Wat is het verschil tussen pensioen in Canada en Amerika?

Amerikaanse en Canadese regeringen bieden veel van dezelfde soorten diensten aan diegenen die met pensioen gaan en diegenen die met pensioen zijn. Over het algemeen vinden Canadese gepensioneerden het leven na het werk echter veel minder stressvol, omdat de angst om zonder geld te komen niet zo veel voorkomt als in de VS - angsten die sommige Amerikaanse gepensioneerden ertoe aanzetten manieren te vinden om hun pensioeninkomen aan te vullen.

Belangrijkste leerpunten

• Canada en Amerika staan ​​allebei burgers toe om fiscaal voordelige pensioenrekeningen te hebben: de Canadese RRSP en TFSA, vergelijkbaar met respectievelijk de Amerikaanse traditionele IRA en Roth IRA.
• Canadese pensioenrekeningen hebben ruimere premielimieten en minder distributiebeperkingen dan hun Amerikaanse tegenhangers.
• Het primaire pensioenplan van Canada voor senioren, Ouderdomsbeveiliging, wordt gefinancierd door algemene belastinginkomsten, terwijl de Amerikaanse sociale zekerheid wordt gefinancierd door loonheffingen.
• De ziektekostenverzekering van Canada voor een betaler is gedurende zijn hele leven beschikbaar voor burgers; Het Amerikaanse systeem voor één betaler, Medicare, komt alleen in aanmerking voor personen van 65 jaar en ouder en dekt een lager percentage medische kosten.
• Canadezen hebben de neiging om meer substantiële inkomstenbelasting te betalen dan Amerikanen.

Een groot voordeel voor de Canadezen is het door de overheid gefinancierde universele gezondheidszorgsysteem, dat hen essentiële medische diensten biedt gedurende hun hele leven, evenals tijdens hun pensioen, zonder co-pays of eigen risico. In tegenstelling, tenzij ze gehandicapt zijn of een extreem laag inkomen hebben, hebben Amerikanen geen verzekering tegen één betaler tot ze 65 jaar worden, wanneer ze in aanmerking kunnen komen voor Medicare. Zelfs dat is verre van uitgebreid. Medicare dekt ongeveer 62% van de zorgkosten. Een onderzoek uit 2018 door het Employee Benefits Research Institute schat dat een 65-jarig echtpaar, zonder dekking voor de gezondheid van de werkgever, ongeveer $ 400.000 nodig heeft om comfortabel Medicare-premies en eigen medische kosten te kunnen betalen.

Belangrijkste verschillen: pensioenspaarplannen

Als het gaat om sparen voor pensioen, bieden Canada en Amerika beide individuen vergelijkbare financiële voertuigen, met vergelijkbare belastingvoordelen.

De RRSP van Canada versus de traditionele IRA van Amerika

In Canada bieden geregistreerde pensioenspaarplannen (RRSP) beleggers de mogelijkheid om belastingaftrek te ontvangen op hun jaarlijkse bijdragen. Geld geïnvesteerd in het plan groeit uitgesteld van belasting, wat de voordelen van samengestelde rendementen bevordert. Bijdragen kunnen worden gedaan tot de leeftijd van 71, en de overheid stelt maximale limieten vast voor het bedrag dat op een RRSP-account kan worden geplaatst (18% van het loon van een werknemer, tot $ 26.500 voor 2019). Opnames kunnen op elk moment plaatsvinden, maar worden geclassificeerd als belastbaar inkomen, waarop bronbelasting wordt ingehouden. In het jaar waarin de belastingplichtige 71 wordt, moet de RRSP worden uitbetaald of worden omgezet in een lijfrente of een geregistreerd pensioeninkomenfonds (RIF).

Voor Amerikaanse belastingbetalers is een traditionele IRA gestructureerd om dezelfde soorten voordelen te bieden, waarbij bijdragen fiscaal aftrekbaar zijn en kapitaalwinsten worden uitgesteld totdat uitkeringen uit de rekening worden gerealiseerd. Leeftijdsbepalingen zijn vergelijkbaar; beleggers kunnen bijdragen aan hun traditionele IRA tot ze 70 ^½ bereiken, waarna verplichte distributies vereist zijn.

IRA-bijdragen zijn echter beperkter. Voor 2019 stelt de IRS dat "de maximale bijdrage die kan worden geleverd aan een traditionele of Roth IRA, de kleinste is van $ 6000, of het bedrag van uw belastbare vergoeding voor het belastbare jaar." Mensen ouder dan 50 jaar kunnen $ 1.000 extra per jaar meenemen in hun IRA's. IRA's dragen ook boetes als geld wordt opgenomen voordat de belastingbetaler de leeftijd van 59 ^{½ bereikt} .

In termen van bijdragebedragen zijn Amerikaanse 401 (k) -plannen, aangeboden via een werkgever, meer vergelijkbaar met RRSP's: het jaarlijkse maximum in 2019 is $ 19.000, of $ 25.000 voor mensen ouder dan 50 jaar. Bij wisselkoersen van mei 2019 is CAD $ 26.500 gelijk aan USD $ 19.585.

Ondanks het feit dat RRSP's meer bijdragen mogelijk maken, betalen rijke Canadezen meer belastingen dan hun zuidelijke buren.

Canada's TFSA versus Amerika's Roth IRA

Canada's Tax-Free Savings Account (TFSA) is redelijk vergelijkbaar met Roth IRA's in de VS Beide van deze pensioengerichte voertuigen worden gefinancierd met geld na belastingen (er is geen aftrek voor de bijdrage), maar ze groeien belastingvrij, en opnames zijn niet belast. Inwoners van Canada ouder dan 18 jaar kunnen in 2019 tot $ 6.000 bijdragen aan TFSA's; als je voor het eerst in 2019 bijdraagt, kom je in aanmerking om $ 63.500 te storten, op voorwaarde dat je 18 bent geworden in 2009 (het jaar waarin de accounts zijn ontstaan). De jaarlijkse maximale bijdrage aan een Roth IRA is ook $ 6.000, of $ 7.000 voor degenen ouder dan 50 jaar. Nog een overeenkomst tussen deze rekeningen: er is geen limiet wanneer men moet stoppen met het storten van bedragen en met het opnemen van geld.

TFSA's bieden twee belangrijke voordelen ten opzichte van Roth IRA's. Jonge Canadezen die sparen voor hun pensioen kunnen hun bijdragen overdragen naar toekomstige jaren, terwijl een dergelijke optie niet beschikbaar is bij Roth IRA's. Als een belastingplichtige bijvoorbeeld 35 jaar oud is en niet in staat is om $ 6000 op zijn rekening bij te dragen, vanwege een onvoorziene uitgave, loopt het totaal toegestane bedrag volgend jaar op tot $ 12.000. De contributielimieten zijn van jaar tot jaar veranderd sinds de TFSA voor het eerst werd geïntroduceerd in 2009, waarbij de limiet soms werd ingesteld op verschillende waarden tussen $ 5.000 en $ 10.000; de huidige cumulatieve limiet voor 2019 is $ 63.500.

Ten tweede, hoewel bedragen die gelijk zijn aan bijdragen te allen tijde kunnen worden opgenomen, moeten uitkeringen van inkomsten uit Roth IRA's worden geclassificeerd als "gekwalificeerd" om belastingen te vermijden. Gekwalificeerde uitkeringen zijn die nadat de rekening vijf jaar is geopend en de belastingbetaler is uitgeschakeld of ouder dan 59 ^½ jaar oud is. Het plan van Canada biedt meer flexibiliteit wat betreft het bieden van voordelen voor degenen die met pensioen gaan.

Belangrijkste verschillen: overheidspensioenen

Zowel de VS als Canada bieden werknemers een gegarandeerd inkomen zodra ze de pensioengerechtigde leeftijd bereiken. Deze federale pensioenregelingen verschillen echter op verschillende manieren van elkaar.

Canada's Old Age Security versus Amerika's sociale zekerheid

Canada heeft een driedelig systeem: Old Age Security (OAS), gefinancierd door Canadese belastingdollars, biedt voordelen aan in aanmerking komende Canadezen van 65 jaar en ouder; het Canada Pension Plan (CPP), gefinancierd door loonaftrek (zoals sociale zekerheid in de VS), biedt voordelen al vanaf 60 jaar; en het Gegarandeerd Inkomens Supplement (GIS) is beschikbaar voor de allerarmste Canadezen.

OAS biedt voordelen aan in aanmerking komende burgers van 65 jaar en ouder. Hoewel er complexe regels zijn om het bedrag van de pensioenuitkering te bepalen, is een persoon die 40 jaar in Canada heeft gewoond, na 18 jaar te zijn, gekwalificeerd om de volledige betaling (vanaf 2019) van $ 601, 45 per maand te ontvangen. Bovendien worden gegarandeerde inkomenssupplementen ($ 540, 77 of $ 898, 32, afhankelijk van de burgerlijke staat) en toelagen ($ 1, 142, 22) verstrekt voor gepensioneerden met een jaarlijks inkomen tussen $ 18, 240 en $ 33, 744 per jaar. Net als bij de sociale zekerheid, kunnen OAS-begunstigden die ervoor kiezen de uitkeringen uit te stellen hogere uitbetalingen ontvangen; Momenteel kunnen uitkeringen tot vijf jaar worden uitgesteld, tot 70 jaar. OAS-uitkeringen worden niet als belastbaar inkomen beschouwd, maar ze hebben wel bepaalde terugverdelingsvoorzieningen voor inkomens met een hoog inkomen.

Om universele gezondheidszorg en pensioenen te subsidiëren, heft Canada hogere inkomstenbelastingen aan zijn burgers dan de VS aan zijn inwoners.

De Amerikaanse sociale zekerheid daarentegen richt zich niet uitsluitend op het verstrekken van pensioeninkomsten, maar omvat aanvullende gebieden zoals arbeidsongeschiktheidsinkomsten, overlevingsuitkeringen en Medicare (voor zover Medicare-premies uit de socialezekerheidsuitkeringen worden gehaald). De inkomstenbelastingkwesties van de sociale zekerheid zijn iets complexer en hangen af ​​van factoren zoals de burgerlijke staat van de ontvanger en of er inkomsten uit andere bronnen werden gegenereerd; de informatie op het IRS-formulier SSA-1099 bepaalt het belastingtarief voor het voordeel.

Individuen komen in aanmerking om gedeeltelijke voordelen te ontvangen bij het draaien van 62, en volledige voordelen ($ 2.861 per maand is het maximum vanaf 2019) zodra ze 66 of 67 zijn, afhankelijk van het geboortejaar. De subsidiabiliteit wordt bepaald via een creditsysteem, waarbij gekwalificeerde ontvangers minimaal 40 credits moeten krijgen en extra credits kunnen verdienen om hun betalingen te verhogen door de initiële uitkeringen tot 70 jaar uit te stellen.

Over het algemeen worden Canada's pensioenprogramma's als veiliger beschouwd, omdat ze worden gefinancierd uit algemene belastinginkomsten. In de VS bestaat voortdurend vrees dat het socialezekerheidsstelsel, dat wordt gefinancierd via loonheffingen op de lonen van werknemers, failliet gaat.