Inzicht in de Treasury Yield Curve-tarieven

De Treasury Yield Curve, ook bekend als de termstructuur van rentetarieven, maakt een lijndiagram om een ​​relatie aan te tonen tussen rendementen en looptijden van vastrentende vastrentende effecten die onderweg zijn. Het illustreert de opbrengsten van schatkisteffecten tegen vaste looptijden, te weten. 1, 3 en 6 maanden en 1, 2, 3, 5, 7, 10, 20 en 30 jaar. Daarom worden ze gewoonlijk aangeduid als 'Constant Maturity Treasury' tarieven of CMT's.

Marktdeelnemers letten zeer goed op de rentecurves, omdat deze worden gebruikt bij het afleiden van de rentetarieven (met behulp van bootstrapping) die op hun beurt worden gebruikt als disconteringsvoeten voor elke betaling om schatkisteffecten te waarderen. Daarnaast zijn marktpartijen ook geïnteresseerd in het identificeren van de spreiding tussen korte en lange rentes om de helling van de rentecurve te bepalen, die een voorspeller is van de economische situatie van het land.

Rendementen op schatkisteffecten zijn in theorie vrij van kredietrisico en worden vaak gebruikt als benchmark om de relatieve waarde van niet-schatkisteffecten in de VS te evalueren. Hieronder vindt u de grafiek met de treasury-rentecurve per 3 oktober 2014.

Bron: www.treasury.gov

De bovenstaande grafiek toont een "normale" opbrengstcurve met een opwaartse helling. Dit betekent dat 30-jarige Treasury-effecten het hoogste rendement bieden, terwijl de Treasury Securities met een looptijd van 1 maand het laagste rendement bieden. Het scenario wordt als normaal beschouwd omdat de beleggers worden gecompenseerd voor het houden van de effecten op langere termijn, die grotere beleggingsrisico's inhouden. De spread tussen 2-jarige US Treasury-effecten en 30-jarige US Treasury-effecten definieert de helling van de rentecurve, die in dit geval 259 basispunten bedraagt. (Opmerking: er is geen sectorbrede geaccepteerde definitie van de looptijd die wordt gebruikt voor de lange looptijd en de looptijd die wordt gebruikt voor de korte looptijd van de rentecurve). De normale rentecurve houdt in dat zowel het fiscale als het monetaire beleid momenteel expansief is en dat de economie in de toekomst waarschijnlijk zal uitbreiden. Het hogere rendement op effecten met een langere looptijd betekent ook dat de korte rente waarschijnlijk in de toekomst zal stijgen, omdat de groei in de economie tot hogere inflatiepercentages zou leiden.

Inzicht in schatkistrendementen

Andere vormen van de opbrengstcurve

1. Omgekeerde opbrengstcurve: dit gebeurt wanneer de korte termijnkoersen hoger zijn dan de lange termijnkoersen. Over het algemeen zou dit impliceren dat zowel het monetaire als het fiscale beleid momenteel restrictief van aard zijn en de kans groot is dat de economie in de toekomst krimpt. Volgens empirisch bewijs is de curve van de omgekeerde opbrengst de beste voorspeller van recessies in de economie.
2. Bultopbrengstcurve: dit treedt op wanneer de opbrengsten op US Treasury Securities op middellange termijn hoger zijn dan de opbrengsten op US en Treasury Securities op lange termijn. Dit weerspiegelt dat de huidige economische situatie onduidelijk is en dat de beleggers onzeker zijn over het economische scenario in de nabije toekomst. Het zou ook kunnen weerspiegelen dat het monetaire beleid expansief is en het fiscale beleid restrictief is of vice versa.

Het komt neer op

Het is absoluut noodzakelijk voor de marktdeelnemers om de rendementscurve te bekijken om de toekomstige staat van de economie te identificeren, wat hen zou helpen relevante economische beslissingen te nemen. Opbrengstcurves worden ook gebruikt om Yield to Maturity (YTM) af te leiden voor bepaalde emissies en spelen een cruciale rol in kredietmodellering, waaronder bootstrapping, obligatiewaardering en risico- en ratingbeoordeling.