De waarheid over creditcardwisselkosten
Niks is gratis. De beloningspunten die u op uw creditcard en betaalpas krijgt, het gemak dat u niet veel contant geld hoeft mee te nemen, aankoopbeschermingen en de vele andere voordelen die een kaart met zich meebrengt, zijn verre van gratis. Natuurlijk kunt u voor sommige betalen via een jaarlijkse vergoeding of rentebetalingen, maar een groot deel ervan wordt gefinancierd door de handelaar. Hoe vraag je dat? In de vorm van interbancaire vergoedingen, die om welke reden dan ook snel door politici in 2010 "swipe fees" werden genoemd, toen het Congres een wetsvoorstel goedkeurde. En hoewel handelaren ze betalen, geven ze ze uiteindelijk aan u door in de vorm van hogere prijzen.
The Journey of the Swipe
Je gaat naar je favoriete winkel om het musthave-shirt te kopen dat je feestkleding voor de zomer zal zijn. Ga naar de kassa om te betalen, je haalt je creditcard of bankpas en veegt of chip hem in de machine. Op dat moment wordt aan de handelaar een wissel- of veegvergoeding in rekening gebracht. Het is normaal 1% tot 3% van de kosten van uw nieuwe shirt, maar sommige handelaren betalen maar liefst 5%. Als u het shirt online koopt, via de website van de winkel of de app, kan dit de verkoper tot 0, 5% meer kosten.
Deze vergoeding lijkt misschien een beetje hoog, maar de banken en betalingsverwerkende bedrijven, zoals Visa en MasterCard, beweren dat wanneer u uw kaart veegt of chip, de handelaar meteen wordt betaald, maar het zal hoogstwaarschijnlijk minimaal 30 dagen zijn - en mogelijk langer - voordat de creditcardbedrijven uw betaling ontvangen. U kunt stellen dat de rente die u oploopt als gevolg van het aanhouden van een saldo, voor die kosten betaalt. Volgens de bedrijven dekt de rente echter niet alleen de kosten.
Verbazingwekkende statistieken
Vanaf 2018 betaalden handelaren Visa en MasterCard $ 60 miljard aan veegkosten - een stijging ten opzichte van $ 25, 9 miljard in 2012. De kosten bedroegen gemiddeld 23 cent voor elke transactie. Voor elke $ 100 die u heeft uitgegeven, is $ 4 daarvan naar creditcardmaatschappijen gegaan, zelfs als u contant heeft betaald. In 2016 overtroffen de kosten voor het vegen van creditcards voor het eerst het bedrag dat klanten betaalden in rekening-courantkosten: $ 33, 8 miljard tot $ 33, 3 miljard.
Voeg swipe-kosten toe die zijn betaald aan American Express en Discover, en het jaarlijkse totaal springt naar $ 90 miljoen.
De veegkosten zijn bedoeld om de kosten van het verwerken van uw creditcardbetaling te dekken. Decennia lang heeft de betalingscoalitie van de handelaar echter bijna blind vertrouwen gesteld in zijn betalingsverwerkers, met overeenkomsten die geen verifieerbare gegevens bevatten, waardoor handelaren volop de gelegenheid kregen zich te laten bilkeren.
De hervorming
Het was de Amerikaanse senator Richard J. Durbin, democraat van Illinois, die een wijziging aanbood in de wetsvoorstel om de Federal Reserve toestemming te geven om interbancaire tarieven vast te stellen, terwijl handelaren een minimumbedrag konden vaststellen dat een consument moet uitgeven om een kaart. Het is in mei 2010 verstreken. Eindelijk konden retailers klanten kortingen aanbieden als ze contant of op een andere manier betaalden zonder swipe-kosten. Destijds zei Durbin: "Door te eisen dat de pinpaskosten redelijk zijn ... kunnen kleine bedrijven en hun klanten meer van hun eigen geld houden."
Creditcardmaatschappijen vreesden echter dat de door de Federal Reserve voorgestelde limiet op de swipe-kosten slechts 12 cent bedroeg. Eind juni 2011, na intensief lobbyen door speciale belangengroepen die de grote banken vertegenwoordigden, werd de maximale swipe-vergoeding verhoogd tot 21 cent.
$ 90 miljoen
Het totaal aan swapkosten dat retailers in 2018 aan creditcardbedrijven hebben betaald.
De effecten
Het compromis zorgde ervoor dat creditcardbedrijven opgelucht ademden, maar handelaren voerden aan dat de limiet van 21 cent weinig zou doen om hun nettoresultaat te helpen, terwijl ze er tegelijkertijd voor zorgden dat consumenten geen prijsverlichting zouden zien. Veelzeggend is uit een onderzoek van het Amerikaanse Government Accountability Office gebleken dat toen Australië zijn creditcardkosten verlaagde in 2003, dit geen merkbaar effect had op de prijs van goederen en diensten.
Wat er de volgende jaren is gebeurd, is dat verkopers minder betalen dan voorheen, maar kaartbedrijven rekenen nu de maximale swipe-vergoeding voor zelfs de kleinste transacties. Daarom hebben verkopers die die kleinere transacties verwerken, de kosten zien stijgen.
In 2018 leden handelaren een teleurstellend verlies toen het Hooggerechtshof oordeelde dat bedrijven die American Express-kaarten accepteren, consumenten geen prikkels konden bieden om hen een kaart te laten gebruiken met lagere veegkosten. Insiders in de industrie zagen het verlies als een tegenvaller voor de grotere ambitie van de handelaars om veegkosten aan te gaan in de vorm van juridische stappen.
Maar in juni 2018 werd een al lang bestaande (sinds 2005) class-action-rechtszaak door handelaren tegen Visa, MasterCard en enkele van de grotere uitgevende banken die beweerden dat de bedrijven samenspanden om kunstmatig hoge swipe-tarieven in te stellen, buitengerechtelijk afgehandeld. De gedaagden kwamen overeen om de handelaren tussen $ 5, 54 miljard en $ 6, 24 miljard te betalen. Het is onduidelijk hoe het geld zal worden uitbetaald, maar op 24 januari 2019 heeft de Amerikaanse rechtbank voor het oostelijk district van New York voorlopige goedkeuring aan de schikking verleend. Een eerlijke hoorzitting was ingesteld voor 7 november 2019.
Het komt neer op
Creditcardbedrijven stellen dat veegkosten de handelaar dienen door bepaalde beschermingen en onmiddellijke betaling aan te bieden, terwijl verkopers van mening zijn dat de kosten veel te hoog zijn. Wat constant blijft, is dat deze vergoedingen worden doorberekend aan consumenten telkens wanneer ze over hun kaarten vegen of chippen.