Waarom hebt u een marge-account nodig om aandelen te short verkopen?

Een margerekening wordt aangemaakt door een makelaar voor een klant - die de klant in wezen geld leent om effecten te kopen. Doorgaans stelt de makelaar limieten en beperkingen in voor hoeveel de klant kan kopen. Deze limieten zijn meestal meer dan de meeste klanten zelf zouden kunnen kopen. Marginrekeningen worden ook geleverd met verschuldigde rentetarieven aan de makelaar, dus een margerekening kan worden beschouwd als een lening op korte termijn. Een margerekening kan zolang opengehouden worden als een klant wil, zolang aan de verplichtingen jegens de makelaar wordt voldaan.

Waarvoor worden marge-accounts gebruikt?

Wanneer u de margerekening gebruikt om effecten te kopen, koopt u op marge. De reden waarom margerekeningen (en alleen margerekeningen) kunnen worden gebruikt om aandelen short te verkopen, heeft te maken met voorschrift T - een regel die is ingesteld door de Federal Reserve Board. Daarover meer hieronder. Deze regel wordt ingegeven door de aard van de short sale-transactie zelf en de potentiële risico's die gepaard gaan met short selling.

Voorschrift T

Voorschrift T (of Voorschrift T) is door de Fed opgesteld om de manier te regelen waarop makelaars leningen aan beleggers verstrekken. Het vereist shorttrades om 150% van de waarde van de positie te hebben op het moment dat de short wordt gecreëerd en op een margin-rekening wordt gehouden. Deze 150% bestaat uit de volledige waarde, of 100% van de short plus een extra margevereiste van 50% of de helft van de waarde van de positie. In het geval dat u zich afvroeg, is de margevereiste voor een longpositie hetzelfde.

Hier is een voorbeeld. Als u een aandeel zou shorten en de positie had een waarde van $ 20.000, zou u in totaal $ 30.000 op de rekening moeten hebben om te voldoen aan de vereisten van Verordening T— $ 20.000 van de korte verkoop plus de extra $ 10.000.

Marge-account als beveiliging

De reden dat u een marge-account moet openen om aandelen te short verkopen, is dat shorting in feite iets verkoopt dat u niet bezit. De margevereisten fungeren in wezen als een vorm van onderpand of zekerheid, die de positie ondersteunt en er redelijkerwijs voor zorgt dat de aandelen in de toekomst worden teruggegeven.

Als de korte belegger leent u aandelen van een andere belegger of een beursvennootschap en verkoopt u deze op de markt. Dit brengt risico's met zich mee, omdat u verplicht bent om de aandelen op enig moment in de toekomst terug te geven, waardoor een verplichting of een schuld voor u ontstaat. En het is mogelijk voor u om meer geld te betalen dan u in eerste instantie in de korte verkoop hebt ontvangen als het kortgesloten effect met een groot bedrag omhoog gaat. In die situatie kunt u de aandelen mogelijk financieel niet retourneren.

Uw positie liquideren

Met een margin-account kan uw beursvennootschap ook uw positie liquideren als de kans dat u terugkeert wat u hebt geleend, afneemt. Dit maakt deel uit van de overeenkomst die wordt ondertekend wanneer de margerekening wordt gemaakt. Vanuit het perspectief van de makelaar verhoogt dit de kans dat u de aandelen teruggeeft voordat de verliezen te groot worden en u de aandelen niet kunt teruggeven. Cash-accounts mogen niet worden geliquideerd - als short trading op deze accounts zou worden toegestaan, zou dit nog meer risico toevoegen aan de short selling-transactie voor de kredietgever van de aandelen. (Zie Short selling en onze Margin Call-definitie voor meer informatie .)

Het komt neer op

Als u naar short-aandelen gaat, moet u een marge-rekening openen - een vereiste van Verordening T. Dit werd gecreëerd door de Federal Reserve om de manier te regelen waarop makelaars aan hun klanten lenen. Als u er een open heeft wanneer u aandelen shortt, neemt u het risico weg dat gepaard gaat met handelen en geeft het zekerheid aan de makelaar.