijen worden uitgewisseld, worden ruilhandelstransacties genoemd. Hoewel ruilhandel vaak wordt geassocieerd met primitieve of onontwikkelde samenlevingen, worden deze transacties ook gebruikt door grote bedrijven en particulieren als een manier om goederen te verkrijgen in ruil voor overtollige, onderbenutte of ongewenste activa. In de jaren zeventig bijvoorbeeld heeft PepsiCo Inc. een ruilovereenkomst gesloten met de Russische regering om colasiroop te ruilen voor Stolichnaya-wodka. In 1990 werd de deal uitgebreid tot $ 3 miljard dollar en omvatte 10 door Rusland gebouwde schepen, die PepsiCo huurde of verkocht in de jaren na de overeenkomst.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.