Inzicht in rentetarieven, inflatie en obligaties

Het bezitten van een obligatie is in wezen hetzelfde als het bezitten van een stroom van toekomstige contante betalingen. Die contante betalingen worden meestal gedaan in de vorm van periodieke rentebetalingen en het rendement van de hoofdsom wanneer de obligatie vervalt.

Bij afwezigheid van kredietrisico (het risico van wanbetaling), is de waarde van die stroom van toekomstige contante betalingen eenvoudig een functie van uw vereiste rendement op basis van uw inflatieverwachtingen. Als dat een beetje verwarrend en technisch klinkt, maakt u zich geen zorgen, dit artikel zal de prijs van obligaties uitsplitsen, de term "obligatierendement" definiëren en aantonen hoe inflatieverwachtingen en rentetarieven de waarde van een obligatie bepalen.

Maatregelen van risico

Er zijn twee primaire risico's die moeten worden beoordeeld bij het beleggen in obligaties: renterisico en kredietrisico. Hoewel onze focus ligt op de invloed van rentetarieven op de prijsstelling van obligaties (ook wel renterisico genoemd), moet een belegger in obligaties zich ook bewust zijn van het kredietrisico.

Renterisico is het risico van veranderingen in de koers van een obligatie als gevolg van veranderingen in de geldende rentetarieven. Veranderingen in de korte of lange rente kunnen verschillende obligaties op verschillende manieren beïnvloeden, die we hieronder zullen bespreken. Kredietrisico is ondertussen het risico dat de emittent van een obligatie geen geplande rente of hoofdbetalingen verricht. De waarschijnlijkheid van een negatieve kredietgebeurtenis of wanbetaling is van invloed op de prijs van een obligatie - hoe hoger het risico van een negatieve kredietgebeurtenis, hoe hoger de rente die beleggers verlangen in ruil voor het nemen van dat risico.

Obligaties uitgegeven door het Amerikaanse ministerie van Financiën om de werking van de Amerikaanse overheid te financieren, staan ​​bekend als Amerikaanse staatsobligaties. Afhankelijk van de tijd tot de vervaldatum worden ze rekeningen, bankbiljetten of obligaties genoemd.

Beleggers beschouwen Amerikaanse staatsobligaties als wanbetalingsrisico. Met andere woorden, beleggers geloven dat er geen kans is dat de Amerikaanse overheid in gebreke blijft met rente en hoofdbetalingen op de obligaties die zij uitgeeft. Voor de rest van dit artikel zullen we Amerikaanse schatkistobligaties gebruiken in onze voorbeelden, waardoor het kredietrisico uit de discussie wordt geëlimineerd.

Inzicht in de rente-inflatie en de obligatiemarkt

De opbrengst en prijs van een obligatie berekenen

Om te begrijpen hoe rentetarieven de prijs van een obligatie beïnvloeden, moet u het concept van rendement begrijpen. Hoewel er verschillende soorten rendementsberekeningen zijn, gebruiken we voor de doeleinden van dit artikel de YTM-berekening (yield to maturity). De YTM van een obligatie is gewoon de disconteringsvoet die kan worden gebruikt om de contante waarde van alle kasstromen van een obligatie gelijk te maken aan de prijs.

Met andere woorden, de prijs van een obligatie is de som van de contante waarde van elke cashflow, waarbij de contante waarde van elke cashflow wordt berekend met dezelfde kortingsfactor. Deze kortingsfactor is de opbrengst. Wanneer het rendement van een obligatie per definitie stijgt, daalt zijn prijs, en wanneer het rendement van een obligatie per definitie daalt, stijgt zijn prijs.

Het relatieve rendement van een obligatie

De looptijd of looptijd van een obligatie beïnvloedt grotendeels het rendement. Om deze verklaring te begrijpen, moet u begrijpen wat bekend staat als de rentecurve. De rentecurve vertegenwoordigt de YTM van een klasse obligaties (in dit geval US Treasury-obligaties).

In de meeste rentevoeten, hoe langer de looptijd, hoe hoger het rendement. Dit is intuïtief logisch, want hoe langer de periode voordat de cashflow wordt ontvangen, hoe groter de kans is dat de vereiste disconteringsvoet (of opbrengst) hoger wordt.

Inflatieverwachtingen bepalen de rendementsvereisten van de belegger

Inflatie is de ergste vijand van een obligatie. Inflatie tast de koopkracht van de toekomstige kasstromen van een obligatie aan. Simpel gezegd, hoe hoger het huidige inflatiepercentage en hoe hoger de (verwachte) toekomstige inflatiepercentages, hoe hoger de rendementen zullen stijgen over de rentecurve, omdat beleggers dit hogere rendement zullen eisen om het inflatierisico te compenseren.

Kortetermijn-, langetermijnrentetarieven en inflatieverwachtingen

Inflatie - evenals verwachtingen van toekomstige inflatie - zijn een functie van de dynamiek tussen de korte en lange rente. Wereldwijd worden kortetermijnrentetarieven beheerd door de centrale banken van landen. In de Verenigde Staten bepaalt het Federal Open Market Committee (FOMC) van de Federal Reserve het tarief van de federale fondsen. Historisch gezien is andere kortetermijnrente in dollars, zoals LIBOR, sterk gecorreleerd met de fed funds rate.

Het FOMC beheert het tarief voor gevoede fondsen om zijn dubbele mandaat van bevordering van economische groei te realiseren met behoud van prijsstabiliteit. Dit is geen gemakkelijke taak voor het FOMC; er is altijd discussie over het juiste fed-fondsenniveau en de markt vormt zijn eigen mening over hoe goed het FOMC doet.

Centrale banken hebben geen controle over de lange rente. Marktkrachten (vraag en aanbod) bepalen evenwichtsprijzen voor langlopende obligaties, die de lange rente bepalen. Als de obligatiemarkt van mening is dat de FOMC de fed fed rate te laag heeft ingesteld, nemen de verwachtingen van de toekomstige inflatie toe, wat betekent dat de lange rente toeneemt ten opzichte van de korte rente - de rentecurve steiler.

Als de markt van mening is dat de FOMC de fed-rate te hoog heeft ingesteld, gebeurt het tegenovergestelde en dalen de lange rentetarieven ten opzichte van de korte rentetarieven - de rentecurve vlakt af.

De timing van de kasstromen en rentetarieven van een obligatie

De timing van de kasstromen van een obligatie is belangrijk. Dit omvat de looptijd van de obligatie. Als marktpartijen geloven dat er een hogere inflatie in het verschiet ligt, zullen de rente en obligatierendementen stijgen (en de prijzen zullen dalen) om het verlies aan koopkracht van toekomstige kasstromen te compenseren. Obligaties met de langste kasstromen zullen hun opbrengsten zien stijgen en de prijzen het meest dalen.

Dit zou intuïtief moeten zijn als u denkt aan een berekening van de contante waarde - wanneer u de disconteringsvoet gebruikt die wordt gebruikt voor een stroom van toekomstige kasstromen, hoe langer de kasstroom wordt ontvangen, hoe meer de huidige waarde wordt beïnvloed. De obligatiemarkt heeft een maatstaf voor prijsverandering ten opzichte van rentewijzigingen; deze belangrijke obligatiestatistiek staat bekend als duration.

Het komt neer op

Rentevoeten, obligatierendementen (prijzen) en inflatieverwachtingen correleren met elkaar. Bewegingen in de korte rente, zoals voorgeschreven door de centrale bank van een land, zullen verschillende obligaties met verschillende looptijden verschillend beïnvloeden, afhankelijk van de verwachtingen van de markt van de toekomstige inflatie.

Een verandering in de korte rente die de lange rente niet beïnvloedt, zal bijvoorbeeld weinig effect hebben op de prijs en het rendement van een lange obligatie. Een wijziging (of geen wijziging wanneer de markt van mening is dat deze nodig is) in de korte rente die van invloed is op de lange rente, kan echter grote invloed hebben op de prijs en het rendement van een langlopende obligatie. Simpel gezegd, veranderingen in de korte rente hebben meer effect op de korte termijn obligaties dan de lange termijn obligaties, en veranderingen in de lange rente hebben een effect op de lange termijn obligaties, maar niet op de korte termijn obligaties .

De sleutel om te begrijpen hoe een verandering in rentetarieven de prijs en het rendement van een bepaalde obligatie zal beïnvloeden, is om te herkennen waar in de rentecurve die obligatie ligt (het korte of het lange einde), en om de dynamiek tussen korte en lange te begrijpen termijn rentetarieven.

Met deze kennis kunt u verschillende maten van duur en convexiteit gebruiken om een ​​ervaren belegger in obligatiemarkten te worden.